Woensdag, 21 september tot maandag 26 september 2016

Nog nooit was ik in de Auvergne. Wat is het daar mooi. Ruig, stil, heuvels, prachtige vergezichten. We hadden een gite op 900 m hoogte met en fantastisch uitzicht op de Puy de Dome in de verte. ik had afgesproken om tijdens deze vakantieweek gewoon mijn looptrainingen te doen. Drie weken voor de marathon durfde ik geen looppauze in te lassen. En, nog veel belangrijker, het is zo leuk om eens in een nieuw onbekend gebied te gaan lopen.
Vijf keer ben ik op weg gegaan. Eerst voorzichtig twee rondjes van twee km elk in de buurt. Snelheid maken kon ik wel vergeten hier in het Centraal Massief. De onverharde paden omhoog en omlaag gaven meer dan voldoende trainingsarbeid. Het tweede loopje ging al iets verder. En daar nam ik een verkeerd pad (natuurlijk!). Uiteindelijk kwam ik toch weer aan in Le Mas, het hameau waar we overdag verbleven. Ik maakte  al lopend kennis met een grote doberman, die al blaffend op me af kwam. Gelukkig luisterde hij wel naar zijn baas, al liep hij nog een stuk achter mij aan. Ik hoorde later dat deze hond mensen van achteren benadert en dan ook bijt. Die erfhonden in Frankrijk zijn lastig voor ons lopers. Je weet nooit vooraf of ze te vertrouwen zijn. Ik was erop voorbereid. Zodra ik een hond zag, ging ik wandelen. Ook had ik een dazer bij me, een apparaatje dat een hoog geluid maakt als je op een knop drukt. Dit geluid hoor je niet als mens, maar voor honden schijnt het vervelend te zijn om te horen.  Ik heb de dazer al lang, maar ik heb hem nog nooit hoeven te gebruiken. Toen ik echter een tweede keer te maken kreeg met de doberman, hij was me een eind achterna gekomen op een weg waar verder niemand was, vond  ik het echt eng. De hond kwam via een wei achter me aan. Toen hij de weg overstak en naar me toekwam, draaide ik me naar hem toe en heb ik een keer op het knopje gedrukt. De hond maakte  direct rechtsomkeert en ik kon weer verder. Die dazer werkt dus wel.

Mijn lange duurloop was maar 18 km. Wat kilometers betreft te weinig, maar de inspanning was voldoende. Ik was erna behoorlijk moe van al het klimmen en ook van het navigeren in onbekend gebied. Al met al heb ik genoten van het lopen daar. ‘s Morgens het lopen in de ochtendmist was onvergetelijk mooi. De mensen die ik heb ontmoet waren erg vriendelijk. De keren dat ik de weg vroeg, probeerden ze me echt te helpen. Ik kom er graag nog eens terug om nog meer paden te verkennen.

Totaal gelopen in de Auvergne: 38,5 km

Zaterdag 10 en zondag, 11 september 2016

Inmiddels is het alweer zondag. In plaats van trainen met de loopgroep ben ik gisteren naar het strand gegaan. Met Zeppo heb ik zes kilometer door het duin en langs het strand gelopen. Het was nog heel vroeg, dus het was nog rustig overal. Rustig losgelopen, heerlijk.

Totaal: 6,2 km.

Zondag, 11 september 2016 UHT

Hoewel ik ruimschoots de tijd genomen heb, om naar Rhenen te rijden, kom ik toch te laat. Door die rare navigatie in de auto rijd ik het eindpunt voorbij. En dan begint het gedoe, want,  afrit af, over of onder de weg door en weer terug, is niet mogelijk. Uiteindelijk kom ik toch aan, maar trein gemist. Nu, dan maar even koffie drinken in het restaurant naast het station. Leuk om Esther weer te zien en kennis te maken met Mario. Na de koffie nemen we de trein naar Driebergen. Ik heb 3 A4tjes in plastic in mijn hand, Esther heeft de route op haar Suunto geladen, en bij mij staat hij op de Fenix. Mario heeft de UHT al eens gelopen, dus we hoeven niet te verdwalen.

Natuurlijk maken we een selfie onder de stationsklok. Dan gaan we op weg. Mijn Fenix pakt de route keurig op. De A4tjes kunnen in de rugzak. We beginnen met een stuk over het fietspad. Geasfalteerd, lekker om even in je ritme te komen. Een tunneltje onderdoor en het bos in. De UHT heeft van alles in zich, brede grind paden, singeltracks, door zand en zelfs een stukje waar geen pad te zien is door een rommeltje van takken. En natuurlijk gaat het ook omhoog en omlaag. Niet overal, niet spectaculair, maar wel voelbaar in je benen. Zeker wanneer je moe wordt.

