Margriet loopt!

Maandag, 9 januari 2017

Nu ik weer trainingsdoelen in 2017 heb, vind ik het fijn om de weg er naar toe na te lezen, achteraf. Vandaar dit korte verslagje.

Het was behoorlijk mistig vanmorgen. Max kreeg zijn nieuwe lichtjesband om (Dank Dierenwinkel van Noord voor de prima service). Ikzelf trok mijn geel fluoricerende hesje aan. We hebben maar een kort bekend rondje gelopen in het bos. Ik probeerde af en toe wat tempowisselingen te doen. Zo werd het toch een gevarieerd loopje. Met Max “naast” geoefend tijdens het lopen. Hij leert snel. Een goed begin van de week.

Totaal: 8,5 km

Zondag, 8 januari 2017

Gisteren kwam een mailtje dat de training met de loopgroep niet doorging. Dat komt bijna nooit voor, maar deze keer was het echt te glad. Ik heb mijn rustdag dus maar verplaatst naar gisteren. Om nou twee rustdagen achter elkaar te hebben…nee, vandaag ga ik de lange duurloop doen. Kan ik morgen een herstelloopje inlassen.

Wat staat er op het schema: een duurloop in tempo 1 van 115′ met aan het eind drie keer 50m versnellen. Max mag mee. Als ik rond kwart over acht de deur uit ga, merk ik dat het toch nog glad is. Oppassen dus: niet te snel gaan en goed concentreren.

Langs de Poel kan Max los. Hij blijft keurig bij mij lopen. Vandaag heb ik hem een keer moeten waarschuwen toen een tegemoetkomende grote hond te dicht bij kwam. Normaal kijkt hij niet op of om naar andere honden. Hij is echt aan het werk.

De bruggetjes zijn behoorlijk glad. Ik heb de Hoka Bondi’s aan. Achteraf had ik beter mijn trailschoenen aan kunnen doen. Ik moet uitkijken dat ik niet wegglibber. Op de paden waar nog aangevroren sneeuw ligt, loop ik zoveel mogelijk in de berm.

Het is trouwens mooi buiten. De zon komt op.

Als ik bij de Ringvaart kom, ik heb dan zo’n 9 km gelopen, neem ik een korte pauze. Max krijgt iets lekkers, ik neem een gel en een paar slokken water. Mijn muts kan in mijn zak. Verder gaat het weer. Eerst langs de Ringvaart, dan het bos weer in richting huis. Het wordt drukker nu, veel sporters en hondenuitlaters. Mijn loopje zit er na 16 km op. Ik klik mijn Fenix uit. Het stuk naar huis moet Max aan de lijn leren lopen ook als ik niet hard loop: dus niet trekken. Dat vindt hij nog moeilijk, maar het komt wel.

Totaal: 16 km

Maandag, 26 december 2016

Vandaag wordt de Kerstloop Amstelveen georganiseerd. De start en finish is in Bovenkerk. Ik heb al vaker deze Kerstloop gelopen: kleinschalig, gezellig, een bekende route en vlakbij. Het weer is prima, met wel een flinke westenwind.

Als ik om 10 voor 11 naar het startvak loop, zie ik Bjorn Paree. Hij is een enthousiaste supporter van de atletiek top. Er zijn maar weinig (internationale) wedstrijden waar Bjorn met zijn camera niet aanwezig is. Ik volg hem op Twitter. Na een kort praatje, maak ik mij klaar om te starten. Ik hoop om binnen het uur te kunnen finishen, maar ik twijfel of dat wel zal gaan lukken met die wind.  De route gaat over geasfalteerde fietspaden, dat dan weer wel.

De eerste kilometer gaat door Bovenkerk. Ik probeer in mijn ritme te komen, maar zie ook dat ik te hard ga. Even wat gas terugnemen. Op het fietspad gekomen, krijgen we de wind pal tegen. Ik zet aan om bij een groepje aan te sluiten. Het tempo ligt weliswaar iets te hoog voor mij. Ik blijf bij dit groepje tot we op 2,5 km rechtsaf gaan. Ik loop ontspannen, ik voel dat het lekker gaat. De waterpost op 4,8 km sla ik over. Dit uurtje kan ik best zonder drinken.

