Woensdag, 30 maart 2016

Vanmorgen liep ik de langzame duurloop die voor afgelopen maandag op het schema stond. Deze keer weer eens met muziek op. De zon scheen, niet al te veel wind, heerlijk. Ik liep langs de Poel, de Poelsterlanden met de elf bruggetjes, verder door het bos, langs de Ringvaart en dan naar huis.

Waar ik blij om was, is, dat de hartslag mooi laag bleef. Alleen de laatste kilometer, toen ik versnelde, ging hij omhoog. Goed hersteld dus weer van de loop van afgelopen maandag.

Gemiddelde hf: 135 (91-151). Cadence: 87. Totaal: 11,45 km.

Maandag, 28 maart 2016

Afgelopen zaterdag bij de loopgroep vroeg Roel of ik ook mee loop met de Poelster Bosloop. Ik had er helemaal niet meer aan gedacht. Die loop is altijd op Paasmaandag. Dus ja, ik loop mee.

Vanmorgen, als ik op sta, regent het en waait het al behoorlijk. Code geel is afgekondigd vanwege mogelijk harde windstoten. Ik kijk op de site van de organisatie. Er is contact geweest met de boswachter. De loop kan door gaan. Ik ontbijt met yoghurt, vruchten en noten, drink een glas water en ga een paar keer naar de wc. S brengt me naar het startpunt bij het clubhuis van de Schaatsvereniging. Daar word ik al gauw door Roel op mijn schouder getikt. Met onze startnummers gaan we het gebouwtje binnen. Buiten waait het inderdaad behoorlijk. Het heeft geen zin om daar nu al te gaan wachten. We praten met een paar bekenden. Roel wil buiten gaan inlopen. Ik loop een stukje mee, maar keer al snel om. Ik wil nog even naar de wc.

De tijd vliegt. Om 11.10 uur gaan de 10 km lopers van start. Roel staat inmiddels weer naast mij. De groep is niet zo groot als vorig jaar. Waarschijnlijk heeft dat met het weer te maken. Overigens is het droog geworden. We beginnen rustig met onze 10 km. Ik vind het lastig om vlak achter mensen te lopen en maak dus vaart om wat ruimte te krijgen. Roel loopt gezellig naast me mee. We weten van elkaar dat we ongeveer hetzelfde tempo lopen. Zonder dat we het afgesproken hebben en zonder veel te praten lopen we de hele 10 km samen op.

De route is bekend. Ik loop hier dikwijls mijn trainingskilometers. We lopen twee lussen door het Amsterdamse Bos. Het gaat wel lekker zo. We halen zelfs lopers in. Onder de snelweg door, linksaf richting geitenboerderij, langs het Groot Kinderbad, dan de speelweide…we zijn al over de helft. De enige heuvel in het bos wordt ook netjes genomen en dan is het aftellen naar de finish. Het zou fijn zijn als we binnen het uur zouden kunnen blijven. Ik moet eerlijk zeggen dat dat voor mij best aanpoten is. Roel loopt met zijn 78 jaar stevig door. Maar we blijven bij elkaar en ruim binnen het uur gaan we over de finish lijn. We feliciteren elkaar dat we het doel bereikt hebben. S. is er al om mij weer op te halen. We gaan nog het clubhuis in om onze herinnering, een softflask, op te halen. Dan zit deze gezellige bosloop er weer op voor dit jaar. Op naar de Meentrun over twee weken.

Gemiddelde hf: 159 (107-173). Cadence: 91 Totaal: 9,77 km (Looptijdenapp: 10,37 km)

Zondag, 20 maart 2016

Vanuit de zaterdagloopgroep gaat Gr, iemand met wie ik graag samen loop, over een paar maanden de 4 daagse in Nijmegen lopen. Voor haar is het nu zaak om ook wandelkilometers in de benen te krijgen. Ze vertelt me tijdens onze zaterdagtraining dat ze vandaag, zondag, een 25 km wandeltocht wil gaan lopen. “Heb jij misschien zin om mee te gaan?”