Wanneer we een verkeerd pad inslaan, en dat gebeurt een paar keer, trilt de Fenix aan mijn pols en krijg ik “koersfout” op het scherm. Zodra we dan weer op het goede pad zitten, komt ook weer een bericht. Na 20 km  komen we op het hoogste punt van de UHT, bij de eenzame eik.   Op de banken van de Devil’s Trail houden we pauze. De rugzakken gaan even af. Dadels en worstjes gaan er prima in. We gaan weer door voor het laatste stuk. Mario plaagt ons door elke keer de nog te lopen afstand te overdrijven. Af en toe danst hij voor ons uit, roepend dat de pannenkoek met koffie wacht. Met zijn barefoot schoenen gaat hij dwars door de modderplassen. Esther loopt ook met barefoot schoenen, Vibrams geloof ik. Op een singeltrack heeft zij krassen van prikkelstruiken op haar enkels gekregen. Het ziet er wat bloederig uit, maar zij heeft er geen last van.

De laatste kilometers probeer ik niet al te veel te gaan wandelen. Dat is voor mij nog wel een punt. Op gegeven moment, zo na 25 km word ik zo moe. Ik ga allemaal pijntjes voelen. En raar, ik weet dat van te voren, ik wil me ertegen wapenen, doorzetten, ik weet dat het in mijn hoofd zit. Gesprek met jezelf in je kop: “Het is wel genoeg zo. Ga maar wandelen. Je hijgt als een paard…enz”. “Nee joh, je kunt nog best. Niet toegeven. Ga nu maar rustig door….enz” Soms wint de ene ik, dan weer de andere. Als we later in het restaurant napraten, is zo’n innerlijk gesprek met jezelf, zo herkenbaar voor Esther en Mario. ‘Maar,” zegt hij,: “het is moeilijk om  van jezelf te winnen, de ander is even sterk, want dat ben je ook zelf.”

De Utrechtse Heuvelrug Trail zit er op. 31,5 km op een laag tempo, met rustpauzes en af en toe wandelen.  Esther en Mario hebben zich aangepast aan mijn tempo. Ik heb ervan genoten, ook toen ik moe werd. Wat is dit toch een geweldige hobby!

Vrijdag, 9 september 2016

Vandaag heb ik een lopeloze dag. Eergisteren en gisteren heb ik wel gelopen: woensdag een uurtje rustig aan en gisteren lekker pittig in DL2 en DL3 tempo. Beide dagen heb ik de Garmin Fenix3 hr getest. Woensdag probeerde ik om een bekende route op te laden en die te gaan lopen. En ja, ik kreeg hem wel als koers in GPX bestand op de Fenix. Maar daarna ging het mis. Pas halverwege de Bosbaan pakte hij de route met een pijl op. En welke knoppen ik nu precies moet hebben? Het viel mij verder op dat het vrij moeilijk is om het lijntje te volgen. Als je verkeerd loopt, dus van de koers afwijkt, krijg je een tril bericht. Zodra je dan weer op de juiste weg zit, geeft hij dat ook aan. Maar ik merkte dat hij soms de weg niet goed kent en dan aangeeft dat je fout zit. En dat terwijl je zeker weet dat je wel op de juiste route zit. Dit moet nog vaker getest worden.

Donderdag had ik netjes een work out gemaakt op mijn computer. 8 Minuten in DL2 tempo, vier minuten in DL3 tempo en dat 5 keer. Maar hier had ik een fout gemaakt. Ik dacht dat ik de Fenix al verbonden had, maar ik vond er nog geen work out op. Dat gaat me een volgende keer wel lukken, denk ik.

Morgen staat de loopgroeptraining op het programma. Omdat ik zondag een lange duurloop ga doen, loop ik morgen met groep drie mee. Tussen het lopen door wordt er gewandeld en doen we oefeningen.

