Vrijdag, 4 augustus 2017

Vanmorgen 6.15 uur achter de computer om een heuveltraining op mijn horloge te krijgen. Acht keer de heuvel op in het Amsterdamse Bos. Als pauze geldt: naar beneden dribbelen. Zowaar, het lukte. Nu nog even het horloge pairen. Zo, klaar.

Eerst de honden uitlaten. Voor mij is dat de warming up. Dan vertrek ik naar de heuvel. S. neemt de honden mee naar huis. Onderweg verzamel ik nog acht stokjes, om straks de tel niet kwijt te raken. Ik leg ze op een bank, boven op de heuvel. Acht keer ga ik straks een stokje van de ene kant naar de andere kant leggen.

Ik loop 400 meter naar beneden waar ik wil starten met de training. Horloge aanzetten: bah, de heuveltraining is niet opgeslagen. Wat nu? Ik besluit om de heuvel gewoon acht keer van alle kanten op te gaan. De ene keer zal dat meer en de andere keer minder dan 400m  zijn. Het gaat goed, misschien niet snel, maar ik ben tevreden. Totaal, met warming up en naar huis gaan erbij, zal ik ongeveer 10 km gelopen hebben, maar ik heb er maar 4,8 geklokt.

Maandag, 24 juli 2017

Regen voorspeld. Het is er niet van gekomen om zondag al de lange duurloop te doen. Dus op maandagmorgen Max zijn tuig om gedaan, ik een pet op, en gaan. Al gauw begint het te regenen. Ik loop een rondje Poel en ga via het fietspad langs de Ringvaart weer het bos in. Max loopt naast me. We worden alletwee behoorlijk nat. Na een uur besluit ik hem naar huis te brengen. Kan ik mooi een droog shirt aantrekken en wat drinken. Max krijgt eten en duikt daarna zijn mand in. Hij is moe geworden. Ik ga door.

De zon komt door, de regen is gestopt. Ik loop via de Kalfjeslaan naar de Amstel.

Wat is het mooi. Een loper komt mij tegemoet. Hij loopt in de berm door het gras op blote voeten. Ik: “Super”. Hij moet lachen.

Al gauw sla ik rechtsaf over de Machineweg de Middelpolder in. De lucht kleurt schitterend. Aan de ene kant dreigend zwart, aan de andere kant blauw met slierten grijs en wit.

Aan het eind van mijn loop doe ik nog even drie versnellinkjes. Die kosten moeite, dus buiten adem kom ik weer thuis. Prima training, voelt goed.

Totaal: 19,3 km

Maandag, 10 juli 2017

Vandaag loop ik weer vroeg mijn langzame lange duurloop. Max gaat mee. Langs de Poel wandelt mij een oudere Indische dame tegemoet. Max loopt haar zonder op of om te kijken voorbij. Zij roept naar me:” Kijk uit hoor voor de brandnetels met die blote benen!” Ik antwoord:”Dankuwel.” “Nou,” denk ik grinnikend:”met lange compressiekousen en een tight tot mijn knieen, is er weinig bloots aan.” Toch lief van haar.

Zaterdag wordt The Day at the Parc georganiseerd. Men is nu al bezig met hekken en grote schermen. Gelukkig kunnen we nu  nog wel overal langs. Ik wil langs de Ringvaart lopen tot Boerderij Meerzicht. Het voetpad is niet te belopen. Met een graafmachine wordt de bovenlaag er vanaf geschraapt. Dus pakken we maar het fietspad. Max zit toch aan de lijn.

Bij de Bosbaan nemen we een pauze. Ik doe voor Max water in de drinkbak en wat brokjes. Ook krijgt hij twee stukjes kaas. Zelf neem ik wat sportdrank. Nog even een foto/film momentje en daar gaan we weer. Ik reken uit hoe ver we nog gaan lopen om de training vol te maken. Jammer genoeg voel ik dat ik naar de wc moet. Dus helaas, linea recta naar huis. Dan maar vijf minuutjes minder dan gepland.

Totaal: 13,5 km.

