Vrijdag, 23 juni 2017
Voorbeschouwing: alles ligt klaar en ik ben er klaar voor: 10 EM van de Midzomernachtcross. Om 20.00 uur valt het startschot. Dus als het even mee zit, zijn we voor het donker weer binnen. Om 17 uur heb ik al gegeten. Pannenkoeken met asperges, zalm en tzatziki.
Vanavond wordt het geen snelle loop. ( Note to myself, je bent je aan het indekken, flauw hoor) Het weer leent zich daar niet voor, het is warm/benauwd. En wat nog belangrijker is: ik ben een paar kilo zwaarder dan in 2012. En loop maar eens hard met twee kilo aan extra gewicht bij je. Dat scheelt echt. Maar ik loop wel en daar gaat het om.
Het aantrekken van de compressiekousen is een worsteling. Ik wil ze aan, omdat ik laatst kramp had in mijn kuit. En ik heb werkelijk de indruk dat ze helpen. Verder draag ik de Saucony Progrid Omni schoenen. Lekker licht, wel wat demping en weinig drop. We gaan het zien. Tot later.
The day after.
Met de fiets naar de start. Daar zie ik een paar bekenden, waaronder Miklos. We slenteren naar het startvak. Nog even kletsen. Dan is daar al de knal en lopen de ruim 300 lopers over de matten. Ik loop mijn eigen race. Het parcours is bekend voor mij. Maar je zou je best moeten doen om hier verkeerd te lopen. Er zijn veel vrijwilligers en overal staan borden met duidelijke pijlen. De eerste verzorgingsposten sla ik over. Ik heb mijn eigen sportdrank in mijn racevest en die voldoet prima. De iPhone past ook nog in het voorvak.
Het lopen gaat goed. Ik kan een voor mij goed tempo aanhouden. Bij de 9 km post neem ik wel twee bekertjes water. Ik wandel even om die op te drinken. Op de “blauwe brug” komen snelle lopers mij al tegemoet aan de andere kant van de weg. We worden allemaal aangemoedigd. Een vrijwilligster zwaait met een rinkelende koebel.
Nadat ook ik voor de tweede keer over de brug ben, weet ik dat het rechtstreeks naar de finish gaat. De gel heb ik al wandelend genomen. Nu doorzetten! Er zijn geen grote lussen en lusjes meer. Dit is ook het parcours van de 10 km lopers. Die zijn een uur na ons gestart. Ik zie van links de voorhoede ervan op voor hun het drie km punt.
De laatste verzorgingspost loop ik wandelend voorbij terwijl ik slokken sportdrank neem. Een jonge medeloopster zeg ik dat het nu nog maar een bosbaanafstandje is. Ik zet weer aan. Kom op! Het werkt wanneer ik een positief mantra herhaal. De laatste kilometer. Ik kan zelfs nog een paar lopers inhalen. Eindsprintje, finish. S. maakt foto’s.
We praten nog even na. Dan, jasje aan en naar huis fietsen.
Ik ben tevreden met deze loop. Totaal: 16,125 km
