Dinsdag 14 oktober 2014

Gisteren, maandag dus, probeerde ik al aan mijn loopherstel te werken. ‘s Morgens bij het honden uitlaten heb ik flink doorgewandeld. Een paar keer kon ik korte stukjes hardlopen met Zeppo aan de riem. Later op de dag ben ik nog gaan fietsen. Vandaag (dinsdag) wilde ik weer lopen. Veel zin had ik er niet in. Regen, koud, moe…maar goed, kom op. Morgen komt er niets van. Omdat ik het nog niet volledig vertrouwde om nu al de geplande training van 60′ in DL 2/3 te doen, deed ik vandaag een gewone duurloop in 1 met 3 versnellinkjes aan het eind. Pas na 13 uur trok ik de voordeur achter me dicht. Het miezerde de hele dag al, maar nu was het even droog. Met een zuidenwind kracht 3 en een temperatuur van 12 graden, koos ik voor ondershirt lange mouw, t-shirt, korte tight en skirt, compressiekousen, buff en pet. Een goede keuze. Ik liep een bekend rondje langs de Poel. De paden waren nog nat en af en toe ging het door de modder. Het lopen viel me in het begin zwaar. Maar na een paar km begon ik het zelfs alweer fijn te vinden. Ik probeerde zo langzaam te lopen, dat de HF flink beneden de 140 bleef. Dat lukte. Het werd dus een soort rustige herstelloop in tempo 1. Gemiddelde Hf 132 (86-151) Cadence 84 Totaal 8,39 km.

Zondag 12 oktober 2014

Behoorlijk zenuwachtig was ik voor de 20 km trail. Zou ik het halen? Zou ik wel op de route blijven? Al voor half acht liet in de honden uit. Het was nog donker. Ik maakte een lekker kwark-fruit-muesli ontbijt. Justus kwam al vroeg. Gezellig. Hij ging de 12 km lopen, net als loopmaatjes Wendy en Jolande. Om kwart over acht stonden we op ons carpoolpunt. Wendy was ook vroeg. Jolande stond eerst nog voor de deur van Wendy, dus zij was iets later. Na een half uurtje parkeerden we de auto in Alkmaar. De pendelbus stond al klaar. We waren ruimschoots op tijd in Bergen. Startnummers ophalen en vastmaken. De chip aan de schoenen binden, snuffelen bij de “snoepkraampjes” van Beversport en MudSweat&Trails. Even een herinnering kopen: Justus een MST-shirt, en ik nog een buff en sleeves. Nog een keer naar de wc. Toen was het tijd. Marc Weening hield een praatje waar niemand achteraan iets van kon verstaan. De horloges werden op start gezet en gaan. Zodra ik over de startmatten ging, was ik de spanning kwijt. Al vrij snel na een klinkerweg liepen we een bospad in. En daarna ging het, zoals het hoort en ook was verwacht, omhoog/omlaag, door rul zand, over smalle en bredere paadjes… kortom alles wat hoort bij een trail. Na 5 km nam ik een gel. Het papiertje kon ik later afgeven bij een vrijwilliger. Het lopen ging best. De flinke heuvels op met los zand wandelde ik. De sfeer was, zoals meestal bij trails, gemoedelijk. Ik had mijn iPhone ingerschakeld op de Looptijdenapp. Daar kreeg ik elke km van Dolf bericht hoe ver ik gelopen had. Ik had de oordopjes niet in, dus de lopers in de buurt konden dat ook horen. Kreeg ik leuk commentaar op: Oh, dat is leuk, die wil ik ook. En: Wat fijn dat er zo iemand meeloopt. Op gegeven moment kwamen we op een vlakte waar je ver kon kijken. De zon scheen, de wolken waren magistraal van kleur en vorm. De loper naast mij vond het net zo mooi als ik. En het is nog niet eens helemaal in herfstkleuren, zei hij. Verder ging het. Vlak voor de strandopgang was de verzorgingspost. Ik liet mijn flask vullen met water en ging door. Het strand was breed. Het zand was goed te belopen. Omhoog ging het weer, de duinen in. Een trap op naar een uitkijkpunt. Dan weer omlaag. Het ging fijn, maar ik keek even niet uit en hup, daar lag ik. Direct kwamen er medelopers: Gaat het? Ja hoor, ik was rustig in zacht zand gevallen. Alleen gisterenavond voelde ik mijn rib een beetje bij het liggen. Na de val ben ik een paar minuten gaan wandelen. Kijken hoe het lichaam zich houdt. Al snel kon ik weer hobbelen. Twee lopers haalde ik langzaam in. We maakten een even praatje, daarna ging ik door. Nu kwam het laatste stuk waar alle afstanden samen kwamen. Maar je had nergens last van. Er stonden steeds meer supporters langs de kant. Daar was alweer de klinkerweg. Nu nog een bospad door. Op 1 km voor de finish zag ik Wendy, Jolande en Justus staan. Zij liepen de laatste km met mij mee. Wat voelde ik me blij en trots. Nog even door langs enthousiaste toeschouwers en daar was de finish. Het grote glas Erdinger smaakte mij uitstekend. Was er nou niks negatiefs te melden? Jawel. Het Nathan vest gleed steeds bijna van mijn schouder. Je ziet het goed op een foto. Ik had gewoon zin om het uit te gooien, echt lastig. Achteraf maakte Jolande de voorriempjes beter en hoger vast. Zo hoort het dus, het ligt niet aan het vest, maar aan mij. Bedankt Jolande. Ik kon de route prima volgen op de Suunto. Alleen moet ik nog eens uitvogelen hoe ik de HF, pace en afstand mee kan laten lopen. Nu zijn die niet geregistreerd. De looptijdenapp gaf aan dat ik 18,7 km gelopen had. Maar het waren er toch echt meer dan 19.  Bij het start/finish terrein hadden we geen goede GPS ontvangst. Daar zal het aan liggen. Wat was dit een mooie trail, goed georganiseerd, bedankt alle vrijwilligers. Totaal 19,07 km