Maandag, 3 juli 2017

Om kwart voor zeven stappen Max en ik de deur uit. Het is lekker fris en de zon is net op. We wandelen als warming up naar het spoor. Dan doe ik mijn horloge een gaatje strakker en druk op de start knop. De training is begonnen. Als we het bos ingaan, kan Max los. Hij duikt de bosjes in, maar komt al snel weer naast mij lopen. Ik loop een paar lusjes en hobbel naar de heuvel. Max zit al weer vast. Hij loopt rustig voor me uit. Ik, en hij nu ook, weet waar de plekken zijn waar konijntjes zitten. Dan houdt hij in en doet zijn kop de lucht in. Maar nee, we zijn aan het canitrailen en er wordt niet gejaagd.

Als ik bij het beginpunt van de Bosbaan kom, schrik ik van de troep die er ligt. Het weekend waren er roeikampioenschappen. Grote opleggers met boten staan aan de kant. Ook de tenten zijn er nog. Er liggen enkele fietsen op de grond. Overal plastic bierglazen, een schoen, een fietsbel, glas van een kapotte fles, en veel, heel veel volle plastic zakken. De vuilnisbakken puilen uit. Roeken en ook een reiger zie ik de zakken kapot pikken. Door de wind zal het plastic weg waaien. Jammer. Zouden de feestgangers zelf hun rotzooi opruimen ? Ach, ik denk dat men wel ervaring heeft met evenementen en ook met de rotzooi die mensen achter laten.

Halverwege mijn  duurloop, neem ik een korte pauze. Ik friemel een uitklapbare drinkbak uit mijn racevest. Daarin doe ik water uit mijn softflask en ook wat brokjes. Max vindt de natte brokjes lekker. Hij gunt zich geen rust om normaal te drinken en zo krijgt hij toch wat water naar binnen. Ik neem een gel en water uit de flask. Het laatste beetje gel mag Max. Heerlijk vindt hij dat. Dan gaat alles weer de rugzak in en hervatten we onze duurloop.

De terugweg lopen we aan de noordkant van de Bosbaan. Als ik niet zo’n rammelende darmen zou hebben, zou het helemaal fijn zijn. Gisteren heb ik tjap tjoy gegeten. Ik moet eigenlijk dat kant en klare chinese eten niet meer nemen. Al vaker krijg ik daar later last van. Gelukkig kom ik zonder ergere problemen thuis.

Totaal: 13,3 km.

Dinsdag, 4 juli 2017 Als ik langs de Bosbaan kom om de honden uit te laten, zie ik dat alle troep al weg is. Klasse!

Maandag, 26 juni 2017

Vandaag ga ik weer eens erop uit met Max. Het is de 15e keer dat hij zijn tuig om krijgt. Bij het inlopen denk ik aan mijn jarige kleindochter. Vijftien jaar alweer. Straks even een appje sturen.

Max loopt lief mee, hoewel ik bij deze hele loop van 75 minuten merk, dat hij rustiger is dan anders. Gisteren waren we aan zee en daar heeft hij zich enorm vermaakt met zijn bal. Gerend, gesprongen! Ook Zeppo genoot. Die heeft zelfs in een “voor”zeetje echt gezwommen. Geen wonder dat Max het nu rustig aan wil doen. Daar krijgt hij ook alle tijd voor. Het is vandaag voor mij ook een ontspannen, rustige duurloop. Ik stop een paar keer om hem te laten drinken. Hij kan zelfs even zwemmen als hij dat zou willen, maar daar staat zijn hoofd nu niet naar. Voor hem is canicrossen geconcentreerd werken.

We zijn vanmorgen al vroeg vertrokken, heerlijk rustig nog overal. Maar nu dicht bij de ingang van het bos, wordt het drukker. Als ik een dame met een enorm grote hond tegenkom, ga ik met Max aan de andere kant van het fietspad lopen. De hond wil op Max af gaan, maar ik weet, die is daar nu niet van gediend. Ik stuur de hond terug:”Hup! Naar de baas” Dat doet hij, maar dan draait hij zich toch weer om en wil weer naar ons toe komen. Ik roep naar de mevrouw dat Max dit nu niet leuk vindt en dat ze de hond bij zich moet houden. Ze kijkt boos en roept mij iets toe wat ik niet kan verstaan. De nog jonge hond zal best lief zijn, maar ik wil geen gedoe. Vreemd, het is toch haar verantwoordelijkheid om haar hond bij zich te roepen als ze ziet dat hij naar een aangelijnde hond (die aan het werk is) toe wil. Ik roep het toch niet zomaar! Gelukkig trekt Max zich niets van dit alles aan. Hij blijft netjes voor/naast mij. Ik geeft hem wat lekkers.