Dus vanmorgen sta ik om 9.15 uur in een sporthal in Aalsmeer. Daar ontvang ik voor een paar euro een route beschrijving op een A4tje. Ik vind het wel spannend, 25 km wandelen. Wat doe je aan bij zoiets? Wat neem je mee?  En gaat het wel met mijn oude wandelgympen? Gr. arriveert vlak na mij en na een minuut of 5 vertrekken we. Ik heb mijn Raidlight rugzak om. Zo kan ik eten en drinken prima meenemen en kan ik, mocht het nog warm worden, mijn jack erin proppen.

De route staat niet alleen op papier, maar ook met witte pijlen op de grond. In het begin zie ik nog veel meer wandelaars. Maar al vrij snel gaan de 5, 10 en 15 km gangers een andere kant op. Vanaf dat moment zien we alleen ver voor ons wandelaars die ook de 25 km doen. De route gaat vooral door woonwijken. Het is qua architectuur interessant om te zien hoe bijzonder er de laatste jaren gebouwd is. We komen door leuke woonwijken met een variatie aan huizen. Veel groen rondom, soms watertjes erbij, veel verharde en onverharde paden en stoepen.

Gr kent de omgeving op haar duimpje. Al staat zij ook te kijken van alle nieuwbouw hier. Zij woont in de buurt. Halverwege de tocht zien we op de weg een pijl met erbij RUST geschreven. Ha, een restaurant. We nemen daar een pauze.  Even bijkomen met warme chocomelk en iets te eten. Dan gaat het weer door. Het weer wordt nu wat minder. Was er in de ochtend nog soms wat zon, nu is het grijs, we krijgen de wind tegen en het begint zelfs te regenen. Ik doe de buff om mijn hoofd en de andere om mijn nek. Echt koud heb ik het niet, maar lekker warm is anders.

Verder gaat het. Ik voel een beetje onder mijn linkervoet alsof daar een blaar komt. Gelukkig zijn we al weer bij de Westeinderplas. Nog een paar straten en daar zie ik S. staan. We gaan het sportcentrum in. Daar ontvang ik een heuse medaille met de watertoren er op.

Mijn eerste wandeltocht gedaan. Een heel andere tak van sport.  Mag van mij graag naast het hardlopen blijven. Wordt dus vervolgd.

Gemiddelde hf: 86 (57-109). Totaal: 25 km.

Zaterdag, 12 maart 2016

Vrijdagavond ben ik al in Nijverdal aangekomen. Ik slaap een nachtje in Sportherberg De Wilgenweard. Zo’n nachtje slapen voor de trail is lekker relaxed. Zo hoef ik de twee uur naar Nijverdal heen en twee uur weer terug niet in mijn eentje op een dag te rijden. Tegen alle verwachting in, slaap ik best redelijk. Meestal moet ik erg wennen aan een nieuwe omgeving. Bij het ontbijt om zeven uur schuif ik aan bij andere lopers. Als ik hoor welke plannen die mannen hebben…100 km, 160 km….alsof het niets is.

Met een busje worden we naar het Ravijn gebracht. Fijn, nu ben ik nog op tijd om de 75 km lopers te zien starten en kan ik topatlete Leonie van den Haak het boek van Flanagens Trans American Race  geven. Een van de Belgische lopers had mij aan het ontbijt gevraagd om hem met Leonie op de foto te zetten. Daar was nu alle tijd voor. Zodra ik naar binnen loop, zie ik Tiny. Net als verleden jaar gaat hij vandaag voor de 50 km. Terwijl ik met hem sta te praten, wordt hij enthousiast begroet door de een na de andere loopster. “Mijn engelen” zegt hij.

Nadat ik bij de start de lopers heb weggeklapt, ga ik weer naar binnen. Ik haal mijn startnummer op. Leuk, omdat het een jubileum is van de SallandTrail, krijgt iedereen een mooie buff. Ineens hoor ik van beneden:”He, Margriet, kom je mij weer hazen?” Ik moet even schakelen. Met hem, die daar lekker op de grond zit met zijn rug tegen de muur, heb ik in Geldrop het grootste stuk van de marathon gelopen. Ik zak naast hem op de grond en we kletsen even. Dan wordt het tijd om mij boven klaar te maken voor de trail. 500 deelnemers zijn er voor de 25 km afstand. In een grote zaal, achter een scherm, kunnen de dames zich omkleden.