Vrijdag 10 oktober 2014

Als laatste duurloopje voor zondag wilde ik nog even wat dingen testen: nog eens lopen via een route op de Suunto. Ik koos voor een gedeelte van de Midzomernachtcross. Dan: zit het Nathanvest wel goed strak? Ook wilde ik eens proberen te lopen met een hartslag beneden de 140 (MIO hartslaghorloge ingeschakeld). En tenslotte: doe ipv die handige snelveters toch maar gewone veters in de Hoka Stinson Trailschoenen. Tijdens de twee vorige trails moest ik een paar keer de snelle veters strakker trekken. Dat heb ik nooit met gewone veters.

Ik liet me even voor acht uur afzetten bij het Ontmoetingscentrum van het Amsterdamse Bos. En ja, ik kreeg meteen de route goed te pakken. De enige fout was nog, dat ik op de knop van de km laps drukte na elke km. Thuis bleek dat dan de afgelegde afstand/snelheid en hartslag alleen in het begin was geregistreerd. Gelukkig had ik de Looptijden app ingeschakeld op de iPhone, zodat ik toch de gegevens heb. Het was maar een rustig 60′ duurloopje met aan het eind 3 versnellinkjes van 10-15″. Ik hoop dat het mij as zondag ook lukt om zo snel de route op te pakken. Maar ik hoop ook dat de andere gegevens opgenomen worden. In ieder geval ga ik niet de km laps invoeren. Het vest zit prima. Er is zondag 1 verzorgingspost. Daar kan ik eventueel mijn softflask even vullen met water. Lopen met een HF <140 ging wel. Alleen bij heuveltjes en bij een ontmoeting met een grote groep speelse honden liep hij even op. Met de langere duurlopen in de toekomst ga ik vaker die MIO gebruiken. De Stinsons liepen nu prima. Bij de vorige trails dacht ik nog dat ik ze te groot had gekocht. Maar daar had ik nu helemaal geen last van. Het was half bewolkt, 13 graden en een ZW wind kracht 4/5. Ik liep in een capri, korte mouwen shirt en losse sleeves. Zondag kan nog wel in een skirt, maar dan wel met compressiekousen of tubes erbij. Totaal: 9,14 km

Woensdag 8 0ktober 2014

Na 10′ warm lopen begint de training. 18 laps zijn het geworden op de iPhone: 1′-2′-3′-4′-5′-4′-3′-2′-1′ p=2′ in DL1. Ik hoef niet op mijn horloge te kijken. Dolf zegt steeds: nu ga je …minuten hardlopen, dan: nu ga je 2′ rustig lopen.  Dat is wel prettig. Bij elke verandering druk ik op de lapknop van mijn Suunto. Zo kan ik achteraf thuis de loop bekijken. Grappig, alle hardloopminuten gingen boven de 10 km per uur. Het is half bewolkt, 9 graden met een zwak zuidenwindje. Ik heb geen route uitgezet. Ik loop gewoon op fiets- en voetpaden in het bos. Na zo’n drie kwartier kom ik thuis. Ik zie dat de hartslagmeter de eerste 15′ weer eens op hol geslagen is. Gemiddelde hf 161 (130-202(!)) Cadence 90 Totaal: 7,54 km