Totaal: woensdag 7 september 10 km en donderdag  8 september 11,8 km

Zondag, 4 september 2016 en maandag, 5 september 2016

Vandaag wordt het herfstachtig: veel regen, flink wat wind, 5 bf, en hier en daar zelfs onweer. De Afsluitdijkrun is in verband met de slechte weersvoorspelling al afgeblazen. Ik ben best zenuwachtig: 30 km lopen in dit weer. Vooral voor onweer ben ik huiverig. Bovendien is er een tijdslimiet van 4 uur. Nu zou ik daar makkelijk binnen kunnen blijven, maar met dit weer weet je het maar nooit. Maar ik ga toch! Ook al zou het niet lukken, dat is dan een nieuwe ervaring.

Gisteren heb ik al het startnummer opgehaald. Het was nog behoorlijk zoeken naar dat sportpark in Amsterdam Noord. Het navigatiesysteem bracht ons dwars door Amsterdamcentrum heen. En op een mooie zaterdag is dat een ramp. Maar nu weet ik hoe ik moet rijden en dat geeft rust.

De atletiekbaan van Athos wordt al flink gebruikt door inlopers. Ik zoek nog even een dixie op. Daarna vind ik een beschut plaatsje onder het dak van een kar. Lopers naast me zijn gestrand door de afzegging van de Afsluitdijkrun. En als je helemaal uit Valkenswaard gekomen bent, wil je ook wel lopen. Dus kwam iemand met een nieuw idee, een waardige tweede keus: de dertig van Amsterdam Noord. Even later begint het keihard te regenen. Ineens is het druk onder het afdak. Maar een paar minuten later stopt het en slenteren we naar het startvak. De wedstrijdlopers vooraan. We tellen af. Hup, daar gaan we.

De eerste kilometers hebben we de wind heerlijk mee. Ik loop een stukje op met een loper die ook meedeed aan de  Phanos trainingslopen. Ook voor hem was het tempo daar net te hoog en is hij er, net als ik, mee gestopt. We geven elkaar even later een high five en gaan in onze eigen cadans verder. Het parcours is goed aangegeven met Athos bordjes langs de weg. Bij oversteekpunten en splitsingen staan vrijwilligers. Erg leuk, zij wijzen niet alleen de weg, maar moedigen ons ook aan met geklap en opmerkingen. 200 Vrijwilligers zijn deze zondag in touw voor ons. Geweldig!

Vervolgens lopen we de Volgermeerpolder in. Het is mooi, vlak en wijds. Het weer houdt zich prima. Een paar paarden in de wei vinden al die lopers wel grappig, denk ik. Zij gooien hun achterpoten links en rechts in de lucht en rennen mee. Er zijn zes verzorgingsposten met water en sportdrank. Ik neem bij elke post trouw een bekertje water. Op het 17 km punt wordt ook fruit aangeboden. Ik neem twee stukjes banaan. Inmiddels hebben we de wind tegen gekregen. Bovendien heb ik het idee dat hij ook is aangewakkerd. We zijn Broek op Langendijk al lang weer uit. Voor en achter mij zijn nauwelijks lopers om wisselend op kop te lopen. De wind heeft vrij spel in de polder. Ik trek mijn pet goed vast op mijn kop en probeer na een paar minuutjes wandelen weer te gaan lopen. Natuurlijk word ik moe. Ik spreek mezelf toe dat dit een mindset is. In mijn hoofd ga ik zingen, kinderliedjes. En alle coupletten. Het werkt wel. Leonie van den Haak zong van alles toen ze er doorheen zat in haar ultraloop in Portugal. Dank je, Leonie.

De wind blijft tegen. Volgens trainer Tiny is hij je beste trainingsmaatje. Ja, hij leert je wel doorzetten. Nadat ik een gel heb genomen, gaat mijn buik opspelen.  ik voel me misselijk. Bah, dat is vervelend. Ik ben moe, ik hijg ook. Weer een wandelpauze om alles rustig te krijgen. Ook al blijf ik nu wandelen, ik zal dan toch op tijd binnen zijn. Ik loop niet als laatste, maar wel in de achterhoede. Het laatste stuk, over ijzeren platen, oppassen glad, een paar bochten nog. Gefinishte lopers zijn al op weg naar huis. “Even doorgaan nog, je bent er bijna!” Ik loop het sportpark in over de baan. Links en rechts staan mensen te juichen en te klappen. Ik weet er zo waar nog een “sprintje” uit te trekken. Gefinished een half uur binnen de limiet. Ha! Tevreden.

Gemiddelde hf: 156 (max: 177). Cadans: 87. Totaal: 30,32 km.

