Zondag 30 november 2014

Vanwege de ziekenhuisopname van S had ik me afgemeld voor de halve marathon van de Tisvoorniks in Geldrop. Gelukkig is het nu goed met hem. Dus vanmorgen ging ik op pad voor mijn alternatieve 21 km in het Amsterdamse Bos. Het was 2/3 graden toen ik startte, er stond een koude oostenwind. Dus: lange tight, thermoshirt korte mouw, daarover Tshirt lange mouw en dun windstopperjasje. Verder muts en handschoenen. De handschoenen heb ik halverwege uitgedaan. Ik heb het niet te warm gehad, in tegendeel, aan het eind van mijn loop kreeg ik het zelfs koud. De iPhone met de Looptijdenapp deed het na een reset weer optimaal. Dus elke km kreeg ik een update van Dolf. Ik had mijn Nathanvest aan met water in softflasks, en verder had ik een paar Sisgels, plus een handje gedroogde abrikozen bij me gestoken. Ik heb drie gels genomen. Ik vind ze nog steeds niet lekker, hoewel de Sisgels niet zo stroperig zijn als veel andere. En je kunt ze zonder water innemen. Ik denk dat ik eens ga proberen ze op te lossen in water en dan mee te nemen in een fles. (Om die dan schoon te maken doe ik ze in water met een steradent bruistablet en daarna met heet water en een flessenreiniger schoon schrobben.) Ik heb onderweg veel lopers gezien. In de vroegte alleen mannen en naarmate het later werd ook vrouwen en wandelaars. Erg snel liep ik niet, ook voor mij doen was het langzaam. Maar, ik heb de 21 km vol gemaakt. En dat was mijn doel.  Tisvoorniks, volgend jaar wil ik er graag bij zijn. Misschien dan zelfs voor de dertig km?

Gemiddelde HF: 138 (109-151). Cadence: 86. Totaal: 21,03 km

Zaterdag 29 november 2014

Nu wordt het echt winter. Oostenwind kracht 4, 4 graden Celcius, maar droog en heerlijk loopweer. We waren met 9 man/vrouw, inclusief trainer Michiel. Hij liet ons steeds vanuit een langzaam tempo opbouwen naar een hoger tempo. Bij een rondje waar we zo’n 3′ over deden, moesten we de tweede keer hetzelfde rondje 45″ sneller lopen. Hij gebruikte hiervoor mijn Suunto, omdat zijn eigen stopwatchfunctie het liet afweten. Dus in mijn trainingsgegevens staat ergens een rechte lijn alsof ik geen hartslag heb. Op de heuvel hebben we nog achtjes gedraaid. Met al de oefeningen tussendoor was het een prettige training. Gemiddelde HF: 149 (66-201). Cadence: 89. Totaal 6,21 km.

Donderdag 27 november 2014

Morgen komt niets van lopen i.v.m. ziekenhuisbehandeling van mijn lief. Dus vanmorgen de loopschoenen aan voor een loopje van 50′ in dl1 tempo. Het was nog schemerachtig/donker. Ik startte daarom op het fietspad naast de Bosbaan. Bij het Ontmoetingscentrum ging ik rechtsaf het bos in.

De looptijdenapp werkt bij mij op dit moment niet lekker. De km tijden worden niet meer aangegeven en vandaag kon ik het loopje zelfs niet opslaan. Misschien ligt het aan de nieuwe update van looptijden.nl  Jammer, ik moet maar eens contact opnemen. Ik heb op de Suunto op gevoel handmatig enkele laps ingevoerd. Maar dat werkt natuurlijk slecht qua afstanden.

Na drie keer kort versnellen in de laatste minuten was ik klaar. Ben benieuwd hoe het weekend gaat.

