Woensdag, 16 december 2015

Een uurtje in tempo 2/3. De pauzes zijn 1 minuut en die verdeel je. Ik maak er 10 stukjes van 5′ van waarin ik van tempo 2 naar 3 probeer te versnellen. Dan jog of wandel ik een minuut. De hartslag daalt netjes tijdens het jog/wandel minuutje. Het miezert, maar het is niet koud. Op naar de volgende run.

Gemiddelde hf: 151 (94-165). Cadence: 91. Totaal: 9,93 km.

Maandag, 14 december 2015

Gezien de constant lage hartslagwaarden tijdens de rustige duurloop kan ik zien dat ik goed herstel van de marathon. Vandaag kreeg ik het volgende zes weekse trainingsblok van Tiny. Hij houdt het rustig, wil dat het herstel volledig is. Maar de 10 km loop in Bovenkerk en de 34 km van de UHT staan wel gepland. Fijn, heb ik weer iets om me op te richten.

Vanmorgen ging het duurloopje langs de Amstel. Het was mistig en met 7 graden een prima looptemperatuur. Aan het eind kon ik makkelijk versnellen.

Gemiddelde hf: 138 (86-156). Cadence: 88. Totaal: 11,52 km.

Zaterdag, 12  december 2015

Carolien trainde groep 1 & 2 samen. Veel oefeningen, veel de heuvel op en af van het Amsterdamse Bos. Op naar de volgende loop.

Gemiddelde hf: 141 (72-163). Cadence: 89. Totaal: 5,25 km.

Vrijdag, 11 december 2015

Weer hersteld van de marathon stond vandaag een uurtje rustig lopen op mijn programma. Het ging ondanks de wind best goed. Alleen had ik beter zonder regenjack kunnen gaan. Dat was te warm.  En de hartslag was rond de 140. Voor een rustig loopje iets te hoog. Maar ja, wind tegen en ook voor dit tempo iets te snel gelopen.

Het cadeautje van Sander wordt gegraveerd. Het duurt lang, maar begin volgende week zou het klaar moeten zijn. Ik ben erg nieuwsgierig. Foto volgt.

Gemiddelde hf: 129 (75-154). Cadence: 89. Totaal: 9,08 km. (Suunto vergeten uit te zetten, dus Looptijden gegevens gebruikt).

En hier is de foto:

Woensdag, 9 december 2015

Onze auto krijgt vandaag winterbanden en een kleine beurt. Rond het middaguur breng ik de auto naar de garage. Het gaat ongeveer 1 1/2 uur duren, heb ik mooi de tijd om een uurtje te gaan lopen. Het is zonnig, maar er staat wel wind. Ik ben blij met het mouwloze jasje. Dat houdt de wind goed tegen. Ik loop door een voor mij volkomen onbekende wijk van Amstelveen. Na vier km neem ik nog een stukje route Amsterdamse Bos. Met een ommetje ben ik weer terug van waar ik begon.

Gemiddelde hf: 132 (66-149). Cadence: 87. Totaal: 8,36 km.

Maandag, 7 december 2015

Zeppo moest vanmorgen nog eerst wakker worden toen ik al klaar stond om te gaan lopen. Na wat rekken en strekken sprong hij dan toch de auto in. Het miezerde. Op de grote parkeerplaats begon ons duurloopje. Zeppo had er duidelijk geen zin in. Het was hem veel te nat, veel te veel plassen. Hij bleef achter mij aan sjokken. Toen ik voorbij de geitenboerderij ging, was hij het er niet mee eens. Maar ja, wie is het baasje? Hij heeft het volgehouden om de hele weg achter mij te blijven. En zodra we andere honden tegen kwamen, en dat gebeurde nog al eens, stond hij stokstijf stil. Dan moest ik even op hem inpraten, wilde hij weer mee gaan. Niet zo’n succes dus, vanmorgen. Voor mij was dit rustige duurloopje in 1 wel erg rustig. Maar dat geeft niet voor een keer.