Inmiddels is het al weer maandag, 5 september 2016

Om te herstellen staat een 30′ loopje op het schema. Sportspullen aan en gaan. Rustig beginnen. Langzamerhand gaat het steeds beter. Ik ben blij dat ik nu zonder hartslagband kan lopen en toch de meetwaardes van mijn hartslag krijg. En ook loopt het prettig met de nieuwe flipbelt. De iPhone past er met waterdichte hoes goed in.   

Gemiddelde hf: 135 (max: 149). Cadans: 87. Totaal: 5,25 km.

Maandag, 29 augustus, 2016

De opdracht van vanmorgen was: 160′ lopen in DL1 tempo. Gemeten met de Looptijdenapp: 25.550 m, in 2:51, 8,96 km/u. Gemeten met Movesvount: 23.770 m, in 2:51, 8,3 km/u. Dit zijn best grote verschillen. Ik vertrouw de meting van Movescount.

De marathondatum komt steeds dichterbij. Ineens denk ik dat ik niet eens een duurloop van 35 km in de planning heb. Ik vroeg het Tiny, die antwoordde dat ik nog een aantal 3 uurs duurlopen ga doen. In eentje daarvan kan ik gaan tot 32 km. Als ik die duurlopen in de benen heb, moet het gaan lukken.

Vanmorgen liep het lekker. Het weer werkte mee: het was niet meer zo warm. Ik liep naar de Amstel, over de Berlagebrug heen richting Ouderkerk en daarna via de andere kant van de Amstel weer terug. Het marathonparcours zal ook via de Amstel lopen. Alleen liep ik nu tegen de richting van het parcours in. S belde op waar ik was. Ik liep net langs Westeramstel. Hij kwam mij achterop met de fiets. Leuk! Maar ik moest wel al een poosje erg naar de wc. We gingen van de Amstel af een zijweg in. Daar zocht ik een plaatsje om de bosjes in te kunnen. Overal brandnetels! Maar ja, als je moet, dan moet je. S. bleef op de uitkijk staan. Het stikte van de muggen. Nu ja, die muggenbulten konden er ook wel weer bij. Door maar weer, het ging ineens veel soepeler.

S fietste naar huis, ik maakte nog een ommetje om aan mijn afstand te komen. De drie versnellinkjes aan het eind konden er nog best af. Thuis gekomen zag ik dat de hartslagmeter weer idioot hoge scores had gegeven. Rot ding.

De Hoka one one Bondi 4 heb ik nu goed ingelopen. Fijne schoenen.

Cadence: 89. Totaal: 23,77 km.

Vrijdag, 19 augustus 2016 en zaterdag, 20 augustus 2016

En daar is Facebook een prima hulpmiddel voor: Ezra vroeg wie er zin had om met haar te gaan trailen. De heidevelden staan in bloei en zij had een mooie route uitgezet. En omdat Bussum op minder dan 30 km en ook nog eens goed binnendoor te bereiken is, was een afspraak snel gemaakt.

  Nog twee anderen gingen ook mee: Jorien (Roelien) en Adrie.

Ik heb heerlijk relaxed gelopen. Pas de laatste kilometers ging het moeilijk.  Eigenlijk begon dat na de stop bij La Place. Af en toe heb ik een paar stukjes gewandeld. Jorien bleef bij mij lopen. Maar ik kon mij toch steeds een beetje herpakken. Adrie merkte  later op dat ik opletten moest niet te weinig te eten en te drinken. Daar heeft hij misschien een punt: zeker met dit warme weer loopt het water van me af. Meer aanvullen dus. Maar achteraf bekeken denk ik dat ik wel voldoende gegeten en gedronken heb. ‘s Morgens normaal ontbijt: groot glas water, koffie, muesli, banaan en kwark.  Tijdens het lopen drie gels, waarvan een met 250 ml water, tijdens de pauze een grote smoothie, een halve krentenbol, een stukje energie reep en een gedroogde abrikoos. De liter water in de Hydrapak was helemaal opgedronken toen we weer bij de parkeerplaats waren. Ik bedacht later dat de grote koude perzikensmoothie tijdens de koffiepauze  bij LaPlace letterlijk behoorlijk binnenkwam. En ik denk ook dat mijn vermoeidheid kwam door een slechte nachtrust en doordat ik >20 km lopen nog weinig getraind heb. En dan is zo’n trail, waarbij Ezra de ruiterpaden flink in de route had opgenomen, best vermoeiend. De drie anderen zijn ervaren traillopers.

