Maandag, 26 juni 2017
Vandaag ga ik weer eens erop uit met Max. Het is de 15e keer dat hij zijn tuig om krijgt. Bij het inlopen denk ik aan mijn jarige kleindochter. Vijftien jaar alweer. Straks even een appje sturen.
Max loopt lief mee, hoewel ik bij deze hele loop van 75 minuten merk, dat hij rustiger is dan anders. Gisteren waren we aan zee en daar heeft hij zich enorm vermaakt met zijn bal. Gerend, gesprongen! Ook Zeppo genoot. Die heeft zelfs in een “voor”zeetje echt gezwommen. Geen wonder dat Max het nu rustig aan wil doen. Daar krijgt hij ook alle tijd voor. Het is vandaag voor mij ook een ontspannen, rustige duurloop. Ik stop een paar keer om hem te laten drinken. Hij kan zelfs even zwemmen als hij dat zou willen, maar daar staat zijn hoofd nu niet naar. Voor hem is canicrossen geconcentreerd werken. 
We zijn vanmorgen al vroeg vertrokken, heerlijk rustig nog overal. Maar nu dicht bij de ingang van het bos, wordt het drukker. Als ik een dame met een enorm grote hond tegenkom, ga ik met Max aan de andere kant van het fietspad lopen. De hond wil op Max af gaan, maar ik weet, die is daar nu niet van gediend. Ik stuur de hond terug:”Hup! Naar de baas” Dat doet hij, maar dan draait hij zich toch weer om en wil weer naar ons toe komen. Ik roep naar de mevrouw dat Max dit nu niet leuk vindt en dat ze de hond bij zich moet houden. Ze kijkt boos en roept mij iets toe wat ik niet kan verstaan. De nog jonge hond zal best lief zijn, maar ik wil geen gedoe. Vreemd, het is toch haar verantwoordelijkheid om haar hond bij zich te roepen als ze ziet dat hij naar een aangelijnde hond (die aan het werk is) toe wil. Ik roep het toch niet zomaar! Gelukkig trekt Max zich niets van dit alles aan. Hij blijft netjes voor/naast mij. Ik geeft hem wat lekkers.
Een heerlijk begin van de week. Totaal: 11,66 km