Gemiddelde HF: 134 (87-180). Cadence: 88. Totaal: 7,21 KM

Woensdag 26 november 2014

Vannacht strekte ik mijn been en schoot ineens kramp in mijn linker kuit. Pijnlijk is dat. Ik masseerde even en de spier ontspande zich weer. Dus vanmorgen viste ik mijn strakste Herzog tubes uit de la. Toen ik buiten kwam merkte ik dat het fris was en er een schrale wind stond. Gauw even nog een windstopper aangeschoten. Voor 8 uur begon ik mijn loop. Eerst door het bos, daarna langs het ontmoetingscentrum, de weg over en aan de andere kant van de Bosbaan met de wind lekker in de rug verder. Ik probeerde de pasfrequentie hoog te houden. Kleine pasjes en op tempo. Met de wind weer tegen viel het terug. Later in het bos had ik minder last en kon ik versnellen. Het bleek achteraf dat de HR langzamerhand omhoog is gegaan. Ja, je moet jezelf toch een beetje inspannen, niet? Het laatste stuk liep ik flink hard, voor mijn doen. Na een uur was ik weer thuis. Van de kuit heb ik geen last meer gehad. Gemiddelde HF: 146 (115-165). Cadence: 93. Totaal: 9,84 km.

Maandag 24 november 2014

Na twee looploze dagen gingen vanmorgen de schoenen weer aan voor een rustig duurloopje. Raar, ik wilde graag, maar ik voelde mij toch wat gammel. Een pijntje hier, een pijntje daar. Het was nog donker toen ik vertrok. We parkeerden de auto halverwege de Bosbaan. Zoon liep met de honden de ene kant op, ik nam de andere. Ik merkte dat ik de looptijdenapp niet goed had ingeschakeld. Nou, dan niet, ik had geen zin om nu op die iPhone te gaan prutsen. De Suunto deed het wel goed. Ik zette alleen de tijdwaarneming op het scherm, zodat ik makkelijk kon zien hoe lang ik gelopen had. Pace, hartslag, cadence en afstand zou ik thuis wel zien.

Het rondje Bosbaan en daarna door het bos is bekend. Het werd al snel licht. En het hele gammele gevoel verdween al snel als sneeuw voor de zon. Ik genoot weer van het lopen en van de herfstkleuren in de opkomende zon. “Losse Veter” meldde over een studie: hardlopende senioren blijven langer jong. Ja, dat geloof ik graag.

Thuis gekomen wilde ik de gegevens van de Suunto over zetten op de computer. Maar Movescount vond de loop van vandaag niet. Ik kon die wel aflezen op het horloge zelf. Dus:

Tijd:1:17’58″, Pace: 7,24, Gemiddelde HF 132 (Max: 163) Totaal: 10,51 km

Vrijdag 21 november 2014

Dat was me het duurloopje wel vandaag. Eerst verkeerd lopen en dan ook nog vallen. Hoe kwam dat zo?

Astrud heeft een grote spiegel op haar voet laten vallen. Dus: pijn, dik en blauw. De foto’s gaven geen breuk aan, maar de pijn is er niet minder om. Dus een paar dagen spring ik even in. Omdat ik nu toch in Gouda was, kon ik mijn duurloopje mooi langs de Reeuwijkse Plassen doen. Astrud had een leuke route voor me (zie de foto bovenaan). Helaas kreeg ik die niet op mijn Suunto, geen GPX. Dus met wat uitleg en bovenstaande foto ging ik op stap. Heerlijk weer, zonnetje, wat wil je nog meer? Ik liep langs de plas naar Reeuwijk, en daar bij de brug rechtsaf richting Sluipwijk. Op dat stuk van de weg kwamen nog best veel auto’s en die reden niet langzaam. Maar goed, ik liep helemaal links langs de kant en had het best naar mijn zin. Na Sluipwijk ging ik linksaf. De weg werd nu een smal pad met water erlangs. Het ging goed. Rechtsaf ging het nu, tot een T-kruising. Daar ging ik linksaf, terwijl ik rechts had moeten gaan. Ik liep een paar km verder en zag in de verte de snelweg al liggen. Dan zou ik nu toch naar rechts moeten kunnen? En ja, een doodlopende weg, maar voetgangers zouden door kunnen. Bij een bocht draaide deze weg weer richting snelweg. Aan de rechterkant was een groot hek met een opstap om eroverheen te kunnen klimmen. En ook zag ik een bord: vrij wandelen. Die kant zou ik op moeten, dacht ik. Even Astrud whatsappen.