Gemiddelde hf: 136 (66-158). Cadence: 87. Totaal: 6,5 km.

Zaterdag, 5 december 2015

Zeppo moest uitgelaten worden, ik had al bericht gekregen van Sander dat we nog moesten wachten voor de uitslag, dus even naar  Langevelderslag om uit te waaien, leek op dit moment een goede optie. Er stond behoorlijk veel wind. We gingen door de duinen naar het zuiden. Zeppo rende goed mee. Langs de zee kregen we de wind mee. Zand vloog over het strand. Na een half uurtje stonden we weer bij de auto.

Gemiddelde hf: 128 (max 151). Cadence: 82. Totaal: 3,95 km.

Vrijdag, 4 december 2015

Al om kwart over zes stap ik, verlicht als een kerstboom, de deur uit. Het is totaal niet koud. Ik loop over het fietspad. Via de Molenweg, de Amsterdamse weg, over de brug bij de Emmakade loop ik naar de Kalfjeslaan. Ik heb nergens last van, maar Tiny kan aan de langzaam oplopende hartslag zien, dat het herstel nog niet volledig is. Morgen kan ik niet met de loopgroep trainen. Maar ik hoop toch nog een half uurtje te vinden om een rustig loopje te doen. Voor nu, op naar Leiden.

Gemiddelde hf: 126 (max: 147). Cadence: 87. Totaal: 5,13 km.

Woensdag, 2 december 2015

Afgelopen maandag en dinsdag heb ik als herstel wandelingen met Zeppo in het bos gemaakt. Vandaag mocht er weer een half uurtje gelopen worden. Ik mailde het Tiny al vanmorgen: wat is het toch prachtig dat zo’n lijf zich zo snel herstelt van een flinke inspanning. Het ging prima. De reacties die ik krijg op mijn FB bericht “het leven is nooit meer hetzelfde. I’m a marathon finisher” zijn hartverwarmend.

Vanmorgen tijdens mijn rustige duurloopje kon ik goed nadenken over alle zaken die er spelen op dit moment.

Gemiddelde hf: 141 (75-157). Cadence: 86. Totaal: 5,22 km.

29 november, 2015

Gelukt! Ik heb de marathon uitgelopen. En binnen de vastgestelde limiet.

‘s Morgens was Wendy al vroeg hier. We dronken nog even koffie en gingen toen op weg. Het regende behoorlijk. Dat heeft het de hele weg gedaan. Ook stond er toen al veel wind. Maar we waren lekker op tijd in Geldrop. Ik haalde mijn startnummer op. De hal stroomde vol. Al gauw zagen we Tiny, Kitty, Esther, en anderen. Ik maakte kennis met Ruth, Sheila en Joost. Leuk om Twitter en Facebook hardloopmaatjes te ontmoeten. Trouwens de hele sfeer was gemoedelijk.

Om 10 uur gingen we van start. Wat ging iedereen hard! Ik ging bewust langzamer lopen en overdacht mijn loopplan. De marathon is 42,125 km. Vier keer tien en een stukje. De stukken van tien deelde ik op in 2 x 5 waarbij ik dan iets zou eten of drinken.

Mijn eerste marathon wilde ik lopen voor mijn kleinkinderen: voor ieder een stuk. Dan zou ik extra aan ze denken. De eerste tien, die waren om in het ritme te komen. De wind kwam van achter. Het was droog geworden. We omzeilden toen nog de plassen. Het parcours was uitgezet met gele bordjes. Slechts op een plek waren de bordjes in de struiken gewaaid. Maar de man die toen naast mij liep, wist de weg.

De tweede tien gingen heerlijk soepel. Zoals meestal met een loop kwam ik te lopen naast een hardloper die dezelfde snelheid liep als ik. Hij ging ook voor zijn eerste marathon. We raakten in gesprek over de meest uiteen lopende zaken des levens. Zo tikten de kilometers onder onze voeten weg.