Maandag 6 oktober 2014

Ik was behoorlijk stijf van de hele reisdag in de auto gisteren. Vanmorgen gauw de loopkleren met ook het Nathanvest en  500 ml water in het hydrapak en lopen maar. Het was bewolkt, 13 graden met een lichte ZO wind. Ik had een lange mouwen shirt aan. Achteraf gezien was dat te warm. Door het Broerse park, langs de Poel, de oeverlanden, door het bos langs de camping….het ging goed. Na 5 km nam ik een gel. Ik wilde proberen of het goed zou gaan voor de komende Duinentrail. De volgende 5 km nam ik er weer een. Ja, dat was een goede keuze. Alleen denk ik dat ik zondag niet de hypdrapak gebruik, want de slang moest ik steeds vasthouden. Het magneetje is te zwak geworden om hem vast te houden. Dan neem ik maar twee softflasks mee. De kilometers vlogen voorbij. Ik liep nog even de heuvel op, deed de drie versnellinkjes en klaar was ik. Gemiddelde hf 143 (91-162) Cadence 85 Totaal 13,70 km

Zaterdag 4 oktober 2014

De laatste dag alweer van ons verblijf in de Dordogne. Ik wilde ‘s morgens nog een afscheidsrondje lopen. Aan de muur hier hangt een grote kaart van het gebied, waar ook de onverharde paden op staan. S. had voor mij een route bedacht. Het eerste stuk was bekend, het tweede stuk nieuw. Met mijn honden/zwijnenstok in de hand ging ik op weg. Ik dacht aan Tiny en de andere lopers die de Kustmarathon in Zeeland liepen vandaag. De weg was minder steil dan gisteren. Natuurlijk  was het wel glooiend.  Ik volgde het pad. Links en rechts weiden, stukjes bos, boerderijen. Ik zag geen mensen, alleen een blaffende hond. Die zat overigens achter een hek. Rechtsaf ging het, een weg omhoog naar een gehuchtje. Dat zou Grand Castang moeten zijn. Daar had ik een magnifique uitzicht. Even een foto maken.   Nu was ik op het verste punt en zou ik via een bocht terug gaan. Wat een leuk pad. Mooie vergezichten, mooie huizen a la campagne, ik voelde me in mijn element. In een bocht bij een boerderij stond een oude vrouw te kijken. Ik vroeg of ik de goede richting op ging naar Les Bertrandes. Zij lachte, mais oui, en zwaaide met haar arm de richting die de weg ging.  Dat ging goed dus. Verder ging het weer, tot ik bij een doorgaande weg kwam. Moest ik daar oversteken? Nee, linksaf. Door de berm dan maar. Langs de weg stonden naambordjes van boerderijen. Even S bellen of ik goed zat. Nou, toen begreep ik hem verkeerd, of hij mij, en liep ik weer terug. Bah, rotweg. Maar hier moest ik in, had hij gezegd. Dat deed ik, maar na een paar honderd meter stuitte ik op een bordje prive. Dus dan maar weer terug naar de grote weg. Moest ik nu naar links of naar rechts? S zei dat het maar een klein stukje zou zijn tot de weg langs Les Bertrandes. Toch maar weer de andere kant op. Nee, dat was ook niet goed. Omdraaien  dan maar. Een paar werkauto’s waren gestopt langs de kant. Ik vroeg de mannen hoe ik naar St. Foy de Longas moest. Zij legden het duidelijk uit. Inmiddels was S op weg gegaan om mij op te halen. Toen bleek dat mijn eerste gevoel voor richting juist was geweest, ik had alleen nog wat verder langs de D8, want dat was de grote weg, moeten lopen. Ach, een volgende keer neem ik deze route nog eens. Gemiddelde hf 136 (92-162) Cadence 75 Totaal 6,61 km