Een heerlijk begin van de week. Totaal: 11,66 km

Vrijdag, 23 juni 2017

Voorbeschouwing: alles ligt klaar en ik ben er klaar voor: 10 EM van de Midzomernachtcross. Om 20.00 uur valt het startschot. Dus als het even mee zit, zijn we voor het donker weer binnen. Om 17 uur heb ik al gegeten. Pannenkoeken met asperges, zalm en tzatziki.

Vanavond wordt het geen snelle loop. ( Note to myself, je bent je aan het indekken, flauw hoor) Het weer leent zich daar niet voor, het is warm/benauwd. En wat nog belangrijker is: ik ben een paar kilo zwaarder dan in 2012. En loop maar eens hard met twee kilo aan extra gewicht bij je. Dat scheelt echt. Maar ik loop wel en daar gaat het om.

Het aantrekken van de compressiekousen is een worsteling. Ik wil ze aan, omdat ik laatst kramp had in mijn kuit. En ik heb werkelijk de indruk dat ze helpen. Verder draag ik de Saucony Progrid Omni schoenen. Lekker licht, wel wat demping en weinig drop. We gaan het zien. Tot later.

The day after.

Met de fiets naar de start. Daar zie ik een paar bekenden, waaronder Miklos. We slenteren naar het startvak. Nog even kletsen. Dan is daar al de knal en lopen de ruim 300 lopers over de matten. Ik loop mijn eigen race. Het parcours is bekend voor mij. Maar je zou je best moeten doen om hier verkeerd te lopen. Er zijn veel vrijwilligers en overal staan borden met duidelijke pijlen. De eerste verzorgingsposten sla ik over. Ik heb mijn eigen sportdrank in mijn racevest en die voldoet prima. De iPhone past ook nog in het voorvak.

Het lopen gaat goed. Ik kan een voor mij goed tempo aanhouden. Bij de 9 km post neem ik wel twee bekertjes water. Ik wandel even om die op te drinken. Op de “blauwe brug” komen snelle lopers mij al tegemoet aan de andere kant van de weg. We worden allemaal aangemoedigd. Een vrijwilligster zwaait met een rinkelende koebel.

Nadat ook ik voor de tweede keer over de brug ben, weet ik dat het rechtstreeks naar de finish gaat. De gel heb ik al wandelend genomen. Nu doorzetten! Er zijn geen grote lussen en lusjes meer. Dit is ook het parcours van de 10 km lopers. Die zijn een uur na ons gestart. Ik zie van links de voorhoede ervan op voor hun het drie km punt.

De laatste verzorgingspost loop ik wandelend voorbij terwijl ik slokken sportdrank neem. Een jonge medeloopster zeg ik dat het nu nog maar een bosbaanafstandje is. Ik zet weer aan. Kom op! Het werkt wanneer ik een positief mantra herhaal. De laatste kilometer. Ik kan zelfs nog een paar lopers inhalen. Eindsprintje, finish. S. maakt foto’s.

We praten nog even na. Dan, jasje aan en naar huis fietsen.

Ik ben tevreden met deze loop. Totaal: 16,125 km

Maandag, 12 juni 2017

15 Graden, half bewolkt, wind 4/5, we gaan op weg. “We” zijn: Max en ik. We hebben de canicrossspullen aan. Op het schema staat 120′ in DL1 tempo met aan het eind 3 versnellingsloopjes. Max heeft er zin in. Hij loopt netjes voor me uit. Om 7 uur komen we het Amsterdamse Bos in. Daar kan hij los. Ik loop via de heuvel langs de pasgemaaide “Klein Zwitserland” wei naar het ontmoetingscentrum. Daar nemen we linksom het pad evenwijdig aan de Bosbaan. Bij het Momument wordt gemaaid. Een goed moment om Max weer aan te lijnen.

