Vrijdag, 4 november 2016
Voor vanmorgen is regen voorspeld. Ik moet een wisselduurloop doen. Zal ik Max dan maar thuis laten? Ach, hij loopt zo graag mee. Ik doe na het uitlaten van de honden gauw zijn tuig om en klik bij mezelf de gordel om. En weg zijn we. Als het veilig is, op het bospad, geen fietsers, kan hij los. Hij kijkt niet naar andere honden, maar loopt gewoon mee. Af en toe struint hij even in de bosjes, maar omdat ik niet om hem wacht, komt hij na een paar tellen weer naast me lopen.
De laatste kilometer gaat hij weer vast. Hij loopt dan voor me aan een elastische lijn. Ik zie mij tegemoetkomend op het voetpad twee vrouwen naast elkaar al pratend hardlopen. Zij laten een witte herdershond los meelopen. Ik besluit om uit te wijken naar het ruiterpad. De hond komt op Max af en begint te blaffen. Dat ze het hele pad in beslag nemen is tot daar aan toe, maar dat ze hun hond niet onder controle hebben, vind ik vervelend. Max wordt er onrustig van. Ik zeg “door” tegen hem. Hij luistert gelukkig goed.
Ik merk na een dik uur dat Max moe wordt. Maar de training is gedaan en rustig lopen we het laatste stukje naar huis. Dan is er eten en een lekkere mand om uit te rusten.