Maandag, 20 november 2017

Op Strava ben ik een challenge aangegaan: in november een keer de halve marathonafstand lopen. Vandaag is de dag van de lange duurloop, dus een mooie gelegenheid om dat dan te doen. Als ik met Max vertrek, is het nog donker.  Kan ik mijn nieuwe hoofdlamp testen.

Het gaat prima. De lamp schijnt mooi voor me op het donkere bospad. Max rent vrolijk voor me uit. Het regent, het is 6 graden en er staat weinig wind. Ik heb een thermoshirt aan, daarover heen een shirt met capuchon en een dun jasje. Lange tight. Hoka Stinson trailschoenen en teensokken van Injinji. Verder natuurlijk het Salomonvest waarin lekkers voor Max, gels en de phone. Een buff zorgt er voor dat ik geen last heb van het hoofdlamp-elastiek. Maar het elastiek is zacht gevoerd, dus dat voelt niet naar. Tot zover, test geslaagd!

Ik loop stukken van de uitgezette halve marathon route. Als ik bij het veerooster kom waarachter de Schotse hooglanders zijn, keer ik om. Max kan natuurlijk daar niet in, ook al is hij aangelijnd. Op de parkeerplaats halverwege komt S. Max ophalen.  Voor mij even een rustmomentje. Dan gaat het in mijn uppie weer verder. Op het pad langs de Bosbaan liggen zoveel plassen, ik ga er maar dwars door heen. Aan het eind doe ik nog even een paar versnellinkjes. Klaar, halve marathonafstand afgelegd.

Als ik thuis achter de pc Tiny de gegevens mail, krijg ik een berichtje van de City Pier City organisatie. Er is voor mij een  gratis startnummer beschikbaar voor 2018, omdat ik in 2017 een 1e, 2e of 3e plaats in mijn categorie gehaald heb. Ja, niet zo moeilijk als je de oudste (geloof ik) deelneemster bent. Met een grote grijns stap ik onder de douche.

Totaal: 21,5 km