Archives

All posts for the month October, 2017

Maandag 30 oktober 2017

Het canitrailen met Max wordt steeds leuker. Vandaag loopt hij mee met mijn langzame duurloop van 120′. Na een uur bij de Bosbaan nemen we een pauze. Voor Max heb ik een uitklapbaar bakje in mijn rugzak en een softflask water. Als ik wat lekkers voor hem bij het water doe, krijgt hij tenminste water naar binnen. Een half uur later stop ik even om een gel te nemen. Max krijgt het laatste beetje. Hij heeft het druk om te kijken naar een reiger. Die wil hij wel graag wegjagen. Maar om het laatste beetje gel te likken is nog leuker. img_0156

Totaal 17,5 km

Woensdag, 25 oktober 2017

Al voor tienen zijn we klaar om te vertrekken: Ezra Noordermeer, Gieny van Niejenhuis en ik. We starten met de wind in de rug. Een lange tight, vanwege de duindoorns, brandnetels en teken, en een shirt met lange mouwen is eigenlijk voor dit weer een te warme outfit. Ezra heeft een leuke route gepland bijna helemaal buiten de paden. Burlende herten zijn ons beloofd. En ja hoor, we hebben er zoveel gezien en gehoord! 22815494_1425832127546614_3214178936087481618_n 22730165_1425832140879946_1214248521980667325_n 20106357_1425832220879938_2212943809985081794_n 22728993_1425832050879955_5866618933616159990_n 22730531_1425832037546623_6809295497982188361_n 22814123_1425832020879958_3098013285064141125_n

We hebben een heerlijke woensdagochtendtrail. De foto’s spreken voor zich. 22729155_1425850377544789_4536869503716118509_n  22788870_1425850297544797_3450074021587349607_n  22713234_1425831844213309_2792493336501196607_o 22770880_1425831830879977_1791313256375040745_o 22829597_1425831907546636_2024256043742924403_o 22770043_1425847340878426_4216557763358175692_o 22729103_1425850344211459_6115793331603835446_n 22791853_1425831914213302_167518440287814726_o

Totaal: 12 km

Zaterdag, 7 oktober 2017

img_0021  img_0020

Om kwart voor acht word ik afgezet in Bloemendaal. Er is storm en veel regen voorspeld, dus ik heb het op het laatst niet aangedurfd om Max mee te nemen. Jammer, want hij vindt het prachtig om mee te lopen. Achteraf gezien een goed besluit, al sta ik nu wel alleen voor deze 11strandentocht. Ik ga lopen van Bloemendaal tot Noordwijk aan zee, een kleine 20 km van de 60. Het initiatief voor deze tocht is van de Hartstichting, die op deze wijze geld wil ophalen. Er hebben zich naast hardlopers ook groepen estafettelopers, wandelaars, snelwandelaars en wedstrijdlopers ingeschreven. Ik begrijp dat het een succes is, er zijn meer euro’s opgehaald dan verwacht.

Op het podium staat een band klaar. Ik word toegesproken dat ik een held ben en gevraagd of ik er zin in heb. Binnen in de strandtent staat Esther voor me bij het aanmelden. Wat leuk om haar te zien. Zij heeft vannacht in een minitentje op een camping in de buurt geslapen. We drinken samen een kop koffie en maken ons klaar voor de start. Esther is van plan een soort run-walk-run te doen en ziet wel hoe ver ze komt. Ze heeft weinig getraind de laatste tijd.

img_0024  img_0022

Op de foto’s is niet te zien hoe hard het te keer gaat en met wat voor een kabaal. Maar vijf/zes lopers/loopsters gaan op weg als het startschot valt. De wind is enorm en zal alleen maar heviger worden. We hebben en houden hem pal tegen. Gelukkig is het (nog) niet koud en is het (nog) droog. Op het strand is een mooie brede harde strook waar prima op te lopen valt.

Voor me zie ik een hardloopster en groepjes wandelaars. Tot Zandvoort blijft de loopster voor me. De wandelaars haal ik langzaam in. We zeggen elkaar gedag. Sommigen roepen aanmoedigingen en er wordt zelfs voor me geklapt. Eigenlijk is het best te doen, langzaam, beuken tegen de wind, maar wel met goede zin.