Ik probeer een filmpje te maken al lopend met Max in zijn canicrosstuig. Dat mislukt, zie ik thuis. Maar ik zet het toch in dit verslag. Een klunzig filmpje is ook een filmpje. Volgende keer nog eens proberen.

img_3418

Als we een uur gelopen hebben, zet ik Max thuis af. Ik neem een gel en een beker sportdrank, doe het tuig/harnas uit en “doei”, weg ben ik weer. Door het Broersepark, via het Oude Dorp naar de Poel. Ik heb wind tegen. Het is harder gaan waaien. Dreigende donkere wolken trekken over. Het bezwete lijf koelt snel af. Maar al gauw loop ik langs de camping het bos weer in. Daar heb ik minder last van de wind. Als ik een man met drie herders passeer, ben ik op mijn hoede. De beesten hebben gelukkig vooral aandacht voor een klein hondje. Ongemerkt ga ik sneller.

Al gauw ben ik weer op het verste punt van vandaag. Nu heb ik alleen nog maar wind mee. Als ik de Colijnweg over steek, komen mij twee jongens van 12/13 jaar al kletsend tegemoet op de fiets. Hoe aardig dat er een zijn hoofd omdraait en groet. Dan is het nog maar een klein stukje. Ik doe de drie versnellingsloopjes en dan sta ik al weer voor de huisdeur. Een prettig begin van de week en volgende keer ga ik weer proberen te filmen.

Totaal: 17,7 km.

Pinkstermaandag, 5 juni 2017

Vandaag ga ik trailen. We verzamelen op het station van Hollandsche Rading. Dan gaan we lopen tot Bussum Zuid. Ezra heeft deze trail georganiseerd. Er is een afmelding van een zieke. Uiteindelijk starten we met z’n vieren: Ezra, Miklos, Tjerk en ik.

Voor de jongens is deze trail een oefening langzaam lopen.  Miklos wil ook zijn trisuit en schoenen testen. Het is een prachtige route. Er zijn maar een paar verharde stukken. En wat ik erg leuk vind, is dat het zo afwisselend is.   

Ezra heeft de route op haar horloge. We volgen dus een lijntje. Soms gaat het even verkeerd, maar dan draaien we om tot we weer on track zijn. Een andere keer vindt Ezra het ene paadje mooier dan het andere. Dan nemen we dat. Maar we komen steeds weer goed uit.

Het leuke van dit soort trails is, dat je op meestal mooie plekken komt die je niet kent. Je loopt niet met grote groepen en je leert andere lopers kennen. Je hebt allemaal dezelfde hobby en er is dus genoeg om over te praten.

    Op gegeven moment zien we een struik met allerlei kaarten met spreuken. We nemen de tijd om ze te lezen en te fotograferen.

We komen ook  te lopen over een heideveld. Daar begint het wel warm te worden. Een paar kilometer verder stuiten we op een schaapskudde. Prachtig om te zien hoe de bordercollies alert zijn.

Ik heb een halve liter water in mijn bladder en wat sportdrank in een softflask. Verder twee gels en een banaan. Dat is genoeg.

Als we bij het station in Bussum-Zuid aankomen, drinken we nog wat op een terras. Het was een heerlijke ochtend. Ezra, Miklos en Tjerk bedankt.

Totaal: 24 km

Maandag, 29 mei 2017

Het is al een paar dagen warm. Soms is de temperatuur plus 30. Vandaag zal het de warmste dag worden, met, dat dan weer wel, in de middag onweersbuien. Ik werd nog voor vijven wakker. Het werd al licht.

Eruit, beker lauw water, koffie en een banaan erin, Max een paar brokjes, tuig om en gaan. Heerlijk zo vroeg. Op het schema stond een lange langzame duurloop van 110 minuten. Halverwege zou ik Max naar huis brengen. Een uur lopen aan het tuig is met dit weer voor hem genoeg, vind ik. Hij vindt het trouwens prachtig. Doet enorm zijn best om het zo goed mogelijk te doen.