In het bos valt de wind mee. Ik let op mijn looptechniek: schouders ontspannen, romp recht, ietske hellend, armen dicht bij het lichaam mee laten bewegen, licht lopen,….enz. Het is net alsof het direct werkt. En omdat ik ongemerkt wat versnel, kan ik een paar mensen inhalen.

We zitten al weer op 7 kilometer. De wind hebben we nu in de rug. Zon erbij, heerlijk! Nu gaat het snel. Nog een klein lusje, een bruggetje over, de weg op Bovenkerk in met wind tegen. Dan linksaf naar de finish. De speaker roept dat ik er aan kom. Even een sprintje, lachen en armen omhoog. Ja! 10 km  bijna 3 minuten binnen het uur! S. zag mij binnenkomen en feliciteert me met deze voor mij mooie tijd.

Werkelijk een leuke loop, die Amstelveense Kerstloop!

Totaal: 10 km

Woensdag, 21 december 2016 

Donker was het vanmorgen, en fris ook: 2 graden.

Maar in fel geel tenue en met lampjes om was er goed te lopen, ook in het bos. En met de juiste kledingkeuze: thermoshirt met mouwloos jackje had ik het niet koud. Max had zijn lichtband om. In de bebouwde kom loopt hij natuurlijk vast aan de riem. Hij rent dan licht trekkend voor mij uit. Een meisje, ongeveer 12 jaar, fietste me tegemoet op weg naar de school waar ik langs liep. “Ah, wat schattig!” riep ze naar me.

Bij het Poel aangekomen mocht Max los. Langs het water kon hij even snuffelen en zijn ding doen. Tijdens het lopen kwam hij steeds netjes rechts naast me lopen. Ik had een paar blokjes kaas meegenomen en wat hondenkoekjes. Af en toe kreeg Max iets lekkers. Even stopte ik om foto’s te maken.

De training ging vlot. Ik had als opdracht: 60′ in duurloop 2 tempo met aan het eind een paar minuten versnellen. Dat is goed gelukt.

In 2017 begint er weer een nieuwe serie trainingen van Tiny. Ik moet nog eens uitzoeken welke (wedstrijd)loopjes ik ga inplannen. Tiny raadde mij een halve marathon en 25+ loopjes aan. Flinke afstanden dus, maar het duurvermogen wil ik graag vergroten.

Totaal: 10,3 km

Maandag, 19 december 2016

Al ruim twee maanden is Max nu bij ons. Wat is het toch een wereldhond! Het is zo fijn om met hem te lopen.

Vanmorgen stond een rustige duurloop van zo’n anderhalf uur op mijn schema. Ik heb even gewacht tot het niet meer zo donker was. Toch nog wel lichtjes om gedaan bij Max en bij mezelf. Je kunt maar beter goed zichtbaar zijn. Het lopen ging goed. Door het Broerse Park, langs de Poel en daarna zwerfpaadjes genomen door het Amsterdamse bos. Halverwege de loop heb ik even gestopt om Max wat brokjes te geven en een paar foto’s te maken. De zon kwam zo prachtig op.

Heerlijk gelopen dus. Totaal 14 km

Vrijdag, 4 november 2016

Voor vanmorgen is regen voorspeld. Ik moet een wisselduurloop doen. Zal ik Max dan maar thuis laten? Ach, hij loopt zo graag mee. Ik doe na het uitlaten van de honden gauw zijn tuig om en klik bij mezelf de gordel om. En weg zijn we. Als het veilig is, op het bospad, geen fietsers, kan hij los. Hij kijkt niet naar andere honden, maar loopt gewoon mee. Af en toe struint hij even in de bosjes, maar omdat ik niet om hem wacht, komt hij na een paar tellen weer naast me lopen.

De laatste kilometer gaat hij weer vast. Hij loopt dan voor me aan een elastische lijn. Ik zie mij tegemoetkomend op het voetpad twee vrouwen naast elkaar al pratend hardlopen. Zij laten een witte herdershond los meelopen. Ik besluit om uit te wijken naar het ruiterpad. De hond komt op Max af en begint te blaffen. Dat ze het hele pad in beslag nemen is tot daar aan toe, maar dat ze hun hond niet onder controle hebben, vind ik vervelend. Max wordt er onrustig van. Ik zeg “door” tegen hem. Hij luistert gelukkig goed.