Nou, ik was dus veel te oostelijk gekomen. Ik had geen zin om terug te gaan. Ik was ook nieuwsgierig hoe deze route verder zou gaan. Dus over het hek geklommen en bovenop de dijk verder. Ik hobbelde door het gras. Hier en daar lagen grote modderplassen. Tsjonge, was ik toch nog aan het trailen. Een wandelaar zei dat ik de goede kant op liep naar Reeuwijk/Gouda. Daar was alweer een fietspad en even verder ook een verkeersbord. Gouda 7 km. Die kant op dus. Ik had nu de wind tegen. Een oudere dame fietste mij tegemoet. Ik liep al aan de kant. Langs de weg lagen stapels afgemaaid riet en op de weg resten van platgereden riet. En ja hoor, even lette ik niet op en tjoep, daar gleed ik uit. Oei! De mevrouw hoorde mij vallen, keek om en kwam terug. Ik stond op en inspecteerde mezelf. Gelukkig, ik kon alles nog bewegen. Er waren schaafplekken op mijn gezicht, knie en vingers en mijn rechterarm begon wat pijn te doen. De aardige mevrouw gaf mij papier om het bloed af te vegen. En onder in haar tas vond zij nog zelfs pleisters. Zij plakte er een op mijn neus en een op mijn wenkbrauw. Ondertussen vroeg ze:”Gaat het? Voelt u zich duizelig?” “Ja, hoor, dank u wel. Wat fijn dat u me zo helpt.” Even later fietste zij haar kant weer op en ging ik mijn kant op. Gelukkig kon ik blijven lopen, al voelde ik mijn arm wel. Door ging het. O. belde op en vroeg hoe het ging. “Prima,” antwoordde ik, ” nog 4 km tot Gouda”. Achteraf zei hij mij dat hij thuis op de Ipad gezien had dat ik nogal lang had stilgestaan. Werkt goed zo’n programma “waar is mijn iPhone?” Later belde Astrud ook nog om te vragen of ik de weg weer gevonden had. Haar zei ik wel dat ik gevallen was, maar dat het allemaal goed ging en ik er zo weer zou zijn. Toen belde Justus: “Waar ben je, en gaat het wel?” Hij kon mij uitleggen hoe ik verder moest. Alleen het stukje door de Goudse Hout was ingewikkeld uit te leggen. Nou, daar kon ik het wel aan wandelaars vragen. Zo ging het ook. Na het stuk Goudse Hout kwam ik weer op de bekende weg en was ik zo thuis. Na het douchen heeft Astrud alle schaafplekken met betadine ontsmet en pleisters geplakt. Ik heb geluk gehad. Weer thuis gekomen had O een heerlijke zalmquiche klaar. De vuile was hebben Sander en ik met zout behandeld en direct in de wasmachine gestopt. Volgens mij zijn alle vlekken er uit. Alleen de nieuwe tight heeft een gaatje op de knie. Zaterdag niet naar de loopgroep. Rust is ook trainen. Gemiddelde HF: 145 (108-162). Cadence: 86. Totaal: 18,54 km

Woensdag 19 november 2014

In de middag was ik pas weer thuis. Astrud had haar voet behoorlijk bezeerd.  Er moest even naar gekeken worden, huisarts, ziekenhuis, foto. Ik ben dus ‘s morgens al naar Gouda gereden om bij te springen. Gelukkig geen gips nodig, met drukverband en rust komt alles weer goed. Mijn geplande piramidetraining wilde ik die dag graag nog doen. Ik ben niet gewend om ‘s middags te trainen en zeker niet direct na de lunch. Even voor drie uur was ik toch in het bos. In het begin had ik zware benen, maar naarmate ik langer liep, ging het steeds beter. Het schema zag er zo uit: 2′,4′,6′,8′,7′,5′,3′,1′, P2′ in dl1. Ik was weer te bang geweest om het koud te krijgen. Begrijpelijk, want ik was moe en rillerig voor ik begon. Maar al gauw merkte ik dat een thermo shirt met eroverheen een lange mouwen shirt toch echt te warm is. Het was half bewolkt en 9 graden. Ik kon goed op tempo lopen. De 2′ rust in dl1 waren echter niet voldoende om dan de HF weer beneden de 140 te krijgen. Maar, het was een goede training. En ik was blij dat ik ondanks geen zin, moe, koud, toch ben gaan lopen. Ik voelde me prima achteraf en heb vannacht diep geslapen. Gemiddelde HF: 151 (90-172) Cadence: 90. Totaal: 9,27 km.