Dan is het tijd voor ons, de 25 km lopers. Ik ga wat achteraan staan. Bertus telt af en off we go. Bij de eerste heuvel moet ik even wachten. Dan nog een stukje wandelen. Al gauw is die drukte over. Bertus heeft gewaarschuwd voor de vele boomwortels. Ik heb de hele trail goed uit gekeken en ben niet een keer gevallen. Het kost mij moeite om in mijn ritme te komen. Ik weet niet waar dat aan ligt, ik ga echt niet te snel. Het weer is fantastisch, de zon schijnt volop, de omgeving is prachtig. Waarom lukt het niet om lekker te hobbelen? Ja, het parcours is pittig. Ik spreek mezelf toe, maar ik ben niet tevreden met mijn lopen. Het zit tussen je oren, ja, dat weet ik. Ik probeer aan andere dingen te denken.

De verzorgingspost op 13,5 km moet echt verdiend worden. Vlak ervoor moeten we een flink stuk moutainbikepad op en af door mul zand. Ik neem even te tijd om een beker thee te drinken, een stukje banaan en wat pepsils te eten. Dan gaat het weer verder. De enthousiaste vele vrijwilligers onderweg hebben aanmoedigingen voor iedereen. Fantastisch hoe deze trail georganiseerd is. Nu komt een stuk asfalt. Ik probeer hier wat te herstellen en toch door te lopen. Een groep achter mij kiest voor hetzelfde tempo. Ik merk dat ik daarop reageer door sneller te lopen. Als we het bos weer ingaan, lopen ze mij voorbij.

Dan loop ik een stuk alleen. Als ik een steile heuvel op moet, wandel ik even. Ik merk dat ik behoorlijk hijg. De hartslag zal wel hoog zijn. Wat zit ik er doorheen. Op gegeven moment haal ik een loopster in. Zij blijft vlak achter mij lopen. Er rammelt iets aan haar belt of vest, ik moet er steeds naar luisteren.
Ik ga wandelen, zodat ze voorbij kan, maar ze komt naast me lopen en begint een gesprek. Even gaan we samen door; ik zeg:”tot de hoek, dan mag ik een gel”, zij wandelt even en gaat dan verder. Even later groet ik een vrijwilliger. Hij zegt: “nog zo’n drie km.”  Ik antwoord: “ik heb het zwaar” Hij: “haal een paar keer diep adem en ga dan joggen.” Als ik dat doe, roept hij van ver: “Ja, zo moet het. Ga door” Een paar honderd meter verder moet ik hijgend weer even wandelen. Bah! Ik zie de loopster van eerst steeds verder voor me weg lopen. Een vrouw op een fiets spreekt me toe hoe geweldig zij mij wel vindt. Nou, ik totaal niet.

Dan komen we aan de kuil. Naar beneden toe gaat het prima. Maar omhoog is andere koek. Linksaf, nog maar twee kilometer. Waarom kan ik het nu niet oppakken en nog even knallen? Ik ga opzij voor een paar 75 km lopers. Ik hoor het rumoer bij de finish. Langs witte linten gaat het pad naar beneden. Daar zie ik Zeppo. Ik rem af en wil de riem overnemen om met hem over de finish te gaan. Maar honden zijn niet toegestaan in het Ravijn, dus sla ik zonder hem rechtsaf. Nog even. Toeschouwers aan de kant roepen en klappen. Armen omhoog en over de matten.

Ik neem een stukje suikerbrood en een beker thee. Binnen in het Ravijn lever ik het startnummer in en krijg ik een goody bag met een mooie groene SallandTrail handdoek. Wat een trail, volgend jaar graag weer. Maar ik hoop dat ik dan wel wat makkelijker kan lopen.

De reactie van Tiny op mijn Moverscount gegevens van deze trail deed mij goed:”…bedenk wel dat wij alletwee gruwelijk tegen het leeftijdsverval moeten knokken. Daar is bijna niet tegenop te trainen” en:”Kijk eens op de uitslagen wie en wat je nog allemaal achter je liet (let ook op de geboortejaren)” Tiny zelf liep een geweldige tijd op de 50 km. Maar ook hij heeft er hard voor moeten werken. Een topcoach!

De SallandTrail 2016 een droomtrail. Ik heb geen minpuntjes kunnen ontdekken (alleen bij mezelf.) Bertus, de hele organisatie, alle vrijwilligers, het was super.