Vrijdag, 3 oktober 2014

Het duurloopje van vandaag is over een voor mij nieuwe route. Als onzekere vogel twijfel ik nog even of ik het wel durf. Maar met een wandelstok in mijn hand hoef ik niet bang te zijn voor agressieve Franse loslopende honden en voor everzwijnen(ervaring tijdens een wandeling jaren terug). Rond half 9 vertrek ik. De eerste 10′ is de weg nog verhard, daarna kom ik in een prachtig stil gebied. Helemaal alleen in deze mooie wereld. Ik kijk uit over de boomtoppen. Er zijn verschillende uitkijkposten gebouwd. De weg is een soort mtb pad: aangestampt grind met keien.   Gelukkig weinig diepe kuilen in de weg. Ook nu weer gaat de weg omhoog en omlaag. Ik zie dat later ook aan mijn hartslag. Natuurlijk is die onregelmatig bij al die heuvels. En zeker als ik op gegeven moment een grote loslopende witte herderachtige hond zie. “Attention au chien” staat op de oprit naar de boerderij. Gelukkig heeft de hond mij niet in de gaten. Bij de splitsing naar Pezuls – St. Alvere draai ik om. De weg terug lijkt altijd sneller te gaan dan de heenweg. Al gauw ben ik weer op de asfaltweg. Ik maak nog een foto van de watertoren (chateau d’eau, mooi woord) en precies na een uur ben ik weer bij de start. Gemiddelde hf 142 (90-190) Cadence 82 Totaal: 8,33 km

Woensdag 1 oktober 2014

Het is nog mistig als ik begin aan mijn intervaltraining. Ik ga 4 keer 5′ in dl1, 5′ in dl2 en 5′ in dl3 lopen. Deze keer op de verharde asfaltweg, die overigens wel omhoog/omlaag gaat. Ik heb het gele reflectiehesje aan. Af en toe komt er een auto langs, maar die gaat wel hard. De warming up heb ik al tijdens de ochtendwandeling met de honden gedaan. Dus, direct als ik het tuinpad af ben, klik ik de Suunto aan. Ik zet hem zo, dat de tijd groot wordt aangegeven. Zo kan ik de 12 x 5′ lapjes goed zien. Ik loop eerst een paar kms rechts af, bij de doorgaande weg naar Pezuls draai ik om. Dan loop ik tot de andere weg naar St. Foy de Longas en keer weer om. Ondanks de heuveltjes gaat het best goed. Precies na een uur ben ik weer thuis. Gemiddelde hf 148 (92-188) Cadence 87 Totaal 9,09 km

Maandag 29 september 2014

Zondag was reisdag. Al voor zes uur waren we uit Nederland vertrokken. Onderweg heb ik nog even geprobeerd tijdens een stop uit te lopen. Dat was niet zo’n succes. Ik voelde me stijf (dan zou ik dus eigenlijk wel moeten lopen), maar vooral moe. Ik had van zaterdag op zondag slecht geslapen. De caffeine in de gels van zaterdag en een goede nachtrust gaan bij mij niet samen. Even voor vijf uur kwamen we aan op ons oppasadres in de Dordogne.

Vannacht heb ik diep en lang geslapen. Rond acht uur was ik beneden. En om tien uur kon ik van start: een duurloop van 60′ in rustig tempo. Het was 24 graden en droog. ‘s Morgens tijdens de hondenwandeling had ik al een stuk van de route verkend. Ik begon nu van een andere kant. Door de wei en een bospad omlaag en dan twee grote weides door. Ik nam even de tijd om foto’s  te nemen.     Je ziet daar echter niet op dat het een beetje glooiend is. Toen linksaf het pad op van de hondenwandeling. Daar liggen keien en bovendien veel bladeren. Ik liep geconcentreerd om daarover niet uit te glijden. De Hoka one one Bondi’s voldeden prima. Toen ging het steil omhoog over een pad met nog meer grote keien. Ik probeerde te blijven dribbelen. Bovenaan gekomen liep het pad langs “ons” erf. Ik koos iets verder voor de oprit ( aangestampt steenslag) stak bij de weg over en nam weer een karrenspoor. Dit pad kende ik nog niet. Langs een waterbekken ging het omlaag, omhoog, een smalle doorgang door het bos. Aan de linkerkant zag ik een huis. Toen draaide ik om. Ik nam dezelfde weg terug. Vlak voor ik weer de grote weide op ging, liep ik een extra stukje karrenspoor omhoog. Het lopen over het natte gras op een hobbelige ondergrond leek mij best een goede oefening voor mijn enkels. Ineens vloog een grote roofvogel al pieuwend voor mij weg om aan de andere kant van de wei vanuit een boom te blijven kijken. Aan het eind gekomen, nam ik het bospaadje weer omhoog naar de oprit. Die liep ik al versnellend nog even op en neer. Toen had ik mijn trail duurloopje gedaan. Een goede training voor de Duinentrail on oktober. Gemiddelde hf: 140 (88-158) Cadence 83 Totaal 7,32 km.