Ik merk na een dik uur dat Max moe wordt. Maar de training is gedaan en rustig lopen we het laatste stukje naar huis. Dan is er eten en een lekkere mand om uit te rusten.

Zondag, 30 oktober 2016

In het weekblad van hier stond een berichtje van een boswachter van het Amsterdamse Bos. Op 30 oktober, vandaag dus, geeft hij een clinic. Op deze manier laat hij mensen kennis maken met dit loopsport onderdeel. Ik heb me direct opgegeven.

De boswachter is een vrouw. Zij heeft een paar honden bij zich, wat tuigjes, gordels en riemen. Nog enkele andere hondenbazen en bazinnen zijn gekomen om kennis te maken met het canicrossen. Ook doen er een paar begeleiders mee. We krijgen vooraf een heuse goodiebag van van Noort, mijn “eigen” hondenspeciaalzaak, die deze cross sponsort. Na uitleg, het omdoen van de gordels en tuigjes vertrekken we naar het veld. Daar doen we een korte warming up. Dan steken we al canicrossend schuin het veld over. Max vindt het leuk, maar moet wennen. Normaal loopt hij naast me. Nu kijkt hij steeds om. “Ga ik wel goed?”

Bij de tweede lap nemen we de volle breedte van het grasveld en starten we dus naast elkaar. Nu gaat het al beter. De honden zien van elkaar hoe ze moeten lopen. We lopen al intervallend nog een stukje van de canicrossroute. Tijdens de pauzes gaat Max liggen. Kennelijk is dit toch vermoeiend voor hem. Op het ruiterpad gaat hij steeds harder lopen. Hij heeft het nu duidelijk begrepen. Tenslotte mogen de honden nog even los rennen op het speelveld.

Het was een leuke clinic. Max deed het prima. De uitleg was goed. De mensen enthousiast. Maar ik moet eerlijk naar mezelf zijn. Dit canicrossen is het niet voor mij. Het gaat/moet te snel. En tsja, dat kan ik niet meer, dat moet ik ook niet meer willen. Hij zou wel eventueel met anderen een canicrosswedstrijd kunnen lopen. Maar laat mij maar lekker kilometers maken met Max in het bos.

Woensdag, 19 oktober 2016

Maandag en dinsdag ben ik veel wezen wandelen. Gisteren anderhalf uur met Zeppo en Max meegelopen met de hondenuitlaatgroep. Straks wil ik graag een half uur een herstelloopje doen en daarbij Max meenemen. Maar hij heeft net gegeten, dus ik moet nu even wachten tot het geen kwaad meer kan bij hem. Trouwens voor mezelf ook beter, want ook ik heb mijn bak kwark met fruit net op.

S. heeft mijn zilveren armband meegenomen naar de juwelier en laat daar “Amsterdam 2016″ in graveren naast “Tis voor niks 2015″. Moet er nog twee weken op wachten, maar ben er nu al blij mee. Trouwens, een algeheel gevoel van blijheid heeft de overhand gekregen. Het klinkt misschien wat overdreven, maar ik ben zo dankbaar dat ik dit allemaal heb kunnen doen, en nog! Dat niet meer zo jonge (zeg maar gewoon:”oude”) lijf van mij doet het nog steeds prima.  S. steunt mij bij al die malle loopfratsen. Zo ook vandaag raadde hij mij aan:  “Loop lekker met de wind mee, dus naar het zuidoosten, dan haal ik je na een half uurtje weer op.”

Dit blije gevoel komt ook door de geweldig leuke support tijdens de marathon. Je moet toch maar tijden wachten, soms wel uren staan, of fietsen naar verschillende punten, om even een momentje iemand, die zo weer voorbij is, die gewoon met zijn hobby bezig is, aan te moedigen. En al die positieve reacties achteraf; ik zit gewoon blozend achter het toetsenbord.

