Maandag, 27 augustus 2018

Oeps! Mijn cap waait van mijn kop. Ik ben net aangekomen op het strand bij Scheveningen. Het plan is om vanaf de Pier te lopen tot Langevelderslag. Dat is ongeveer 25 km. Ik moet nog even rennen om de cap weer te pakken.

Er staat flink wat wind uit het zuidwesten. Heerlijk wind mee dus. En het is eb, dus ik kan stukken hard zand kiezen. Al lukt dat laatste niet overal. Soms zakken je voeten toch weg in het zand. Enfin, dat maakt het lopen afwisselend.

Even voorbij het Scheveningse strand wordt het stil.  Ik loop even de duinen in om te plassen. Verder weer. Wat is het mooi! Ik geniet van de wolken en de witte golfbrekers.  Het wordt nu donkerder en het begint te regenen. Ik zie een traktor die in de branding de bovenste zandlaag afschraapt.  Dan gaat de grijper omhoog en loopt het natte zand er uit. De schelpen en het wier komen op hoopjes.

Bij de drukkere stukken strand, zoals bij Wassenaar, zijn ze enthousiast aan het kitesurfen. Mensen blijven staan om te kijken. Ik loop door. Het gaat best lekker. Na 7 km neem ik een gel en wat sportdrank. In de verte zie ik Katwijk al liggen. Maar dat is op het helft, dus ik moet nog even. Het is opgehouden met regenen. Ik ben blij met de meewind, zo heb ik geen last van stuifzand. Katwijk komt dichterbij. Het wordt drukker met wandelaars met en zonder honden, vliegeraars en ook weer kitesurfers. Op gegeven moment voel ik iets achter aan mijn voet. Een hond vindt mij wel leuk, denk ik. Het baasje klapt in haar handen en de hond rent weg. Je schrikt wel even van zoiets. Even verder maak ik een praatje met een Duitse wandelaarster. Zij is, tegen de wind in, op weg naar Scheveningen. Maar als het te vermoeiend wordt, kan ze overal de bus terug nemen.

Nu kom ik bij de doorgang van de Oude Rijn. Ik stuur een appje met foto naar huis dat ik halverwege ben. Ook is het weer tijd voor een gel. Ik loop een stuk over betonnen platen vlak langs nieuwe strandhuisjes. Dan weer over het strand naar de vloedlijn. Het gaat nog allemaal prima. Noordwijk dient zich aan. Het wordt weer drukker. Een toren aan de boulevard wordt verbouwd en is ingepakt. Buitenop staat een afbeelding van een grote raket. Ja, Noordwijk en de Estec natuurlijk. S. belt:” Hoe lang heb je nog nodig?” Dat is moeilijk te zeggen, anderhalf uur nog? Ik neem de tijd maar heel ruim voor de zekerheid. Hoeft hij straks niet zo lang te wachten.

Nu ben ik op een bekend stuk. Hier komen we vaker. Ik zie de radartoren. Dan is het nog twee kilometer. Hoe voel ik me? Een beetje moe, een beetje last van mijn onderrug. Verder gaat het prima. Zal ik over zes weken de  veertig kilometer kunnen lopen? Deze vraag heb ik ook coach Tiny voorgelegd. Hij heeft er alle vertrouwen in. Je neemt gewoon een keer een flinke pauze van 15 minuten, je loopt ook met meerderen en dan is er altijd wel wat te praten. Natuurlijk kan het weer en/of getij wel tegenwerken.

De strandloop zit erop. Vanavond eet ik patat met spinazie.  Ik ben tevreden. Totaal: 25,4 km