Dinsdag 18 november 2014

Gisteren heb ik een rustdag gehouden. Vandaag deed ik een herstelduurloopje. De lange duurloop heb ik verzet naar vrijdag. Het was 8 graden, half bewolkt, maar wel droog. Ik heb heel rustig gelopen. De hartslag bleef keurig beneden de 140. (Als hij erboven kwam, deed ik het even kalmer aan.) Ik had deze keer de Lidl trailschoenen aan. Best te doen, al vond ik de demping te weinig. Ik had het idee dat mijn knieen hardere klappen kregen. Als reserve goed hoor, maar morgen weer andere loopschoenen aan.

Er was geen zon, maar door al het geel en bruin van de bladeren in het bos was het toch alsof het warm was. De foto is van het beukenlaantje.In het park liep een prachtig roodbruin eekhoorntje voor mijn voeten over het pad. Verder ging het naar de Bosbaan en daar nam ik het pad door de polder. Door het Amsterdamse Bos liep ik weer naar huis. Gemiddelde HF: 136 (94-151). Cadence: 86. Totaal: 10,73 km.

Zondag 16 november 2014

Zaterdag waren de kwakbroodjes al gebakken. Wendy had de mammoetkloten gemaakt. ‘s Avonds pannenkoeken gegeten. Goed gestapeld dus voor de Zevenheuvelenloop. Justus en Wendy hadden net als ik het startbewijs gewonnen van Looptijden.nl. Wendy wist via via waar we de auto in Nijmegen zouden kunnen parkeren. Zelfs op loopafstand van de start. We hadden ruimschoots de tijd vooraf, dus eerst ging het naar “De Kluizenaar” voor een espresso. Daar zaten al veel medeheuvellopers. Ineens kwam iemand naar mij toe. “He, Margriet, ik ken je nog van Uden bij Tiny” Goh, Pieter en Petra die ook de loop van Tiny hadden meegelopen herkenden mij nog. Wij kregen van Pieter alle drie een kerstbal met daarin een regenpocho. Wat leuk! Het werd drukker in de Kluizenaar. Ik kon met verschillende Twitter medelopers nu echt kennis maken. De snelle lopers, Nesrine, Ron, Ans, Hugo, Monique en anderen trokken hun poncho’s aan en vertrokken naar de start. Wij hadden nog 45 minuten de tijd, maar wilden nog even naar de Expo. Daarvoor moesten we tegen een constante stroom van aankomende lopers ingaan. Wat een massa mensen. De Expo was klein, maar we stonden droog. Want het regende, regende, regende maar. Justus kon bij de Asicsstand nog een mooie wintercap kopen. Hij deed hem op en heeft hem niet meer afgedaan. Toen werd het voor ons ook tijd om naar het startvak te gaan. Ik had roze, maar Justus en Wendy hadden een andere tijd opgegeven en hadden dus paars. Zij zouden later starten. Dat vonden we ongezellig, dus wij zorgden er voor dat we alle drie in het roze startvak kwamen. Daar was wel enige lopers ongehoorzaamheid voor nodig, gewoon dus doorlopen. Maar Justus had echt een te langzame verwachte finishtijd ingevoerd. We hebben hem nog geplaagd dat bij de start de lopers die in het verkeerde vak startten eruit gehaald zouden worden en als laatsten zouden moeten starten. Maar dat geloofde hij natuurlijk niet.

We moesten lang wachten in de regen. De poncho’s hielden ons droog en enigszins warm. Eindelijk kwam de massa in beweging. De zandloperstart ging wonderwel soepel, ondanks de drukte. Mijn 7^^loop was begonnen. Tiny’s aanvalsplan indachtig zou ik de eerste 5 km met de rem erop gaan. Ik zag al snel het pacebordje met 1:30 voorbij komen. Die groep ging mij op dat moment te snel. Ik hield het bij mij eigen rustige tempo. Ik heb later wel vaak op enige afstand het bordje nog voor mij gezien. De eerste drankpost rond de 6km liep ik voorbij. Het parcours was heuvelachtig, maar goed te doen. Omhoog nam ik kleine passen en probeerde ik de pasfrequentie te verhogen, naar beneden liet ik de zwaartekracht meewerken. Als je bovenop een heuvel was, zag je voor je een prachtig kleurig lint van lopers. Het was een gezellige loop. Leuke life muziek langs de kant. En ondanks de regen, veel supporters langs de kant. Ook Tiny was aan het supporteren begreep ik achteraf, maar helaas heb ik hem gemist.

