Zaterdag, 12 augustus 2017
De komende weken bloeit de heide. Met Ezra afgesproken om vandaag een zwerftrail te gaan lopen. We hebben afgesproken bij Restaurant Robert in Hilversum. Ik toets het adres in de autonavigatie en ben na een half uurtje op de plaats van bestemming. Ik stap tevreden uit en loop een stukje het pad af om het Restaurant te vinden. Nee dus. Ik vraag een wandelaar. De eerste weet het niet, een tweede hoort mijn vraag en zegt dat ik aan de andere kant van het bos moet zijn. Het is nogal ingewikkeld, vertelt hij. Ik kan met hem meelopen. Maar dat is wel twee kilometer. Dat vind ik voor nu wat lastig, dan kom ik niet op tijd. Ik ga dus weer met de auto op weg. Nou, een lang verhaal kort, pas nadat ik met Ezra heb kunnen bellen, kan zij mij naar de goede plek gidsen. Ik erger me aan mezelf, maar wanneer we in een fijne motregen op weg gaan, is mijn ergernis gauw verdwenen. 
Al gauw komen we op het eerste grote heideveld. Door de motregen is het niet diep paars, maar de heide heeft wel een prachtige gloed. Ezra heeft een route van 15 km gezet op haar Suunto. Zij kent het hier goed. Zoveel mogelijk nemen we onbekende paadjes. In de verte zien we schapen. Even verder zien we een schuur. We nemen een kijkje, maar de schuur is leeg. Als we het veld over zijn, gaan we weer een stukje door het bos. Dan lopen we over het lange viaduct van de snelweg. Hier heb ik al eerder gelopen. We duiken het bos weer in. Toch een paar klimmetjes, ha, stiekum een paar hoogtemetertjes. Door een klaphekje komen we weer op een heideveld. We lopen achter langs een paar Schotse hooglanders. Ze kijken niet eens op. We kiezen voor smalle singeltracks. Soms moet je goed oppassen dat je niet omzwikt, Volgens Ezra oefenen we zo de catwalkloop. Het voordeel van vroeg lopen op zaterdag in de regen is, dat het echt de “grote stille heide” is. Op een enkele hardloper in de verte of een hondenuitlater na, lopen we alleen.
Opmerkelijk is, dat het volgende heideveld paarser is dan de vorige. Het gemiezer is gestopt en we zien zelfs even een zonnetje. We stuiten op een kudde schapen. Wat een cadeautje. Een schaap eet met smaak een grote paddenstoel. We maken een paar foto’s. 
Even verder nemen we even tijd om iets te eten en te drinken. Dan door maar weer. Het stukje bos waar we in komen, heeft een prachtig groene kleur. Heel bijzonder. 
We zijn al weer op de terugweg. Het regent al weer. En wat eerst motregen was, wordt nu echte regen. Ezra vraagt of ik nog een extra lus wil lopen. Maar gezien de regen, besluiten we naar de auto’s te gaan. Net op tijd, want het begint te hozen.
Het was genieten vandaag de hele 15,6 km lang.
