Maandag, 26 juni 2017

Vandaag ga ik weer eens erop uit met Max. Het is de 15e keer dat hij zijn tuig om krijgt. Bij het inlopen denk ik aan mijn jarige kleindochter. Vijftien jaar alweer. Straks even een appje sturen.

Max loopt lief mee, hoewel ik bij deze hele loop van 75 minuten merk, dat hij rustiger is dan anders. Gisteren waren we aan zee en daar heeft hij zich enorm vermaakt met zijn bal. Gerend, gesprongen! Ook Zeppo genoot. Die heeft zelfs in een “voor”zeetje echt gezwommen. Geen wonder dat Max het nu rustig aan wil doen. Daar krijgt hij ook alle tijd voor. Het is vandaag voor mij ook een ontspannen, rustige duurloop. Ik stop een paar keer om hem te laten drinken. Hij kan zelfs even zwemmen als hij dat zou willen, maar daar staat zijn hoofd nu niet naar. Voor hem is canicrossen geconcentreerd werken.

We zijn vanmorgen al vroeg vertrokken, heerlijk rustig nog overal. Maar nu dicht bij de ingang van het bos, wordt het drukker. Als ik een dame met een enorm grote hond tegenkom, ga ik met Max aan de andere kant van het fietspad lopen. De hond wil op Max af gaan, maar ik weet, die is daar nu niet van gediend. Ik stuur de hond terug:”Hup! Naar de baas” Dat doet hij, maar dan draait hij zich toch weer om en wil weer naar ons toe komen. Ik roep naar de mevrouw dat Max dit nu niet leuk vindt en dat ze de hond bij zich moet houden. Ze kijkt boos en roept mij iets toe wat ik niet kan verstaan. De nog jonge hond zal best lief zijn, maar ik wil geen gedoe. Vreemd, het is toch haar verantwoordelijkheid om haar hond bij zich te roepen als ze ziet dat hij naar een aangelijnde hond (die aan het werk is) toe wil. Ik roep het toch niet zomaar! Gelukkig trekt Max zich niets van dit alles aan. Hij blijft netjes voor/naast mij. Ik geeft hem wat lekkers.

Een heerlijk begin van de week. Totaal: 11,66 km

Vrijdag, 23 juni 2017

Voorbeschouwing: alles ligt klaar en ik ben er klaar voor: 10 EM van de Midzomernachtcross. Om 20.00 uur valt het startschot. Dus als het even mee zit, zijn we voor het donker weer binnen. Om 17 uur heb ik al gegeten. Pannenkoeken met asperges, zalm en tzatziki.

Vanavond wordt het geen snelle loop. ( Note to myself, je bent je aan het indekken, flauw hoor) Het weer leent zich daar niet voor, het is warm/benauwd. En wat nog belangrijker is: ik ben een paar kilo zwaarder dan in 2012. En loop maar eens hard met twee kilo aan extra gewicht bij je. Dat scheelt echt. Maar ik loop wel en daar gaat het om.

Het aantrekken van de compressiekousen is een worsteling. Ik wil ze aan, omdat ik laatst kramp had in mijn kuit. En ik heb werkelijk de indruk dat ze helpen. Verder draag ik de Saucony Progrid Omni schoenen. Lekker licht, wel wat demping en weinig drop. We gaan het zien. Tot later.

The day after.

Met de fiets naar de start. Daar zie ik een paar bekenden, waaronder Miklos. We slenteren naar het startvak. Nog even kletsen. Dan is daar al de knal en lopen de ruim 300 lopers over de matten. Ik loop mijn eigen race. Het parcours is bekend voor mij. Maar je zou je best moeten doen om hier verkeerd te lopen. Er zijn veel vrijwilligers en overal staan borden met duidelijke pijlen. De eerste verzorgingsposten sla ik over. Ik heb mijn eigen sportdrank in mijn racevest en die voldoet prima. De iPhone past ook nog in het voorvak.

Het lopen gaat goed. Ik kan een voor mij goed tempo aanhouden. Bij de 9 km post neem ik wel twee bekertjes water. Ik wandel even om die op te drinken. Op de “blauwe brug” komen snelle lopers mij al tegemoet aan de andere kant van de weg. We worden allemaal aangemoedigd. Een vrijwilligster zwaait met een rinkelende koebel.

Nadat ook ik voor de tweede keer over de brug ben, weet ik dat het rechtstreeks naar de finish gaat. De gel heb ik al wandelend genomen. Nu doorzetten! Er zijn geen grote lussen en lusjes meer. Dit is ook het parcours van de 10 km lopers. Die zijn een uur na ons gestart. Ik zie van links de voorhoede ervan op voor hun het drie km punt.