Hij kon wel een stuk los lopen. Dat deed hij ook netjes naast mij. Maar bij de camping liepen twee konijntje op het fietspad en daar ging hij achter aan. Gelukkig, Max is geen killer en kwam al gauw weer terug. Maar hij ging wel weer aan de lijn. Dat heb ik toen zo gelaten. Heel vroeg zijn de bosdieren bezig met van alles, daar moeten geen honden bij.

Een warme vlagerige wind stak op. Er kwam donkere lucht aan. Gelukkig was ik net thuis toen een onweer losbarstte. In regen vind ik het niet erg om te lopen, maar met onweer lopen, vind ik eng. Thuis gaf ik de honden  hun eten, dronk een glas zelfgemaakte sportdrank en at een mueslireep. Na een half uurtje was de bui over.

Het laatste half uurtje van de duurloop ben ik een rondje door Amstelveen gelopen. Het ging niet meer zo lekker. Toen ik mij wat wiebelig voelde (warmte?), ben ik even gaan wandelen. Gelukkig ebde dat gevoel snel weg en kon ik de training afmaken.

Totaal: 15,51 km.

Paasmaandag, 17 april 2017

Nog maar pas las ik dat op tweede paasdag weer de Poelsterbosloop georganiseerd gaat worden. Mijn eerste wedstrijdloopje van 5 km heb ik daar jaren geleden gelopen. Ik wilde ook dit jaar weer meedoen en wel met de 16 km. Dus vanmorgen om kwart over tien kwam ik aan bij het clubhuis van de Poelster. Ik schreef in en kreeg het startnummer. Nog even kijken naar de prijsuitreiking van de kidsrun en toen konden we ons opstellen voor de start. Er wordt niet gewerkt met elektronische meting. Het is een recreatieve prestatieloop, riep de omroeper. Prima, niet nodig, ik drukte gewoon mijn Garmin in toen ik over de startlijn kwam.

Het parcours is voor mij bekend, ik loop een paar keer per week over deze paden. Op gegeven moment moesten wij linksaf, maar het groepje waarin ik liep, wilde recht door achter twee lopers aan. Ik ging wel linksaf. Er werd nog geroepen, maar de twee lopers liepen door. Het groepje werd wat onzeker, “gaan we wel goed?” Gelukkig zagen we even later weer de gele pijlen die we volgden. “We blijven nu bij jou, jij kent het hier.” Later konden de twee lopers weer aansluiten. Zij waren inderdaad fout gelopen.

Bij de grote speelweide stonden mijn supporters. Ik kreeg van S een bidon met sportdrank aangereikt. Lekker. Max kreeg een aai. Even verder gelopen zette ik de bidon weer neer. Die zou ze wel weer gevonden worden. Het groepje waarin ik liep, versnelde wat, of ik liep langzamer, dat kan ook. Ik liet ze gaan, al liepen ze niet ver voor me uit. Tot het eind zag ik ze voor me uit gaan. Maar ik wilde me niet forceren. De marathon was pas twee weken geleden. Even later hoorde ik aan gehijg en gepraat dat er mensen achter me liepen. Bij de verzorgingspost spraken we met elkaar. Een vrouw bedankte me, omdat ik voor hen zo’n goede pacer was geweest.

Verder ging het weer. Een toeschouwster vroeg me nog tot welke leeftijd men meedeed aan deze wedstrijd. “Nou, ik ben zeventig en ik denk wel de oudste dame”.

Nu werd het aftellen. Over een nieuw stuk weg met losliggend gravel en later gingen we en passant ook nog over de heuvel. Daar kregen de twee vrouwen die steeds achter me gelopen hadden, ineens vleugels. Nee, Margriet, je loopt gewoon lekker je eigen tempo, dacht ik. Erg veel verschil maakte het trouwens niet meer qua tijd.

Toen ging het snel. Vlak voor de finish stond S me toe te zwaaien. Nog even doorzetten en onder geklap en gejuich ging ik onder de finishboog door. Bingo! Netjes gelopen en niet super moe.

Ik ben blij dat ik de Poelsterbosloop weer gelopen heb. Toch iets van een traditie.

Totaal: 16 km.