Ezra had zoals gezegd, een prachtige route uitgezet. De heide bloeide uitbundig. We moesten iedere keer weer tegen elkaar zeggen hoe mooi het toch was! En verder was het oergezellig. Er werd op hoofden gestaan Jorien en Adrie), er werd geplankt (wij allen), in het water de benen af  laten koelen (alleen ik niet),

   en verder hebben we veel kilometers gemaakt. De zon scheen, het was warm en pas in de avond is het gaan regenen. Maar toen waren we al lang en breed weer thuis.

Zo’n zelf georganiseerde trail/loop vind ik het allerleukst. Gewoon lopen in een mooie omgeving met een paar leuke mensen die daar ook van houden. Daar kan geen Damtotdam tegenop. Dus bij een volgende social trail hoop ik er weer bij te zijn. De Utrechtse heuvelrugtrail staat nog steeds hoog op mijn verlanglijstje. Moet ik maar eens gaan regelen.

Zaterdag, 20 augustus, 2016

Vanmorgen zijn we naar de Langevelderslag gereden. Zeppo moest toch uit. Ik wilde een herstelloopje doen en was benieuwd hoe het zou gaan. Met de Mio meette ik mijn hartslag.  Die was hartstikke laag: gemiddeld 112 en maximaal 138 bij de duinopgang. Verder voelde ik niets van vermoeidheid. Met Zeppo lopen betekent dat je dikwijls moet stoppen. Er is zoveel te ruiken voor hem. Dit was een heerlijk herstelloopje.

Totaal: 24,12 km en 4,8 km

   Zondag, 15 augustus 2016

Nog een kwartier voordat de trainingsloop begint. Langzaamaan komen de lopers en loopsters het Olympisch Stadion binnen. Er wordt wat ingelopen, wat gerekt en gestretcht. Ik ga bij de pacegroep van 6,30 staan. Er zijn 4 pacers/begeleiders vandaag. Kwart voor tien vertrekken we. De eerste kilometers wordt er iets te snel gelopen. Maar het gaat lekker. De temperatuur is goed. Al snel zijn we bij de eerste stop. Even water drinken en na een paar minuten gaan we weer. Rondje Geitenboerderij nu. Nog steeds gaat het lekker. De voorlopers worden aangesproken door de begeleiders die achteraan lopen. “Ga niet te hard.” Ik loop nogal vooraan. De tweede stop. Het is warm en door de hoge luchtvochtigheid kan het zweet niet verdampen. We worden nat. Velen hebben een knalrood hoofd. De derde ronde alweer, langs de Bosbaan. Het wordt al drukker en drukker. Ik merk dat ik mijn best moet doen om bij te blijven. Het gaat wel, maar ik merk dat het voor mij wat te snel gaat. De laatste stop alweer. ik neem een tweede gel, een stukje banaan en twee bekers water. Nu nemen we dezelfde route als de eerste: weer terug naar de start in het stadion. Hoewel ik mezelf dwing om te blijven lopen en niet te gaan wandelen, laat ik de voorlopers gaan. Ik laat mijn tempo zakken en kom alleen te lopen. Een flink stuk achter mij zijn nog meer lopers en twee begeleiders. Ik wil mezelf niet kapot lopen, het is tenslotte geen wedstrijd. In het stadion gekomen loop ik nog een keer de baan rond om de 25 km rond te maken. Ik ben tevreden dat ik mezelf niet over de kop gelopen heb, maar ik twijfel of ik de 30 km over drie weken wel zo mee wil lopen. Straks eens trainer Tiny vragen.

Tiny reageert zoals ik al verwachtte. Dit ging net iets te snel voor mij. Volgende keer het trainingsloopje  op eigen houtje een half minuutje trager doen. Dat voelt beter.

Het is zoals het is. Dat geldt voor zoveel dingen in het leven. Niet altijd even prettig, maar wel waar.

Vandaag, maandag, liep ik een herstelloopje van 45′ . Het ging heerlijk, nergens last van.

Totaal 25 km en 6,5 km

Woensdag, 27 juli 2016

Dat ging lekker vanmorgen: een uurtje lopen op het langzaamste tempo. Bij het uitlezen van de gegevens thuis zag ik wel dat ik de tweede helft sneller heb gelopen dat de eerste. Ik liep een rondje Poel. Normaal gesproken zie je daar rond 7-8 uur alleen een paar mensen die hun hond uitlaten en een enkele loper. Maar sinds kort is er een nieuw soort wandelaar: de Pokemon zoeker. Over het algemeen jonge mannen, alleen of met z’n tweeen en altijd met een iPhone in hun hand. Ook vandaag kwam ik er een paar tegen.