Zaterdag 27 september 2014

In plaats van Justus, ging schoondochter Astrud mee naar Velp om de Posbanktrail te gaan lopen. Voor haar was het haar eerste wedstrijd, haar eerste trail en bovendien de tweede keer pas dat zij 15 km aan een stuk zou gaan lopen. Wat zou dit worden?

We spraken af om samen te lopen. De route zouden we verdelen in drie stukken, waarbij we dus even zouden stoppen/wandelen om een gel te nemen en iets te drinken. uitlopen was het doel.

Al vroeg waren we op de camping waar de start en finish zou zijn. Fijn om extra tijd te hebben, al hadden we nu wel iets te veel tijd over. We keken nog bij de duathlonwedstrijd, haalden ons startnummer, wandelden wat over het terrein, kletsten met een medeloper, namen ruimschoots de tijd om ons aan te kleden (ik had gekozen voor een rood shirt en short vanwege Red Dress Day)…ach, de tijd ging toch best wel snel voorbij En het was gezellig zo met z’n tweetjes. 

De start van de 30 km trail was om half drie. Leuk om de lopers daarvoor aan te moedigen. Voor ons was de start om drie uur. Dat ging in groepjes, en zo werden wij rond tien over drie weggeschoten. Direct liep het pad omhoog. Astrud zette er de sokken in. Bij mij ging het niet zo lekker. Ik vond het zwaar die heuvel op. Zou ik dit wel volhouden? Maar zo langzamerhand weet ik van mezelf dat ik tijd nodig heb om in mijn ritme te komen. En nu was dat zeker zo, want ik ben niet gewend om zo laat in de middag te beginnen met een loop. Pas na een paar kms raakte ik in mijn vertrouwde ritme en ging het als  vanouds. Ik kwam langs Astrud, die een stukje wandelde. Samen gingen we verder. Op het 5km punt stopten we om iets te drinken. Ik nam ook een gel. Veel lopers gingen ons voorbij. Na de eerste forse klim was het pad nu minder geaccidenteerd. Twee achteropkomende fietsers van het Rode Kruis vroegen ons of het goed ging. Ja, natuurlijk. Kom op, verder weer. We kwamen over een vlakte met een prachtig uitzicht. De heide was al uitgebloeid, maar toch was het nog beeldschoon. Zo langzamerhand liep ik echt lekker. Een grote bruine stier stond met zijn billen naar mij toe vlak naast het pad te grazen. Hij trok zich van niemand of  niets iets aan. Ik wachtte even op Astrud tot zij hem ook gepasseerd was. Zij heeft het niet zo op stieren. Bij het 10 km punt wachtte ik weer even op haar. Maar omdat dat in de volle zon was, wilde zij nog even door tot een schaduwplek. Ik dacht inmiddels dat wij wel tot de laatsten zouden behoren. Maar er kwamen na ons nog steeds lopers aan. Waar kwamen die nou vandaan? Achteraf bleek dat velen verkeerd gelopen waren. Wij gelukkig niet. Er kwam een flink stuk over een zandvlakte. En lopend over dat zand bedacht ik, dat een marathon du sable niet iets voor mij zou zijn . Veel lopers waren al gaan wandelen over het zand. Bij de opgang naar het bos wachtte ik weer even op Astrud. Die vond dat zand helemaal niks, maar de trail uitlopen zou ze! En ondanks nog een paar wandelpauzes vanwege pieken in haar hartfrequentie, kon ze er in de afdaling naar de finish toe er nog een flinke spurt inzetten. Ikzelf deed deze afdeling wat voorzichtiger.     Aan de finish stonden Astruds vader en vriendin ons op te wachten. 15,7 km trail hadden we gedaan. Als beloning aan mezelf heb ik gebruik gemaakt van de mogelijkheid om mijn moeie benen te laten masseren. Nog steeds kwamen lopers over de finish. Wij gingen langzamerhand weer op huis aan. Eerst naar Gouda waar voor een blije Astrud een mooie verrassingstaart klaar stond en daarna door naar huis. Een zelfgemaakte pizza was een heerlijke afronding van een fantastische dag.

Gemiddelde hf 153 (81-172) Cadence 85 Totaal: 15,71 km