In Zandvoort is de eerste post waar je het polsbandje moet laten scannen. Ik pak een banaan en ga door. De loopster die voor mij liep, blijft nog even. Nu zie ik alleen nog maar wandelaars voor me. Op het lange stuk naar Langevelderslag sms ik naar huis:”De wind is enorm, ik heb meer tijd nodig, kom me later halen.” Als ik weer op kijk van mijn iPhone, zie ik dat ik ongemerkt tegen de duinrand ben gaan lopen. Ik ga weer terug naar de vloedlijn. Dan word ik ingehaald door een snelwandelaar. Hij is gestart in Zandvoort. Terwijl hij snelwandelt, moet ik nog mijn best doen om hem bij te houden. “Dit is gekkenwerk om hard te lopen” vindt hij, “dat houd je niet vol.” Hij snelwandelt door, terwijl ik een gel uit mijn zak wurm en op eet.

Inmiddels is het gaan regenen. Het is net alsof de wind meer aantrekt. Ik ben blij dat ik op de valreep thuis nog snel een muts heb meegenomen. Ik trek hem flink over mijn oren. Wat een kabaal maakt die wind .Een groepje wandelaars staat dicht om elkaar heen om de plastic poncho die wij van de Hartstichting kregen, bij elkaar om te doen. Ik zie dat een poncho direct kapot waait. Extra jassen gaan aan, mutsen en kapuchons op. Ik haal langzaam de snelwandelaar in, maar blijf een beetje achter hem lopen. Na een poosje ga ik hem voorbij. Nu kan hij achter mij aansluiten. Bij de Langevelderslag is een container van de reddingsbrigade open. Daar kun je gebruik maken van de wc. Ik ga verder, de snelwandelaar blijft achter en ik heb hem niet meer gezien. Nu wandel ik een stuk. Door mijn bril kan ik weinig zien, maar ik houd hem op, omdat hij helpt tegen zand in mijn ogen. Ik ben drijfnat en begin het koud te krijgen. Mijn muts wappert als de wind er probeert onder te komen. Ik trek hem steeds weer naar beneden. De buff die ik om mijn hals heb, doe ik voor mijn gezicht. Dat werkt niet. Hij is zo nat, en mijn gezicht ook, dat hij naar beneden glibbert. Intussen loop ik flink door. Ik kauw op een paar winegums en bedenk dat ik een plan moet maken. Zo word ik veel te koud. Ok, 200 passen dribbelen, dan mag je weer wandelen. Dat doe ik. Dan 250 passen dribbelen, even wandelen en dan 300 passen. Mijn plan werkt. Ik kan steeds langere stukken dribbelen. (Reminder: volgende keer een skirt over de lange tight heen. Worden dijen en billen niet zo koud).

Noordwijk komt in zicht. Ik moet wat verder lopen dan ik had ingeschat. Maar daar zie ik de vlaggen van de Hartstichting. Ik laat mijn polsbandje scannen en krijg een grote medaille. img_0035Gelukkig heeft S. de auto dicht in de buurt van het strand gezet. “Dit had je toch beter niet kunnen doen.” zegt hij. De hele weg naar huis bibber en klappertand ik. Thuis gekomen ga ik direct onder de douche. Wat kun je daarvan genieten.

Gelukkig weet je niet alles van te voren. Nu, achteraf ben ik er best trots op, dat ik deze tocht kon lopen. Het was minder hardlopen, meer beuken tegen de wind. Ook dat hoort erbij, word je sterk van.

Totaal: 19,43 km

 

 

 

 

Zaterdag, 30 september 2017 img_4085

En daar gaan we. “We” zijn Ezra Noordermeer, Henri Vierhoven en ik. Het is bijna 10.30 uur, plaats:  Ibbenbühren, Münsterstrasse 265, 49479 in Duitsland, parkeerplaats bij een Sommerrodelbahn. Het is bewolkt. Ik modder nogal met mijn horloge om daar de route op te krijgen. Pas na een paar minuten lukt het me met hulp van Henri (“navigatie aanzetten”).

