Zaterdag 4 oktober 2014
De laatste dag alweer van ons verblijf in de Dordogne. Ik wilde ‘s morgens nog een afscheidsrondje lopen. Aan de muur hier hangt een grote kaart van het gebied, waar ook de onverharde paden op staan. S. had voor mij een route bedacht. Het eerste stuk was bekend, het tweede stuk nieuw. Met mijn honden/zwijnenstok in de hand ging ik op weg. Ik dacht aan Tiny en de andere lopers die de Kustmarathon in Zeeland liepen vandaag. De weg was minder steil dan gisteren. Natuurlijk was het wel glooiend. Ik volgde het pad. Links en rechts weiden, stukjes bos, boerderijen. Ik zag geen mensen, alleen een blaffende hond. Die zat overigens achter een hek. Rechtsaf ging het, een weg omhoog naar een gehuchtje. Dat zou Grand Castang moeten zijn. Daar had ik een magnifique uitzicht. Even een foto maken. Nu was ik op het verste punt en zou ik via een bocht terug gaan. Wat een leuk pad. Mooie vergezichten, mooie huizen a la campagne, ik voelde me in mijn element. In een bocht bij een boerderij stond een oude vrouw te kijken. Ik vroeg of ik de goede richting op ging naar Les Bertrandes. Zij lachte, mais oui, en zwaaide met haar arm de richting die de weg ging. Dat ging goed dus. Verder ging het weer, tot ik bij een doorgaande weg kwam. Moest ik daar oversteken? Nee, linksaf. Door de berm dan maar. Langs de weg stonden naambordjes van boerderijen. Even S bellen of ik goed zat. Nou, toen begreep ik hem verkeerd, of hij mij, en liep ik weer terug. Bah, rotweg. Maar hier moest ik in, had hij gezegd. Dat deed ik, maar na een paar honderd meter stuitte ik op een bordje prive. Dus dan maar weer terug naar de grote weg. Moest ik nu naar links of naar rechts? S zei dat het maar een klein stukje zou zijn tot de weg langs Les Bertrandes. Toch maar weer de andere kant op. Nee, dat was ook niet goed. Omdraaien dan maar. Een paar werkauto’s waren gestopt langs de kant. Ik vroeg de mannen hoe ik naar St. Foy de Longas moest. Zij legden het duidelijk uit. Inmiddels was S op weg gegaan om mij op te halen. Toen bleek dat mijn eerste gevoel voor richting juist was geweest, ik had alleen nog wat verder langs de D8, want dat was de grote weg, moeten lopen. Ach, een volgende keer neem ik deze route nog eens. Gemiddelde hf 136 (92-162) Cadence 75 Totaal 6,61 km
Haha
Gelukkig is jouw postduif gevoel beter ontwikkeld! Ik zou al 10x zijn verdwaald zonder gps