Het rustige herstelloopje met Max ging goed, al merk ik dat ik wat sneller loop met de hond naast me, dan wanneer ik alleen loop. Het lichaam voelt goed, de hartslag wordt langzamerhand ook weer normaal. Hij is in rust nog wel iets hoger dan anders. Vandaag houd ik een rustdag.

Gemiddelde hf: 147 (max: 186). Cadence: 87 Totaal: 4,5 km.

Vrijdag 14, zaterdag 15, zondag 16 oktober 2016

En nu komt het toch wel heel dicht bij. Startnummer is opgehaald, t-shirt is al geruild in een passende maat, koekjes zijn gebakken, en alle trainingen zijn gedaan. Langzaamaan beginnen de zenuwen te komen. Ik heb kilometertijden op een briefje gezet. Greet stuurde een lieve aanmoedigingskaart. Zij staat morgen op het 14 km verzorgingspunt als vrijwilligster. Ik heb beloofd hard naar haar te roepen als ik daar langs kom. Morgenochtend ga ik op de fiets naar het Olympisch Stadion. S. fietst met me mee. Daarna gaat hij naar huis, om ‘s middags weer terug te komen. Het belooft morgen een prachtige dag te worden. De zonnebril ligt ook klaar.

Vrijdag ben ik eerst nog een half uurtje gaan lopen. Max mocht mee. Hij doet zo zijn best om netjes mee te lopen! Daarna snel boodschappen halen en daarna naar de Expo om het startnummer op te halen. Ik vond het leuk om even te shoppen op de Expo. Kon daar ook nog een paar Hoka Clifton schoenen met flinke korting kopen.

ZONDAG, M-dag, off-day of toch niet?

En dan is het zover. Met S fiets ik naar het Olympisch Stadion. De fiets gaat vast aan een rek, S gaat weer naar huis. Ik kijk eerst even op de tribunes, daarna loop ik via de ingang speciaal voor de atleten (jawel!) het stadion in. Achterin het groene vak, een beetje uit de wind, wacht ik tot we kunnen starten. Ik praat met een man uit Jersey. Hij maakt nog even een foto van me.  

En dan gaat het snel. We klappen voor de topatleten die om 9.30 uur starten. Dan, overshirt uit, in de rugzak proppen, horloge aan en daar gaan we over de matten. Ik loop de marathon van Amsterdam! Eerst naar het Vondelpark. Ik probeer niet te snel te gaan, het voelt goed. Er staan nu al veel enthousiaste supporters langs de hekken.

Ondanks de grote hoeveelheid  medelopers, heb je geen last van elkaar. Ik loop aan de rechterkant, zodat de snellere  lopers makkelijk voorbij kunnen. De kilometers vliegen voorbij. Af en toe moet ik me zelfs wat temperen, anders is de energie te snel op. Onder het museum door, linksaf richting Beethovenstraat. O. stuurt me een WhatsApp dat hij bij de Zuidas staat. Wat leuk! Ik krijg een lekkere banaan en verder gaat het weer.

Een jonge man komt naast me lopen. We praten wat, natuurlijk over hardlopen. Wat later moet hij plassen en loop ik verder. Op 15/16 kilometer is een grote verzorgingspost. Ik groet bekenden van onze zaterdagloopgroep en roep zoals afgesproken naar Greet. We omhelzen elkaar, ze zegt: “Niet vergeten, he, je kunt het!” Dan gaat het langs de Amstel. Dit is bekend terrein voor me. Bij de brug van Ouderkerk staat O. weer met water.  “Zo meteen heb je de wind mee.” zegt hij nog. Geweldig om zo’n support te krijgen.

