Woensdag, 21 september tot maandag 26 september 2016

Nog nooit was ik in de Auvergne. Wat is het daar mooi. Ruig, stil, heuvels, prachtige vergezichten. We hadden een gite op 900 m hoogte met en fantastisch uitzicht op de Puy de Dome in de verte. ik had afgesproken om tijdens deze vakantieweek gewoon mijn looptrainingen te doen. Drie weken voor de marathon durfde ik geen looppauze in te lassen. En, nog veel belangrijker, het is zo leuk om eens in een nieuw onbekend gebied te gaan lopen.
Vijf keer ben ik op weg gegaan. Eerst voorzichtig twee rondjes van twee km elk in de buurt. Snelheid maken kon ik wel vergeten hier in het Centraal Massief. De onverharde paden omhoog en omlaag gaven meer dan voldoende trainingsarbeid. Het tweede loopje ging al iets verder. En daar nam ik een verkeerd pad (natuurlijk!). Uiteindelijk kwam ik toch weer aan in Le Mas, het hameau waar we overdag verbleven. Ik maakte  al lopend kennis met een grote doberman, die al blaffend op me af kwam. Gelukkig luisterde hij wel naar zijn baas, al liep hij nog een stuk achter mij aan. Ik hoorde later dat deze hond mensen van achteren benadert en dan ook bijt. Die erfhonden in Frankrijk zijn lastig voor ons lopers. Je weet nooit vooraf of ze te vertrouwen zijn. Ik was erop voorbereid. Zodra ik een hond zag, ging ik wandelen. Ook had ik een dazer bij me, een apparaatje dat een hoog geluid maakt als je op een knop drukt. Dit geluid hoor je niet als mens, maar voor honden schijnt het vervelend te zijn om te horen.  Ik heb de dazer al lang, maar ik heb hem nog nooit hoeven te gebruiken. Toen ik echter een tweede keer te maken kreeg met de doberman, hij was me een eind achterna gekomen op een weg waar verder niemand was, vond  ik het echt eng. De hond kwam via een wei achter me aan. Toen hij de weg overstak en naar me toekwam, draaide ik me naar hem toe en heb ik een keer op het knopje gedrukt. De hond maakte  direct rechtsomkeert en ik kon weer verder. Die dazer werkt dus wel.

Mijn lange duurloop was maar 18 km. Wat kilometers betreft te weinig, maar de inspanning was voldoende. Ik was erna behoorlijk moe van al het klimmen en ook van het navigeren in onbekend gebied. Al met al heb ik genoten van het lopen daar. ‘s Morgens het lopen in de ochtendmist was onvergetelijk mooi. De mensen die ik heb ontmoet waren erg vriendelijk. De keren dat ik de weg vroeg, probeerden ze me echt te helpen. Ik kom er graag nog eens terug om nog meer paden te verkennen.

Totaal gelopen in de Auvergne: 38,5 km