Ik heb geprobeerd selfies te maken. En dat lukte zowaar, al staan er wel leuke zonnestreepjes door het beeld.

Verdeeld over het uur heb ik drie versnellinkjes gedaan. Dat zag ik thuis goed terug op de hartslagmeting: drie heuveltjes op het bibberlijntje.

Gemiddelde hf: 133 (83-158). Cadence: 88. Totaal: 10,91 km.

Zondag, 24 juli 2016

Nog twaalf weken tot de TCS Amsterdam Marathon. De lange duurlopen komen er weer aan. Nu loop ik die best graag alleen. ‘s Morgens vroeg in mijn uppie. Maar toen ik zag dat vanuit de AV Phanos vier trainingslopen georganiseerd worden, heb ik mij toch ingeschreven. Lopen met anderen, overdag en onder leiding van ervaren pacers. Een goede voorbereiding, lijkt mij.

Wel was ik bang dat ik het tempo van de langzaamste groep, 6,3 minuut per kilometer, niet de hele twintig zou kunnen volhouden. Maar na overleg besloot ik gewoon mee te gaan en te kijken waar het schip strandt. Er wordt gelopen vanuit het Olympisch Stadion naar het Amsterdamse Bos. Daar is een verzorgingspost die elke 5 kilometer wordt aangedaan. Je zou dus makkelijk kunnen uitstappen.

Wat is het druk. Op de sintelbaan staan wel zes bordjes met pacetijden. Ik ga dus naar het 6.3 bordje. Daar staat al een behoorlijke groep. We starten in deze groep met 43 lopers en loopsters. Via een fietspad, dan langs de Bosbaan, buitenom door de polder, langs het Open Luchttheater komen we na zes kilometer bij de verzorgingspost. Er is water, sportdrank en later komen er bananen bij. We rusten een paar minuten en gaan dan op stap langs de speelweiden en rond de Geitenboerderij. Het lopen gaat gemakkelijk. Ik denk er niet over om uit te stappen. Ik praat wat met een medeloopster uit Friesland. En ook met een Amsterdamse loopster. Het wordt drukker in het bos met wandelaars, runners en ook fietsers.

Na de tweede stop en een gel nemen we de andere kant. Voor mij is het natuurlijk allemaal bekend hier.  Misschien gaat het daarom makkelijk,  ik weet wat er komt. De heuvel laten we links liggen. We komen al weer bij onze laatste stop. Weer water drinken, stukje banaan eten, en gaan maar weer. Ik loop een stuk vooraan mee met de pacer. Hij zegt dat hij bewust nu een makkelijk stuk langs de Bosbaan over het asfalt neemt. Mensen worden moe en dan motiveert een recht stuk, waarbij je het eind kunt zien. Inmiddels is het zonnig geworden.

Na twee uur zijn we weer bij het Olympisch Stadion. Ik zet de meting uit. Nog een rondje over de baan daar uitlopen. Ik haal mijn tas op. Nog even een foto maken van elkaar. De trainingsloop zit er op. Op naar de 25 kilometer over drie weken.

Gemiddelde hf: 145 (100-160). Cadence: 92. Totaal: 18,81 km. (Looptijdenapp: 20,05 km)

Maandag, 4 juli 2016

Een rustige duurloop vandaag. Het is zonnig, er staat weinig wind, perfect loopweer. In het Amstelpark weet ik niet precies de weg. Maar na een paar ommetjes kom ik door de poort uit bij de grote brug over de Amstel. Dan via Zorgvliet naar de Berlagebrug. Er zijn veel sporters aan het lopen. Het gaat lekker bij mij. Aan de overkant van de Amstel loop ik langs woonboten en volkstuinen. Mannen zijn een vrachtwagen aan het lossen en een maakt een vriendelijke opmerking naar mij. Iets van “er strak uitzien.” Ik moet lachen en zwaai naar hem. Hij moest eens weten.

Als ik er bijna 16 km op heb zitten, komt S mij tegemoet. Hij heeft een bidon met sap bij zich. Heerlijk. Even foto’s maken. En daar gaan we weer. Het gaat allemaal soepel. De laatste 3/4 km kan ik nog aardig versnellen, terwijl de HF daarbij niet ineens omhoog vliegt. Op naar de volgende training.

Gemiddelde HF: 140 (max: 162). Cadence: 89. Totaal: 2o,33 km.