Woensdag, 25 mei 2016

De mensen vooraan zijn onbekenden. 

Als je een paar dagen in Spanje bent, kan er best gelopen worden. Ook al heb je weinig tijd. Dus woensdag ga ik een een uurtje lopen langs de Middellandse Zee. Er is net een brede boulevard aangelegd. Veel wandelaars, fietsers, en een paar hardlopers. Het is warm. De eerste kilometers heb ik wind mee. Ik wil me een beetje aan de training houden met wisselende tempo’s. Maar al gauw besluit ik om niet snel te gaan. Daarvoor is het echt te warm en is de overgang van een koud en regenachtig Nederland naar dit zonovergoten Spanje te groot. En nog belangrijker, ik heb van alles te zien en geniet van het lopen.

Aan het eind van de boulevard loop ik een stukje Santa Margarita in over de stoep, dan keer ik om. De haveningang daar heeft een brede beloopbare pier, die kan ik ook nog even nemen. Dan gaat het weer dezelfde weg terug op de boulevard. Nu met wind tegen. Een jongen komt keihard langs op zijn skateboard, voorgetrokken door een grote hond. Prachtig om te zien hoe het dier trekt. Ik ben al weer aan het beginpunt en keer nog eens om. Er staat meer wind, nu weer in de rug.

Al gauw ben ik klaar met de training. Mijn zusjes en zwager zitten al aan de koffie op een terrasje aan zee. Ik ga erbij zitten met een alcoholvrij biertje. Jammer dat we maar zo kort hier zijn, ik ben hier nog lang niet uitgelopen. Maar we komen zeker terug!

Cadence: 91. Totaal: 10,6 km.

Zondag, 8 mei 2016

Moederdag vandaag. Ik schreef me al eerder in voor de 17 km van de Ronde Hoeploop. Een prachtig parcours rond de Waver en de Amstel. De limiet is 2 uur, of wanneer de laatste loper de voorlaatste niet meer in het oog heeft. De loop begint om 11.30 uur. Op het heetst van de dag wordt er gelopen in  de volle zon. Het is 24 graden, onbewolkt en met een zuidoosten wind, kracht 4/5. Ik drink vooraf extra water en neem twee soft flasks water mee. Dat heb ik geweten. De oude Salomon belt houdt het gewicht nauwelijks. Ik loop de hele wedstrijd te sjorren aan het uitgerekte elastiek.

Ik heb de Mio hartslagmeter ingeschakeld. Dus geen hartslagband van Suunto om het lijf. Tijdens het lopen ga ik wat langzamer wanneer de hartslag boven de 165 komt. Ook wandel ik een enkele keer kort om de hartslag weer naar beneden te krijgen. Dat lukt aardig. Achteraf zie ik dat ik de hele loop op de grens van “duur” en “maximaal” gelopen heb.

Er zijn ruim voldoende verzorgingsposten met water en soms natte sponzen erbij. Ook gebruiken mensen langs het parcours hun tuindouche of tuinslang om de lopers te verfrissen. Soms schrik ik van langs flitsende fietsers. Maar gelukkig kijken die goed uit, al ging er eentje wel erg vlak langs me.

Rond de 12 km zie ik een jong meisje (15/16 jaar) steeds stukjes wandelen en dan weer hard lopen. Ze kijkt moeilijk. Als ik naast haar kom, vraag ik :”Gaat het?” “Mwah” “Loop met mij mee, ik loop langzaam. Blijf wel dribbelen” Dat doet ze. Ze zegt eerst weinig. “Joh, je doet het goed” zeg ik. Later vertelt ze, boos, dat ze anders altijd veel harder loopt. En dat ze ook nog gevallen is. Vlak voor de laatste verzorgingspost/EHBO begint ze weer te wandelen en blijft ze achter. Ik kijk achterom en roep haar nog. Ze praat met de verzorgers. Ik loop door.

De laatste twee honderd meter zit ik nog te klooien met mijn oordopjes die ik in de afzakkende belt wil stoppen. Ze vallen bijna op de grond. Nog even doorzetten. Ik zie de finish al. S staat erbij en geeft mij een lucht high five. Als ik mijn medaille heb, wacht ik een tijdje tot het meisje ook over de finish komt. “Goed gedaan en dank je wel voor het meelopen.” Ze wordt gelukkig meteen opgehaald, zie ik. Ze zit behoorlijk stuk.

Bij de uitslagen zie ik dat ik (weer) de oudste vrouw van deze loop ben. Bij de mannen is dat anders. Daar lopen nog veel oude knarren mee en sommigen nog best snel ook!

Gemiddelde hf:  162 (max 174). Cadence: 90. Totaal: 17,4 km