Vrijdag 21 november 2014

Dat was me het duurloopje wel vandaag. Eerst verkeerd lopen en dan ook nog vallen. Hoe kwam dat zo?

Astrud heeft een grote spiegel op haar voet laten vallen. Dus: pijn, dik en blauw. De foto’s gaven geen breuk aan, maar de pijn is er niet minder om. Dus een paar dagen spring ik even in. Omdat ik nu toch in Gouda was, kon ik mijn duurloopje mooi langs de Reeuwijkse Plassen doen. Astrud had een leuke route voor me (zie de foto bovenaan). Helaas kreeg ik die niet op mijn Suunto, geen GPX. Dus met wat uitleg en bovenstaande foto ging ik op stap. Heerlijk weer, zonnetje, wat wil je nog meer? Ik liep langs de plas naar Reeuwijk, en daar bij de brug rechtsaf richting Sluipwijk. Op dat stuk van de weg kwamen nog best veel auto’s en die reden niet langzaam. Maar goed, ik liep helemaal links langs de kant en had het best naar mijn zin. Na Sluipwijk ging ik linksaf. De weg werd nu een smal pad met water erlangs. Het ging goed. Rechtsaf ging het nu, tot een T-kruising. Daar ging ik linksaf, terwijl ik rechts had moeten gaan. Ik liep een paar km verder en zag in de verte de snelweg al liggen. Dan zou ik nu toch naar rechts moeten kunnen? En ja, een doodlopende weg, maar voetgangers zouden door kunnen. Bij een bocht draaide deze weg weer richting snelweg. Aan de rechterkant was een groot hek met een opstap om eroverheen te kunnen klimmen. En ook zag ik een bord: vrij wandelen. Die kant zou ik op moeten, dacht ik. Even Astrud whatsappen.

Nou, ik was dus veel te oostelijk gekomen. Ik had geen zin om terug te gaan. Ik was ook nieuwsgierig hoe deze route verder zou gaan. Dus over het hek geklommen en bovenop de dijk verder. Ik hobbelde door het gras. Hier en daar lagen grote modderplassen. Tsjonge, was ik toch nog aan het trailen. Een wandelaar zei dat ik de goede kant op liep naar Reeuwijk/Gouda. Daar was alweer een fietspad en even verder ook een verkeersbord. Gouda 7 km. Die kant op dus. Ik had nu de wind tegen. Een oudere dame fietste mij tegemoet. Ik liep al aan de kant. Langs de weg lagen stapels afgemaaid riet en op de weg resten van platgereden riet. En ja hoor, even lette ik niet op en tjoep, daar gleed ik uit. Oei! De mevrouw hoorde mij vallen, keek om en kwam terug. Ik stond op en inspecteerde mezelf. Gelukkig, ik kon alles nog bewegen. Er waren schaafplekken op mijn gezicht, knie en vingers en mijn rechterarm begon wat pijn te doen. De aardige mevrouw gaf mij papier om het bloed af te vegen. En onder in haar tas vond zij nog zelfs pleisters. Zij plakte er een op mijn neus en een op mijn wenkbrauw. Ondertussen vroeg ze:”Gaat het? Voelt u zich duizelig?” “Ja, hoor, dank u wel. Wat fijn dat u me zo helpt.” Even later fietste zij haar kant weer op en ging ik mijn kant op. Gelukkig kon ik blijven lopen, al voelde ik mijn arm wel. Door ging het. O. belde op en vroeg hoe het ging. “Prima,” antwoordde ik, ” nog 4 km tot Gouda”. Achteraf zei hij mij dat hij thuis op de Ipad gezien had dat ik nogal lang had stilgestaan. Werkt goed zo’n programma “waar is mijn iPhone?” Later belde Astrud ook nog om te vragen of ik de weg weer gevonden had. Haar zei ik wel dat ik gevallen was, maar dat het allemaal goed ging en ik er zo weer zou zijn. Toen belde Justus: “Waar ben je, en gaat het wel?” Hij kon mij uitleggen hoe ik verder moest. Alleen het stukje door de Goudse Hout was ingewikkeld uit te leggen. Nou, daar kon ik het wel aan wandelaars vragen. Zo ging het ook. Na het stuk Goudse Hout kwam ik weer op de bekende weg en was ik zo thuis. Na het douchen heeft Astrud alle schaafplekken met betadine ontsmet en pleisters geplakt. Ik heb geluk gehad. Weer thuis gekomen had O een heerlijke zalmquiche klaar. De vuile was hebben Sander en ik met zout behandeld en direct in de wasmachine gestopt. Volgens mij zijn alle vlekken er uit. Alleen de nieuwe tight heeft een gaatje op de knie. Zaterdag niet naar de loopgroep. Rust is ook trainen. Gemiddelde HF: 145 (108-162). Cadence: 86. Totaal: 18,54 km