Na een verzorgingspost met thee en ontbijtkoek liep ik met drie anderen. De omgeving was schitterend. Een grote reiger vloog over ons. Natuurlijk was dat voor mij Pascal. De vlakte was hier open. Maar met wind van opzij of van achter ging het prima. We gingen dwars door ondiepe plassen. Alleen bij grote stukken blubber namen we de zijkanten. Langzaam begon het te regenen. Ik had mijn regenjack achter in de grote rugzak, maar het mouwloze donsjasje voldeed uitstekend.

De derde tien. Het regende flink. De paden werden steeds modderiger. We keken uit naar de derde verzorgingspost. Daar hadden ze alleen nog maar cola of sportdrank. Niet doen dus. Ik nam mijn eigen gel. Wendy stuurde een berichtje zag ik op de iPhone.  “Sorry, verdwaald, ben bij 4 km post”. Maar tijdens het lopen in de stromende regen was het moeilijk om te reageren. Pas later, onder de bomen, kon ik melden dat wij op 26 km zaten. Die arme Wendy, in de stromende regen, over paden waar je echt niet meer kon fietsen, en het lopen met de fiets aan de hand ging ontzettend zwaar.

De vierde tien. Voorbij de dertig kilometer zag ik haar. Ze waarschuwde dat het nu erg zwaar zou worden. En dat was niet gelogen. Ons groepje viel uiteen. Een loper bleef achter, een andere loper bleef hardnekkig “hard” lopen, ik ging stevig wandelen. De laatste verzorgingspost had gelukkig wel nog warme thee. Een jonge loper stond met een wit gezicht uit te rusten. Hij droeg alleen een t-shirt en een korte broek. We praatten even met hem. Hij wilde uitstappen. Maar hoe kom je vanaf hier naar de finish/start? Ik bood hem nog mijn regenjasje aan, maar dat wilde hij niet. Wij gingen weer verder. Nu kregen we de wind vol op de kop. Mijn loopmaatje voelde zich nog goed. Ik raadde hem aan om door te knallen. “Vind je het niet erg?” Nee, natuurlijk niet. En weg was hij. Ik kreeg nu een stuk single tracks door de heide, zandpaden op en neer. Omhoog ging het langzaam, naar beneden probeerde ik wat snelheid te maken. Maar met wind tegen en de vermoeidheid lukte dat niet zo. En weer kwam er een lang blubberpad. De loper die “hard” bleef lopen, haalde ik nu stappend in. De modder zoog je schoenen vast, doorlopen kostte veel energie. Op het eind van het rechte stuk kwam Wendy mij tegemoet. Heerlijk om even met haar te praten. Zij gaf me twee gels mee en een banaan. De “hard”loper was me weer voorbij gegaan. Maar even later kwam ik hem weer achterop en kon ik hem blij maken met een halve banaan. Verder en verder maar weer. Op een verhard stuk weg kon Wendy eindelijk een stukje meefietsen. Vlak voor het laatste viaduct ging zij met een omweg naar de finish. Ik draaide het viaduct op en liep naar beneden. De weg maakte scherpe bocht naar rechts het bos weer in.

De laatste kilometers, het laatste stukje van de marathon. Ik moest nog een paar zandheuvels over. Daarna kwam de laatste rechte weg door het bos. Ik hoorde de omroeper al. Het bos uit,  langs een flat over de straat richting winkelcentrum. In de verte zag ik drie mensen en een hond. Wat leuk! O. en Zeppo! Esther en Kitty juichten. Ze liepen allemaal de laatste meters mee. Ik nam de riem van Zeppo over en daar was de finish! Daar was ook Sander en even later kwam ook Wendy. Felicitaties, zoenen. De omroeper riep mij bij zich en ik moest vertellen hoe het gegaan was. Sander gaf me een prachtige bos rode rozen.

I’m a marathon finisher!