31 jan 2014 Ik word afgezet op een parkeerplaats aan de Rijn. De zon schijnt. Ik voel de warmte op mijn rug. Tijdens het lopen probeer ik stukjes te versnellen. Heel stoer noem ik dat “fartlek”. Na 7 km ben ik thuis. Nog een weekje gips.

Raar is dat. Ik loop dezelfde route als vorige keer; de parallelweg langs de Rijn. En het lijkt alsof het veel korter is. Ik loop deze keer weer volgens de RunWalkRun (RWR) methode. 1,3 km lopen, daarna 40 passen wandelen, enz. Langzamerhand wil ik de loopafstanden weer uitbreiden. Het is goed weer. Lekker fris, beetje wind. Een licht bruin/rood eekhoorntje springt voor mij over de weg. Later hupt een konijntje onder de struiken. Twee keer passeert een trein, een lange goederentrein en een sneltrein. Al snel ben ik bij de Rijn. Ik besluit om daar nog een stukje langs te gaan tot ik 30 minuten onderweg ben. Bij een wit huisje is het zover. Ik maak foto’s en ga het voetpad op. Dan weer linksaf de weg op langs het spoor. Na een uur ben ik weer bij huis. De gemiddelde hartslag was 142. Het gaat de goede kant weer op. Nog 9 dagen, dan mag het gips eraf.

27 jan. 2014

In Nederland ligt sneeuw in Groningen en het hagelt in het westen. Hier is het droog. Vandaag loop ik een nieuw stuk: vanuit het dorp naar de Rijn toe. Met de auto hebben we de route al eerder een stuk verkend. Nu weet ik hoe ik lopen moet. Op het fietspad merk ik dat het glad is. Voorzichtig zijn. Over een viaduct ga ik dan linksaf een “Anlieger frei”  weg op parallel aan de Rijn. Er loopt ook een voetpad direct langs het water, maar dat is erg modderig op dit moment. En ik wil met mijn gipspols nu niet vallen. Dus ik blijf op de weg, rustig lopend. Ik zie mensen werken aan een spoorweg. Een grote kraanmachine met zo’n grijperbak staat midden op de weg. Ik houd wat in  om te passeren. Juist dan begint de kraan te draaien. Een man schreeuwt. Ik schrik. De kraan stopt direct. (Achteraf zie ik op Movescount dat mijn hartslag omhoog schiet naar 181) Verder loop ik tot ik bij het punt kom waar we tot nog toe de auto parkeerden. Bij de Rijn gekomen draai ik om, dezelfde weg terug.  Ik neem een foto van een platte grond en een bord van het dorpje Unkel. De zon komt door. Het gaat weer op huis aan. Na 8,07 km ben ik er. Gemiddelde hartslag was 145.

Om 8 uur vertrekken we. Het regent niet meer en het is niet koud. Ik loop vandaag alsof ik een lange duurloop doe, heel rustig. Opdracht voor mezelf:

-Let op je armen. Neem ze mee, voor/achter. Niet opzij.
-Let op je ademhaling. 2 stappen door je neus in, 4 stappen door je mond uit.
-Let op het goed neerzetten van je voeten.

Loop licht, Energiek en met Focus. LEF is mijn mantra.

Ik heb hier in Duitsland alleen mijn Minzuno hardloopschoenen bij me. Het zijn nog steeds niet mijn lekkerste schoenen. De linkerschoen is iets te groot. Als ik moe wordt, ga ik met mijn linkervoet klappen of sloffen.

Vandaag loop ik een stukje verder langs de Rijn. Ik maak een paar foto’s van de omgeving.Een containerschip vaart met mij op. Aan de overkant van het water gaat een lange goederentrein met een rode locomotief. Wandelende mensen , veel met een hond, groeten vriendelijk. Ik geniet.
Het laatste stukje zet ik even aan. 5.2 min per km, hartslag tot 175. Dan ben ik weer bij de auto. 6.65 km gelopen. Gemiddelde hartslag: 146

