Zaterdag 10 en zondag, 11 september 2016

Inmiddels is het alweer zondag. In plaats van trainen met de loopgroep ben ik gisteren naar het strand gegaan. Met Zeppo heb ik zes kilometer door het duin en langs het strand gelopen. Het was nog heel vroeg, dus het was nog rustig overal. Rustig losgelopen, heerlijk.

Totaal: 6,2 km.

Zondag, 11 september 2016 UHT

Hoewel ik ruimschoots de tijd genomen heb, om naar Rhenen te rijden, kom ik toch te laat. Door die rare navigatie in de auto rijd ik het eindpunt voorbij. En dan begint het gedoe, want,  afrit af, over of onder de weg door en weer terug, is niet mogelijk. Uiteindelijk kom ik toch aan, maar trein gemist. Nu, dan maar even koffie drinken in het restaurant naast het station. Leuk om Esther weer te zien en kennis te maken met Mario. Na de koffie nemen we de trein naar Driebergen. Ik heb 3 A4tjes in plastic in mijn hand, Esther heeft de route op haar Suunto geladen, en bij mij staat hij op de Fenix. Mario heeft de UHT al eens gelopen, dus we hoeven niet te verdwalen.

Natuurlijk maken we een selfie onder de stationsklok. Dan gaan we op weg. Mijn Fenix pakt de route keurig op. De A4tjes kunnen in de rugzak. We beginnen met een stuk over het fietspad. Geasfalteerd, lekker om even in je ritme te komen. Een tunneltje onderdoor en het bos in. De UHT heeft van alles in zich, brede grind paden, singeltracks, door zand en zelfs een stukje waar geen pad te zien is door een rommeltje van takken. En natuurlijk gaat het ook omhoog en omlaag. Niet overal, niet spectaculair, maar wel voelbaar in je benen. Zeker wanneer je moe wordt.

Wanneer we een verkeerd pad inslaan, en dat gebeurt een paar keer, trilt de Fenix aan mijn pols en krijg ik “koersfout” op het scherm. Zodra we dan weer op het goede pad zitten, komt ook weer een bericht. Na 20 km  komen we op het hoogste punt van de UHT, bij de eenzame eik.   Op de banken van de Devil’s Trail houden we pauze. De rugzakken gaan even af. Dadels en worstjes gaan er prima in. We gaan weer door voor het laatste stuk. Mario plaagt ons door elke keer de nog te lopen afstand te overdrijven. Af en toe danst hij voor ons uit, roepend dat de pannenkoek met koffie wacht. Met zijn barefoot schoenen gaat hij dwars door de modderplassen. Esther loopt ook met barefoot schoenen, Vibrams geloof ik. Op een singeltrack heeft zij krassen van prikkelstruiken op haar enkels gekregen. Het ziet er wat bloederig uit, maar zij heeft er geen last van.

De laatste kilometers probeer ik niet al te veel te gaan wandelen. Dat is voor mij nog wel een punt. Op gegeven moment, zo na 25 km word ik zo moe. Ik ga allemaal pijntjes voelen. En raar, ik weet dat van te voren, ik wil me ertegen wapenen, doorzetten, ik weet dat het in mijn hoofd zit. Gesprek met jezelf in je kop: “Het is wel genoeg zo. Ga maar wandelen. Je hijgt als een paard…enz”. “Nee joh, je kunt nog best. Niet toegeven. Ga nu maar rustig door….enz” Soms wint de ene ik, dan weer de andere. Als we later in het restaurant napraten, is zo’n innerlijk gesprek met jezelf, zo herkenbaar voor Esther en Mario. ‘Maar,” zegt hij,: “het is moeilijk om  van jezelf te winnen, de ander is even sterk, want dat ben je ook zelf.”

De Utrechtse Heuvelrug Trail zit er op. 31,5 km op een laag tempo, met rustpauzes en af en toe wandelen.  Esther en Mario hebben zich aangepast aan mijn tempo. Ik heb ervan genoten, ook toen ik moe werd. Wat is dit toch een geweldige hobby!

Vrijdag, 9 september 2016

Vandaag heb ik een lopeloze dag. Eergisteren en gisteren heb ik wel gelopen: woensdag een uurtje rustig aan en gisteren lekker pittig in DL2 en DL3 tempo. Beide dagen heb ik de Garmin Fenix3 hr getest. Woensdag probeerde ik om een bekende route op te laden en die te gaan lopen. En ja, ik kreeg hem wel als koers in GPX bestand op de Fenix. Maar daarna ging het mis. Pas halverwege de Bosbaan pakte hij de route met een pijl op. En welke knoppen ik nu precies moet hebben? Het viel mij verder op dat het vrij moeilijk is om het lijntje te volgen. Als je verkeerd loopt, dus van de koers afwijkt, krijg je een tril bericht. Zodra je dan weer op de juiste weg zit, geeft hij dat ook aan. Maar ik merkte dat hij soms de weg niet goed kent en dan aangeeft dat je fout zit. En dat terwijl je zeker weet dat je wel op de juiste route zit. Dit moet nog vaker getest worden.

Donderdag had ik netjes een work out gemaakt op mijn computer. 8 Minuten in DL2 tempo, vier minuten in DL3 tempo en dat 5 keer. Maar hier had ik een fout gemaakt. Ik dacht dat ik de Fenix al verbonden had, maar ik vond er nog geen work out op. Dat gaat me een volgende keer wel lukken, denk ik.