Ik loop nog steeds vlak voor de roze ballonnenpacers (eindtijd 4:45′). Dan merk ik dat ik moet plassen. Er zijn twee mensen voor mij bij de dixie. Dat kost veel tijd. De roze ballon gaat voorbij. Iets later zie ik ze ver voor me lopen. Niet gaan versnellen, denk ik, je bent pas op de helft. Ik voel me ineens moe. Even een stukje wandelen om mijn hartslag naar beneden te krijgen. Maar dan is het moeilijk om de draad weer op te pakken. En eigenlijk is me dat de hele tweede helft niet meer gelukt. Natuurlijk heb ik nog wel stukken gelopen, maar het ging niet meer van harte. Ik geloof dat ze dat harken noemen. Ik krijg van Henny, Wim en O. lieve aanmoedigings smsjes. Maar het lukt me niet op ze te beantwoorden. Het hoesjes van de phone zit te los zodat de toetsen niet werken. Ik baal van mezelf. Pijn aan mijn voet, had ik nu toch maar de nieuwe schoenen aangedaan, mijn schouders voelen niet goed, te gespannen, bah! Nu gaan de kilometers langzaam. Zelfs de witte ballonnenpacers ( eindtijd 5:00′) komen me achterop. Een stuk kan ik met ze meelopen. Maar dan ga ik weer een stukje wandelen. Stom, eigenlijk had ik nu moeten doorbijten en bij ze moeten blijven. Maar het nare gevoel en de negatieve gedachten hadden de overhand.

Zo kom ik toch weer in het Vondelpark. Wendy had me bericht dat ze me gemist had op het 40 km punt. Maar daar was ik toen nog helemaal niet. Dus goed kijken op dat punt en ja hoor, daar staat ze. Even een knuffel en haar bedanken. Ze heeft al gezien dat de vorm er vandaag bij mij niet in zit.

Nog twee kilometer! Natuurlijk ga ik het halen, dat is de hele marathon geen issue geweest, maar zelfs op de Amstelveense weg kan ik niet versnellen. Ik ga de poort door bij het stadion. Nog een stukje! Drie mannen versperren mij de weg met een grote vlag waarmee ze naast elkaar over de finish willen gaan. Ik wil hun feestje niet verstoren en blijf achter ze. Die paar seconden kunnen er ook nog wel bij. Armen in de lucht en over de finish! Mijn tweede marathon zit er op.

S. zit op de tribune, maar heeft me niet zien binnenkomen. Hij heeft er de pe in. Het duurt ook nog een tijdje voordat hij mij bij de fiets gevonden heeft. We fietsen naar huis. Dat gaat boven verwachting goed. En thuis krijg ik een prachtige bos rode rozen.

En nu heb ik een beetje dubbel gevoel, al overheerst wel de blijdschap van het halen van deze marathon. Mijn plannetje heeft niet gewerkt. Kennelijk ben ik te optimistisch geweest in de eerste helft. Ik hoop dat ik er van zal leren. Of er ooit nog een marathon komt? Op mijn zeventigste?

Maandag 3 en woensdag 5 oktober 2016

Afgelopen maandag liep ik mijn laatste lange duurloop voor M-day. Ik had vooraf een route bedacht: eerst de halve marathon afstand via de Berlage brug en Amstel, Ouderkerk, dan Amstel terug naar het Kalfje, de Bosbaan, langs de Ringvaart, camping en de Poel weer naar huis. Dan zouden er 32 km op moeten zitten. Ik heb heel rustig gelopen. S. fietste de laatste kms met me mee. Elke zesde kilometer heb ik wat gegeten en gedronken. De pindakaas/banaan koekjes zijn getest en goed bevonden. Je proeft de pindakaas niet echt. En door de banaan smaken ze toch zoet. Die ga ik meenemen.

Hopelijk kan ik wel mijn mindset een beetje opkrikken. Na zo’n 27 km word ik het namelijk zat. Pijntje hier en daar, benen die willen wandelen, ik denk dat velen die lange enden lopen dit zullen herkennen. Maar de wedstrijd adrenaline moet me er straks maar doorheentrekken. Aan het snelle herstel na zo’n lange duurloop merk ik dat ik echt niet hoef op te geven.

Dinsdag was rustdag en woensdag liep ik een duurloop in tempo DL2 van 60′. Ik ging om 7.30 uur op pad. De wind was pal oost. De temperatuur was ineens behoorlijk gedaald. Weer tijd voor de windblokker. Dat bleek een goede keuze. Ik heb het niet te koud of te warm gehad. Het werd een klein rondje Amstel. Lekker gelopen.

Totaal: 32 km en 9,4 km