Zondag, 12 februari 2017

We staan een poos in de file in Schoorl. Op gegeven moment stap ik uit de auto en volg de stoet medelopers richting de Blinkerd. Het kost nog wat tijd eer ik in de grote hal ben. Daar is het stampvol. Er heerst een leuke sfeer. Ik zoek een plekje bij een muur waar ik me kan klaar maken voor de loop en waar ik ook mijn tas achter kan laten. Ik mis mijn medeloopmaatjes een beetje hier in de menigte.

Het is tijd om naar het startvak te gaan. Omdat ik lid ben van Le Champion, mag ik in het groene startvak, dus vrij vooraan. Al gauw klinkt het startschot. De route gaat door Schoorl eerst naar het zuiden en dan noordwaarts richting Groet. Het is gezellig druk. Ik blijf netjes rechts lopen en probeer me niet mee te laten gaan met snellere lopers. Het is zaak om rustig aan in mijn eigen ritme te komen, 30 km is nog ver. Wat is er hard gewerkt door alle vrijwilligers om het parcours sneeuwvrij te maken. En op elke 5 km is er een verzorgingspost. Zonder deze enthousiaste vrijwilligers is zo een evenement niet te organiseren. Hulde aan hen!

Rond het 8 km punt, op de Schoorlse Zeeweg, krijgen we een heuse klim. De dertig km lopers krijgen later deze klim nog een keer. Ik kan lekker blijven lopen. Bovenaan worden we getrakteerd op prachtige uitzichten. Ik neem netjes mijn water en gels bij de verzorgingsposten. We komen bij Hargen aan zee. Daar krijgen we een stuk de oostenwind flink tegen. Ik trek mijn buff over mijn gezicht. Maar dat loopt niet lekker, dus die gaat alweer gauw rond mijn nek. Bij het 19 km punt gaat het parcours weer zuidwaarts. Nog even en de halve marathonners kunnen finishen. Ik ben ruimschoots binnen de tijd en kan dus doorgaan voor de laatste lus.

Dan gebeurt er iets raars. Ik wandel even om een gel te nemen, wat te drinken en muziek aan te zetten. Maar ik kom daarna niet meer lekker aan het lopen. Ik eet wat, drink wat, neem zelfs een paar winegums, maar het helpt niet veel. Idioot, het lijkt wel op dat gevoel van toen met de Amsterdam marathon. Ik loop wat, ik wandel even, ik loop weer. Ik dwing mezelf om niet te wandelen, maar te joggen. Als ik loop, haal ik een man in, moet ik even wandelen, dan haalt hij mij weer in. Maar zijn langzame looptempo blijft hetzelfde.

We zijn al weer bij 28 km. Nog even doorzetten. Mensen aan de kant moedigen ons aan. Ik krijg zelfs een stevige high five. Als ik weer even wandel word ik aangespoord door medelopers om aan te haken voor het laatste stukje. Sorry, er zit bij mij niet meer veel in. Daar is de finish! Hoera!

Wat ben ik blij dat ik die 30 km heb volgemaakt en niet ben uitgestapt bij de HM afstand. Maar er moet nog hard gewerkt gaan worden om van dat rare gevoel na twee uur af te komen.

Groet uit Schoorl, het was prachtig! Goed georganiseerd, een fantastisch parcours, enthousiaste vrijwilligers en sportieve, aardige medelopers. Dank jullie wel. En wat ook wel grappig is? Ik ben zowaar eerste geworden in mijn categorie V70. (Volgens mij was er maar een in die categorie, haha.) Dan is het bloemetje van S toch wel erg lief!

Totaal: 30 km