We gaan direct omhoog. Eerst blijven we nog op het mountainbike pad. Later wordt dat anders, dan is er vaak geen pad meer te onderscheiden en struinen we door nat struikgewas, over boomstronken (veel!), over keien, door en langs stroompjes water en modder.img_4102 Oppassen voor je hoofd bij laag hangende takken, ook bij braamstruiken waarvan de uitlopers graag aan je kleding blijven hangen. Henri loopt op Vibram Five Fingers, en voor het eerst een lange trail op die schoenen. Na een paar uur gaan keitjes onder zijn voetzolen wel wat irriteren. Ezra en ik hebben tubes aan, die ons enigszins beschermen. En verder trailschoenen.

We klimmen en klimmen steeds hoger. Boven gekomen hebben we ondanks de nevel, een prachtig uitzicht. img_4106Twee mountainbikers, Nederlanders, wachten even tot we langszij zijn. Ik moet er niet aan denken, zo stijl naar beneden fietsen en ik waarschuw hen dat ze moeten uitkijken beneden bij de doorgaande weg. We lachen wat.

Dan gaat het weer naar beneden. Ezra:”Yihaaaa!!!!” Zij vliegt de berg af. Henri loopt als een gazelle, links-rechts, licht op zijn voorvoeten. Ik kom voorzichtig achteraan, wil niet vallen. De route is soms zwaar. Op gegeven moment hebben we zelfs onze handen nodig om omhoog te komen en niet af te glijden. Als we later langs een trap lopen, moet Ezra die nemen. img_4092  img_4095

Van bovenaf kijken we op een dorpje.  Daar willen we graag in een konditorei even pauzeren. We zijn halverwege. Hop, eerst naar beneden, even over de weg en dan een pad op. Daar staat een boom vol appels. We nemen er alledrie een, lekker!img_4100 

Als we in het dorpje zijn, Tecklenburg, begint het te regenen. Wat een schilderachtig dorp met leuke fachwerk huizen. Het is gezellig druk met wandelaars. We vinden een konditorei. Daar mogen we zelfs met onze natte sportkleding binnen zitten. Wel op de skai bank. We kiezen iets uit voor bij de koffie/thee en genieten. Ik sms een fotootje naar huis.img_0001

We gaan weer op weg. Eerst naar beneden, dan weer omhoog. Een stukje lopen we verkeerd, maar de horloges geven de richting goed aan. Ik moet bekennen dat ik, ondanks de prachtige kaartjes op mijn Fenix, nog moeite heb met het vinden van de richting. De roze routelijn verspringt steeds. Gelukkig kan ik achter Ezra en Henri aanlopen. (Reminder: eens iemand met een Fenix5 vinden om samen een route te lopen en zo te leren navigeren).

Nu komen we bij een grote rotspartij. Ezra had op haar horloge de coordinaten van een geocache geladen. Ja, en die cache zou bovenop de rots bij een boom liggen. Al gauw is Ezra bovenop. Henri biedt aan haar een kontje te geven zodat ze boven in de boom kan zoeken. Maar ze glijdt af en bezeert zo haar hand. Gelukkig niet ernstig. Maar ze houdt haar hand later wel omhoog met lopen.img_4109 img_4112

Dan gaan we op zoek naar “Das hockende Weib”. Een formatie rotsblokken in de vorm van een vrouw op haar hurken. Het regent nu behoorlijk. Maar Ezra wil toch nog erg graag een andere geocache vinden die ergens in die rotsformatie moet zijn verstopt. Zij klautert naar boven, terwijl wij halverwege blijven wachten. Jammer genoeg kan ze ook deze cache niet vinden.

img_4118  img_4119

Het is nog een klein stukje naar de parkeerplaats. Ezra glijdt nog een keertje onderuit, maar behalve modder is er geen fysieke schade. Het regent flink. Op de parkeerplaats kleed ik mij om in de auto, Henri bij de zijne en Ezra gaat onder een lekkend afdakje. Wat was het een mooie trail!

Totaal: 27,2 km