Bij de tweede verzorgingspost liep ik door naar achteren om een bekertje water te drinken. Ik stopte even waardoor een loper van achter met een “sorry” tegen me opliep. Ja, ik had niet geweten hoe ik zonder even te stoppen dat water naar binnen had kunnen krijgen. Verder ging het weer. De beroemde 10de km omhoog. Nou, die viel mij mee. Natuurlijk voel je het wel zolang omhoog lopen. Maar daarna was het alleen nog maar naar beneden. Ik zag voor mij een loopster in een Ink’nBurn outfit. Was dat Lia? Ik ging even naast haar lopen en maakte een praatje. Ja hoor, en weer met een twittermaatje kennis gemaakt. Ik ging weer door. Had ik al gezegd dat het zo druk was? Je moest soms inhouden om niet op hakken te stappen en je moest slalommen om voorbij te gaan, maar de sfeer was goed. Een lopersgroepje passeerde mij, waarbij de eerste loper iets tegen mij riep wat ik niet verstond. De vrouw erachter begreep uit mijn gebaar dat ik hem niet begrepen had en riep dat hij mijn broek zo leuk vond. Haha.

De laatste kms naar beneden nu langs mooie huizen. Het ging nog lekker. Vlak voor de finish kwam een ambulance met sirene langs. Even later liep ik langs een groep mensen die bezig waren iemand te reanimeren. Ik moest denken aan het slachtoffer en de familie van hem. Naar. (Achteraf heb ik gelezen dat het goed met de loper gaat.) Gelukkig maar. Nu kwam de finish heel dichtbij. Nog even door, armen omhoog, en hop, over de matten, klaar. We schuifelden in een lange rij door om een flesje sportdrank te krijgen en de medaille omgehangen. Ik liep door naar de kledingtent om mijn tas op te halen. Daar stond Justus al met een grote grijns vanwege zijn prachtige PR (1:24:24). Even later kwam Wendy er ook al aan. Ook zij had prima gelopen (1:39:01). Samen liepen we naar het lopersontmoetingscafe Maxim. Even nakletsen met een biertje.  Bij het weggaan zag ik Bertus nog, de organisator van de Sallandtrail. Ik herkende hem van de foto’s. Natuurlijk kende hij mij niet, maar ik kon toch even kennis maken en vertellen dat we van plan zijn de 25 km in maart te gaan lopen in Salland. Leuke man.

Op weg naar huis kwamen we een paar keer flink in de file. Maar zoals altijd na een wedstrijd was er genoeg te praten. Thuis gekomen zag ik bij het openen van de mail al de felicitaties van Tiny. Het aanvalsplan voor de 15 km had ik goed uitgevoerd. Zoon O had pasteitjes met heerlijke paddestoelenragout gemaakt. Met een glaasje wijn erbij genoot ik nog na van een superdag.

5 km 00:32:26        10 km 01:02:49         15 km  01:32:05

Gemiddelde HF: 155 (110-175). Cadence: 91. Totaal: 15,06 km

Zaterdag 15 november 2014

Het regent. Ik laat eerst de honden uit en ga daarna direct lopen. Voor de loopgroep ben ik al te laat (ik wilde deze dag toch niet meelopen) en Zeppo kan met z’n volle maagje niet mee. Dan maar een rondje hier in de buurt. De temperatuur is met 10 graden warm te noemen. Morgen dus geen lange tight aan doen. En een shirt met korte mouwen en sleeves voor in het begin is voldoende. Alleen nog denken hoe ik water mee neem. Ik wil de verzorgingsposten in verband met de grote drukte overslaan. Door het De Braakpark loop ik langs de hockeyvelden. Veel kinderen zijn met hun ouders op weg naar hun wedstrijd van vandaag. Ondanks de regen is het een vrolijke boel. Dan voor mij nog een stukje Kalfjeslaan en vlak voor de Beneluxbaan ga ik rechtsaf weer op huis aan. Ik heb gelopen zonder hartslagmeter. Cadence: 87. Totaal: 5,49 km