Morgen staat de loopgroeptraining op het programma. Omdat ik zondag een lange duurloop ga doen, loop ik morgen met groep drie mee. Tussen het lopen door wordt er gewandeld en doen we oefeningen.

Totaal: woensdag 7 september 10 km en donderdag  8 september 11,8 km

Zondag, 4 september 2016 en maandag, 5 september 2016

Vandaag wordt het herfstachtig: veel regen, flink wat wind, 5 bf, en hier en daar zelfs onweer. De Afsluitdijkrun is in verband met de slechte weersvoorspelling al afgeblazen. Ik ben best zenuwachtig: 30 km lopen in dit weer. Vooral voor onweer ben ik huiverig. Bovendien is er een tijdslimiet van 4 uur. Nu zou ik daar makkelijk binnen kunnen blijven, maar met dit weer weet je het maar nooit. Maar ik ga toch! Ook al zou het niet lukken, dat is dan een nieuwe ervaring.

Gisteren heb ik al het startnummer opgehaald. Het was nog behoorlijk zoeken naar dat sportpark in Amsterdam Noord. Het navigatiesysteem bracht ons dwars door Amsterdamcentrum heen. En op een mooie zaterdag is dat een ramp. Maar nu weet ik hoe ik moet rijden en dat geeft rust.

De atletiekbaan van Athos wordt al flink gebruikt door inlopers. Ik zoek nog even een dixie op. Daarna vind ik een beschut plaatsje onder het dak van een kar. Lopers naast me zijn gestrand door de afzegging van de Afsluitdijkrun. En als je helemaal uit Valkenswaard gekomen bent, wil je ook wel lopen. Dus kwam iemand met een nieuw idee, een waardige tweede keus: de dertig van Amsterdam Noord. Even later begint het keihard te regenen. Ineens is het druk onder het afdak. Maar een paar minuten later stopt het en slenteren we naar het startvak. De wedstrijdlopers vooraan. We tellen af. Hup, daar gaan we.

De eerste kilometers hebben we de wind heerlijk mee. Ik loop een stukje op met een loper die ook meedeed aan de  Phanos trainingslopen. Ook voor hem was het tempo daar net te hoog en is hij er, net als ik, mee gestopt. We geven elkaar even later een high five en gaan in onze eigen cadans verder. Het parcours is goed aangegeven met Athos bordjes langs de weg. Bij oversteekpunten en splitsingen staan vrijwilligers. Erg leuk, zij wijzen niet alleen de weg, maar moedigen ons ook aan met geklap en opmerkingen. 200 Vrijwilligers zijn deze zondag in touw voor ons. Geweldig!

Vervolgens lopen we de Volgermeerpolder in. Het is mooi, vlak en wijds. Het weer houdt zich prima. Een paar paarden in de wei vinden al die lopers wel grappig, denk ik. Zij gooien hun achterpoten links en rechts in de lucht en rennen mee. Er zijn zes verzorgingsposten met water en sportdrank. Ik neem bij elke post trouw een bekertje water. Op het 17 km punt wordt ook fruit aangeboden. Ik neem twee stukjes banaan. Inmiddels hebben we de wind tegen gekregen. Bovendien heb ik het idee dat hij ook is aangewakkerd. We zijn Broek op Langendijk al lang weer uit. Voor en achter mij zijn nauwelijks lopers om wisselend op kop te lopen. De wind heeft vrij spel in de polder. Ik trek mijn pet goed vast op mijn kop en probeer na een paar minuutjes wandelen weer te gaan lopen. Natuurlijk word ik moe. Ik spreek mezelf toe dat dit een mindset is. In mijn hoofd ga ik zingen, kinderliedjes. En alle coupletten. Het werkt wel. Leonie van den Haak zong van alles toen ze er doorheen zat in haar ultraloop in Portugal. Dank je, Leonie.

De wind blijft tegen. Volgens trainer Tiny is hij je beste trainingsmaatje. Ja, hij leert je wel doorzetten. Nadat ik een gel heb genomen, gaat mijn buik opspelen.  ik voel me misselijk. Bah, dat is vervelend. Ik ben moe, ik hijg ook. Weer een wandelpauze om alles rustig te krijgen. Ook al blijf ik nu wandelen, ik zal dan toch op tijd binnen zijn. Ik loop niet als laatste, maar wel in de achterhoede. Het laatste stuk, over ijzeren platen, oppassen glad, een paar bochten nog. Gefinishte lopers zijn al op weg naar huis. “Even doorgaan nog, je bent er bijna!” Ik loop het sportpark in over de baan. Links en rechts staan mensen te juichen en te klappen. Ik weet er zo waar nog een “sprintje” uit te trekken. Gefinished een half uur binnen de limiet. Ha! Tevreden.

Gemiddelde hf: 156 (max: 177). Cadans: 87. Totaal: 30,32 km.

Inmiddels is het al weer maandag, 5 september 2016

Om te herstellen staat een 30′ loopje op het schema. Sportspullen aan en gaan. Rustig beginnen. Langzamerhand gaat het steeds beter. Ik ben blij dat ik nu zonder hartslagband kan lopen en toch de meetwaardes van mijn hartslag krijg. En ook loopt het prettig met de nieuwe flipbelt. De iPhone past er met waterdichte hoes goed in.   

Gemiddelde hf: 135 (max: 149). Cadans: 87. Totaal: 5,25 km.