Hollands Duin Trail

Zaterdag, 2 september 2017

Na een stukje Noordwijks strand kom ik hier aan. In een ontspannen sfeer wachten we tot om 13 uur het startsein gegeven wordt. Organisator Chris van Beem, Boswachter Mark en de burgemeester van Noordwijk houden nog even een praatje. De 20 km lopers volgen de blauwe pijlen en om de 100/200m hangen witte linten. Ik heb de route op mijn Garmin staan. Allereerst gaan we over het strand. Vlak langs het water is het zand nog enigszins hard. Dan de opgang omhoog, even wandelen, energie niet nu al verspelen, de duinen in. Hier krijgen we al de eerste schitterende vergezichten. Over een glooiend zandpad gaat het verder. We klimmen via een heuse trap naar een plateau met een prachtig uitzicht. Daar met die blauwe lucht en witte wolken klinkt het “Ooooo!!!!” en “Wat mooi!!!”.

Na 5 km komt de eerste verzorgingspost. Een geweldige service: sinaasappels, bananen, water, cola, chips, tucjes, winegums….Ik vul mijn sofsflask en wandel al etend door om even later weer te gaan hardlopen. We lopen nu door het bos. Wel prettig een beetje schaduw, want het is warm in de volle zon. Nu komt een stuk voor mij bekend terrein: over het fietspad langs de “radartoren” naar Langevelderslag. Daar is de tweede verzorgingspost. Daarna gaan we linksaf het strand weer op richting Noordwijk. Ik word aangemoedigd door een paar zonnende mensen. “We zijn al over de helft” antwoord ik. Ik probeer niet te gaan wandelen zoals ik velen zie doen. Er is geen hard zand meer, dus het lopen is vermoeiend. Maar we waren gewaarschuwd dat het een zware trail zou gaan worden.

Voor Noordwijk worden we van het strand afgeleid. Ik loop een stukje samen met een jonge vrouw die haar eerste 20 km loopt en ook direct nog een trail. Bij een beeld stop ik om een foto te maken. Zij loopt weer verder.

Ik loop nu even zonder medelopers om me heen. Na het schelpenpad gaat het via een paar bochten weer door het bos. Bij de laatste, tevens eerste, verzorgingpost maak ik een praatje met een jochie van 10, Niek. Zijn vader en moeder helpen ons trailers respectievelijk als verkeersregelaar en vrijwilligster bij de verzorgingspost. (fb pagina: Williams syndroom Running Family) Wat een enthousiasme. Niek praat met iedereen. Hij is een leuke onderbreking van de nu zwaar voelende kilometers. Nog 5 km te gaan. Van de andere kant gaat de route nu weer over de hoge trap. Bovenaan staat boswachter Mark met een fotografe. “Is het wel genieten zo?” vraagt hij. Ik bedank hem. Nog 3 km. Als toetje mogen we de laatste kilometer hoog boven op het duin door het zachte zand. Bijna iedereen wandelt hier. Ik ook. In de verte zie ik de finish. Daar staan S en O mij op te wachten. Vlak voor de finish kan ik Zeppo overnemen en samen komen we over de lijn. Elke loper/loopster krijgt een bidon met een koord.