Het is nevelig. 4 graden, 8.15 uur. Nog niet ontbeten. We gaan naar de oever van  de Rijn. Ik doe mijn regenjasje uit. Een long sleeve t-shirt met een thermoshirt eronder lijkt mij wel genoeg. Wel handschoenen aan en een buff over mijn oren. Nog even de knopjes van mijn Suunto instellen en daar ga ik. Het is wennen om weer te lopen. De lange mouw van het tshirt zit strak om het gips van mijn pols. Ik merk dat ik wat gespannen loop. Ik adem 2 passen adem in en 2 passen uit door mijn mond. Dat wil ik anders. 2 passen door de neus inademen, 3 door de mond uit. Voor ik er erg in heb, ben ik al op het keerpunt. Ik wil nu nog niet langer lopen dan de vorige keer langs de Rijn. Ik merk dat ik snel ga. Op de terugweg probeer ik iets langzamer te lopen. Ik kijk naar het water van de Rijn waar een groot containerschip stroomopwaarts vaart. Bij de parkeerplaats van de auto keer ik nogmaals om, richting mijn zus/begeleidster. Zij zal mij filmen als ik loop, zodat ik later de looptechniek kan bekijken. Het filmen gaat goed. Ik probeer zelfs nog even een stukje flink te versnellen. Dan is het genoeg. We wandelen terug naar de auto. Ik krijg een melodietje maar niet uit mijn kop: Zo, een loopje langs de Rijn, Rijn, Rijn, ja, dat vinden wij zo fijn, fijn,fijn…5 km gipsloopje, iets sneller dan vorige keer. Nog wel met een vrij hoge hartslag.

18 jan 2014

Voor het eerst sinds 2 januari heb ik weer gelopen. 16 dagen niets. Mijn pols zit nog in het gips. Gelukkig heb ik er meestal geen pijn aan. Het is vooral lastig. Ik ben bij mijn zusje in Duitsland, Bad Honnef. Vandaag heb ik daar 5 km rustig gelopen langs de Rijn. Het was prachtig weer. Aan mijn relatief hoge gemiddelde hartslag merkte ik achteraf dat ik toch wat gespannen heb gelopen. Of zou het de conditie zijn die in twee looploze weken achteruit gekukeld is? In ieder geval, ik liep weer en ik heb genoten. Morgen rustdag, dan gaan we wandelen. Ook leuk.

Gegevens: hardlopen: 0:34’19,1

tempo: 6,27 min km

hs/m:  158

afstand: 5,33 km

snelheid: 9,3 km per uur

Nog 4 volle maanden heb ik om mij voor te bereiden op mijn eerste echte trail. De 17 km van de Koning van Spanje moet dat gaan worden. Ik heb een simpel trainingsschema bedacht: 1 x per week een lange langzame duurloop, 1x per week bostraining met de groep, en 1x per week trailen. Dit laatste kan voorlopig in het bos op onverharde paden, ruiterpaden, over speelweiden en natuurlijk de HEUVEL.
Vandaag was mijn eerste loop van het nieuwe jaar. Dat moest meteen een trailtraining worden. Vol goede moed ging ik op pad. Op de paden, o.a rond de Poel, lagen veel plassen. Hup, gewoon erdoorheen. Goede oefening. Al deed ik dat in het begin nog voorzichtig. Na 6 km kwam ik bij de heuvel. De eerste keer ging ik via een ruiterpad omhoog. Dan ook zo naar beneden en nu langs een bospad weer naar boven. Vervolgens de trap af en over de wei via een single track omlaag. De derde keer de heuvel op. Daar gekomen keek ik even hoe ik nu weer omlaag zou gaan. Er liep een paadje steil naar beneden over de wei. Tsja, en dat was teveel van het goede. Ondanks mijn trailschoenen gleed ik uit over de blubber. En daar lag ik. Om omhoog te komen was het te glad, dus ik ben opzij door struiken naar de weg gelopen. In het begin voelde ik niets. Maar al snel werd mijn pols dikker en begon het steeds meer pijn te doen. Toen toch maar naar huis gebeld en mij bij de parkeerplaats op laten halen. Vandaaruit direct even naar de VU. Foto gemaakt, en, jawel, pols gebroken. Dus nu niets lopen, maar leren geduld hebben. Over een week of vijf, zes, hoop ik weer te beginnen.