Zondag, 28 februari 2016

Het is iets meer dan een uur rijden naar Uden. Een groepje runners dat Tiny coacht, verzamelt zich bij hem thuis voor een trainingsrondje van twee keer 15 km. Ik ga maar voor een ronde, daarna zal ik een verkorte route nemen terug naar het startpunt. Ik ben namelijk bang dat ik met mijn langzame tempo de hele groep teveel zal ophouden. En achteraf denk ik dat dat een goede beslissing is geweest. De eerste 15 km kon ik goed meekomen. Tiny had vooraf aangegeven dat Esther en ik vooraan zouden lopen; wij zouden het tempo aangeven. Ik zie op Movescount aan mijn hartslaggegevens dat ik de 15 km een flinke inspanning heb geleverd.

Het weer is prachtig. De zon schijnt en de koude wind voelen we maar af en toe op de open stukken. De eerste kilometers gaan rap. Wind nog in de rug, een stukje verharde weg, we moeten ons tempo een beetje matigen, er staan ons nog heel wat kilometers te wachten. Dan gaan we over onverharde paden, door een weiland, over bermen langs het water, over zandheuvels, (Bedaf) over een zandvlakte….Tiny heeft een pittig parcours voor ons uitgezocht.

Op gegeven moment waarschuwt hij ons dat er een pad komt met een grote doorwaadbare plas. “Het is maar drie/vier passen, dan ben je er doorheen.” Ik had toch al een natte poot, dus ik ging er dwars door heen. Maar anderen namen een ommetje door het land en kwamen door de glibberige modder ook niet droog over. Het lopen door het zand ging zwaar, maar niemand hoefde te wandelen. We liepen langs een meer waarbij de schuine rand een grote blubber massa was. De struiken groeiden tot aan het water. Even uitkijken voor overhangende takken, maar gewoon door gaan. Toen kwam een moutainbikeweg van zo’n twee kilometer met kuilen en heuveltjes. “Daar word je sterk van” zei Tiny.

De laatste kilometers voor het rustpunt gingen over een fietspad. Het liep wat glooiend omhoog en omlaag. Zo konden we weer wat tempo maken. Harry, een loopmaat van Tiny was naar dit punt met de auto gekomen met drinken en eten. Daar sloten zich ook nog enkele  lopers en loopsters aan voor de tweede ronde van vijftien kilometer. Ik had vanaf dat punt de route op mijn Suunto gezet naar Tiny’s huis. Hij legde daarbij ook nog uit hoe ik moest lopen. Het was een simpel recht stuk via de weg.  Na 17,5 km totaal belde ik aan bij  Tiny’s vrouw Sjan. Na een heerlijke douche wachtten we op de anderen. Sommigen waren na die dertig intense kilometers best uitgeput. Na een kop erwtensoep of courgettesoep, een broodje kaas, roggebrood met spek, koffie of thee kwam iedereen bij. Nog even nakletsen en toen ging het weer op huis aan. Ik heb een heerlijke dag gehad.

De foto’s heeft Elsa gemaakt.

Gemiddelde hf: 149 (89-169). Cadence: 87. Totaal: 17,5 km.

Zondag 31 januari 2016

Maanden geleden hadden we het al afgesproken: Mieke zou ons laten zien waar zij haar trainingen loopt. Vandaag is het zo ver. Ik ben flink verkouden, heb een rauwe keel, ben al drie dagen om acht uur naar bed gegaan…maar zonder koorts durf ik het wel aan. Sinds 30 november heb ik geen lange afstanden meer gelopen. Wel volg ik natuurlijk trouw Tiny’s trainingen. Vandaag gaan we om te trailen in de Drunense &Loonse Duinen. Ik heb er zin in!

Er moet vijf kwartier gereisd worden. Rond 9.45 uur parkeer ik de auto bij de Herberg de drie Linden in Drunen. Rond een grote vuurkorf waarin houtblokken knetteren verzamelt zich een groepje medelopers die Mieke  uitgenodigd heeft. We zijn met z’n zeventienen als we even na tien uur vertrekken. Het is droog, niet koud, maar we zullen wel te maken krijgen met veel plassen en modder vanwege de regen van zaterdag.

Ik zie al gauw op mijn klokje dat het voor mij te snel gaat. Dit houd ik nooit dertig km vol. Daarom laat ik me wat afzakken naar de achterhoede. De snelle jongens en meiden gaan maar vooruit. Na vijf km wacht de voorste groep ons op. De eerste gels worden genomen, wat water gedronken en jasjes uitgedaan. Ik rol mijn armstukken af. Esther stopt ze in mijn rugzak. Door gaat het weer. We lopen het bos uit en zien een grote zandvlakte voor ons. Natuurlijk begint het nu te regenen en te waaien. Ik doe mijn armstukken weer aan. We steken dwars over de grote vlakte, met zandheuvels, heuse duinen! Het is een leuk gezicht al die gekleurde lopers over het zand. Wat is het een pracht omgeving daar.

Af en toe wordt er even gewacht om de groep weer bij elkaar te krijgen. Mieke geeft aan dat de vlotte lopers hun eigen tempo kunnen lopen, er is toch iemand bij die de route kent. Dat gebeurt dan ook. Even later zien we ze in de verte gaan. Ik geniet, maar ik heb het ook wel zwaar. Twee keer steek ik een stuk af.  Het nadeel daarvan is wel, dat er dan wel gewacht moet worden op de rest van de groep. En op de zandvlakte in de wind koel je snel af. Op het eind heb ik geen dertig, maar 28 km afgelegd. Ook een mooie afstand.

De laatste tien km. We gaan nu over de kammetjes. Smalle paadjes, veel wortels, omhoog, omlaag. Oef, ik zal toch echt mijn basis moeten versterken. Werk aan de winkel! Maar, hoewel ik meest achteraan loop, ik houd het vol. Esther en Christien lopen nog een rondje om de dertig km vol te maken. Bij de auto wissel ik van schoenen, doe iets warms aan en ga de herberg naar binnen. Iedereen is aangeschoven aan de grote tafel. Met hete chocolademelk word ik lekker warm. Nog even kletsen en dan gaat het weer op huis aan. Ik heb genoten; zo vind ik het lopen het allerleukst. Mieke bedankt voor het organiseren.

Gemiddelde hf: 137.  Cadence: 84. Totaal: 28,08 km.