De laatste verzorgingspost loop ik wandelend voorbij terwijl ik slokken sportdrank neem. Een jonge medeloopster zeg ik dat het nu nog maar een bosbaanafstandje is. Ik zet weer aan. Kom op! Het werkt wanneer ik een positief mantra herhaal. De laatste kilometer. Ik kan zelfs nog een paar lopers inhalen. Eindsprintje, finish. S. maakt foto’s.

We praten nog even na. Dan, jasje aan en naar huis fietsen.

Ik ben tevreden met deze loop. Totaal: 16,125 km

Maandag, 12 juni 2017

15 Graden, half bewolkt, wind 4/5, we gaan op weg. “We” zijn: Max en ik. We hebben de canicrossspullen aan. Op het schema staat 120′ in DL1 tempo met aan het eind 3 versnellingsloopjes. Max heeft er zin in. Hij loopt netjes voor me uit. Om 7 uur komen we het Amsterdamse Bos in. Daar kan hij los. Ik loop via de heuvel langs de pasgemaaide “Klein Zwitserland” wei naar het ontmoetingscentrum. Daar nemen we linksom het pad evenwijdig aan de Bosbaan. Bij het Momument wordt gemaaid. Een goed moment om Max weer aan te lijnen.

Ik probeer een filmpje te maken al lopend met Max in zijn canicrosstuig. Dat mislukt, zie ik thuis. Maar ik zet het toch in dit verslag. Een klunzig filmpje is ook een filmpje. Volgende keer nog eens proberen.

img_3418

Als we een uur gelopen hebben, zet ik Max thuis af. Ik neem een gel en een beker sportdrank, doe het tuig/harnas uit en “doei”, weg ben ik weer. Door het Broersepark, via het Oude Dorp naar de Poel. Ik heb wind tegen. Het is harder gaan waaien. Dreigende donkere wolken trekken over. Het bezwete lijf koelt snel af. Maar al gauw loop ik langs de camping het bos weer in. Daar heb ik minder last van de wind. Als ik een man met drie herders passeer, ben ik op mijn hoede. De beesten hebben gelukkig vooral aandacht voor een klein hondje. Ongemerkt ga ik sneller.

Al gauw ben ik weer op het verste punt van vandaag. Nu heb ik alleen nog maar wind mee. Als ik de Colijnweg over steek, komen mij twee jongens van 12/13 jaar al kletsend tegemoet op de fiets. Hoe aardig dat er een zijn hoofd omdraait en groet. Dan is het nog maar een klein stukje. Ik doe de drie versnellingsloopjes en dan sta ik al weer voor de huisdeur. Een prettig begin van de week en volgende keer ga ik weer proberen te filmen.

Totaal: 17,7 km.

Pinkstermaandag, 5 juni 2017

Vandaag ga ik trailen. We verzamelen op het station van Hollandsche Rading. Dan gaan we lopen tot Bussum Zuid. Ezra heeft deze trail georganiseerd. Er is een afmelding van een zieke. Uiteindelijk starten we met z’n vieren: Ezra, Miklos, Tjerk en ik.

Voor de jongens is deze trail een oefening langzaam lopen.  Miklos wil ook zijn trisuit en schoenen testen. Het is een prachtige route. Er zijn maar een paar verharde stukken. En wat ik erg leuk vind, is dat het zo afwisselend is.   

Ezra heeft de route op haar horloge. We volgen dus een lijntje. Soms gaat het even verkeerd, maar dan draaien we om tot we weer on track zijn. Een andere keer vindt Ezra het ene paadje mooier dan het andere. Dan nemen we dat. Maar we komen steeds weer goed uit.

Het leuke van dit soort trails is, dat je op meestal mooie plekken komt die je niet kent. Je loopt niet met grote groepen en je leert andere lopers kennen. Je hebt allemaal dezelfde hobby en er is dus genoeg om over te praten.

    Op gegeven moment zien we een struik met allerlei kaarten met spreuken. We nemen de tijd om ze te lezen en te fotograferen.

We komen ook  te lopen over een heideveld. Daar begint het wel warm te worden. Een paar kilometer verder stuiten we op een schaapskudde. Prachtig om te zien hoe de bordercollies alert zijn.

Ik heb een halve liter water in mijn bladder en wat sportdrank in een softflask. Verder twee gels en een banaan. Dat is genoeg.

Als we bij het station in Bussum-Zuid aankomen, drinken we nog wat op een terras. Het was een heerlijke ochtend. Ezra, Miklos en Tjerk bedankt.

Totaal: 24 km