Vrijdag 10 april 2015

Vanmorgen, na de wandeling met vijf honden, ben ik meteen gaan lopen. Lekker vroeg en op de nuchtere maag. Ik heb geen last van de warmte gehad. Mijn loopje ging langs de watertoren via een verharde binnenweg naar de provinciale weg richting Pezuls. Daar keerde ik en liep ik via dezelfde weg weer terug. Qua heuvels was het een pittig stuk. Heen ging het voor het grootste deel omlaag, en terug, toen ik natuurlijk weer omhoog moest, was het flink aanpoten. Ik had de Kinvara’s aan. Die liepen lekker licht op het asfalt. Het was met 54 minuten geen lange training, maar wel een intense.

Gem hf: 137 (93-163). Cadence: 88. Ascent: 126. Descent: 126. Totaal: 7,63 km

Donderdag 9 april 2015

De overgang van de kille dagen hier naar het warme Frankrijk is weer wennen. Daarbij ben ik altijd behoorlijk gaar na zo’n reis van 1100 km. Maar, ook al is het maar eventjes, toch ga ik even lopen. Rond 14 uur vertrek ik, bij een temperatuur van 24 graden en in de volle zon. Ik hobbel kalm heuveltje op, heuveltje af. Zeker in het begin valt dat niet mee. Ik heb last van de warmte. Nu begrijp ik Justus helemaal toen hij vertelde dat hij tijdens de Texel estafette stuk ging vanwege warmtestuwing. Het is de overgang van koud naar warm die het hem doet, niet de warmte an sich. Na 40 minuten ben ik weer bij ons tijdelijke huis.

Gem hf: 140 (80-154). Cadence: 85. Ascent: 42. Descent: 35. Totaal: 5,62 km.

Paasmaandag 6 april 2015

Wat was het nog koud buiten op de veerboot. We bleven daarom lekker binnen met een kop warme koffie. Na 20 minuten waren we al op Texel. Zo vroeg in de morgen hadden we ruimte zat op de parkeerplaats. In het Nioz gebouw, vlak bij de start, haalden we ons Antilope startbewijs op. Ook de 4 lindengroene shirts met opdruk. In de kantine, vol met 60 km lopers en enkele estafetters, wachtten we op Annebeth en Pascal. Wij zouden starten met de 60 km lopers. We hadden wat extra tijd gevraagd en gekregen om op tijd, d.w.z. voor 17.35 uur, te finishen. Onze estafette begon dus om 10.35 uur en Annebeth liep de eerste etappe. Ze had er zin in. Het eerste stuk ging over het strand. Verder was het hele parcours verhard. Justus, Pascal en ik reden naar het Turfveld, wisselpunt 1. Daar begon het wat te regenen. Wij moedigden de lopers enthousiast aan. Klappen, hun naam roepen, aanmoedigen…de meesten konden dat wel waarderen. Annebeth kwam binnen in een prachtige tijd. Pascal nam het startbewijs. Op naar het tweede wisselpunt. Ook Pascal liep goed. Het waaide wel behoorlijk. Ik zou de derde etappe gaan lopen: zo’n zeven kilometer naar het noorden met tegenwind. Ik dacht nog even om mijn lange tight i.p.v. de capri aan te trekken. Achteraf ben ik blij dat ik dat niet gedaan heb. Want de regen was gestopt, de wind viel best mee tijdens het lopen en de zon kwam steeds meer door. Al gauw was het jasje te warm en wurmde ik het rond mijn middel. Gedoe, want daar zat ook al de band van het startbewijs en de belt. Langzaam kwam ik in mijn ritme. De Bondi’s liepen prima. Over grote betonplaten liepen we omhoog. Er waren veel fietsers, natuurlijk begeleiders van de ultralopers. Door de duinen ging het omhoog, de zon scheen, er waren prachtige wolkenpartijen. Ik genoot. Op gegeven moment dacht ik in de verte over de zee een heuse waterhoos te zien. Bij de vuurtoren waren we op het noordelijkste punt. Toen ging het naar het zuiden. Een lang recht fietspad met de zee, geen strand, maar kwelders, aan de linkerkant, rechts was de dijk. Ik wandelde heel even om een gel uit de zak van mijn jasje te friemelen en op te drinken. Toen ging het weer verder, omhoog de dijk op en aan de andere kant nu zuidwaarts. Ik liep links, vlak langs de weiden met heel veel lammetjes. Sommigen kwamen dichtbij en keken nieuwsgierig naar die lange stoet lopers en fietsers. In de verte zag ik de derde wisselplaats liggen, voor het hotel waar Annebeth en Pascal logeerden. Ik kon nog wat aanzetten en toen was het Justus beurt voor de laatste en langste etappe. In het hotel kon ik even douchen. Lekker.

Gemiddelde HF: 131-210 (foutje aan het begin). Cadence: 90. Totaal: 15,1 km.

Toen reden we naar Den Burg waar de finishplaats was. Justus had op zijn mobiel alle belangrijke GPS punten ingevoerd, dat was makkelijk. Op de drukke parkeerplaats bij het Gemeentehuis konden we ons kleine autootje nog precies op een hoek kwijt. Het duurde nog even eer Justus finishte. Annebeth had een plaatsje gevonden waar ze Justus kon filmen. Pascal en ik stonden op een taluutje waar we over de mensen heen konden kijken. Achter ons ging de prijsuitreiking van start. Zo zagen we ook dat Leonie van der Haak eerste vrouw geworden was van de 120 km ultra’s. Toen zagen we Justus binnenkomen. Hij had onderweg steeds meer last gehad van de warmte. En vooral in het laatste stuk, vals plat omhoog en wind tegen, had hij het zwaar gehad. Maar hij had toch een strakke tijd neergezet.

Het team Antilope is niet laatste geworden. Onze tijd: 6:21:22 We hebben alle vier voor ons doen prima gelopen. AnneBeth, Pascal en Justus, kanjers!!!

Zaterdag, 4 april 2015

Eerlijk is eerlijk, de Hoka’s zijn nu echt ingewijd en lopen prima. Ik ben van plan ze zelfs aan te doen op Texel.

We gingen vanmorgen met z’n negenen op stap. Onze trainer, Carolien, voelde zich niet lekker. En dat kon je aan haar zien. We hebben in een rustig tempo, afgewisseld met oefeningen, een keer of vijf de heuvel op en af gelopen. Ook gingen we naar het openluchttheater, waar we de trappen namen. Op en neer, op en neer. Mooi getraind voor maandag, zou ik zo denken.

Totaal: 5,8 km.

En, na heel wat geaarzel heb ik beslist om te gaan voor de Tisvoorniks marathon in Geldrop. Tiny wil hem ook gaan lopen en Esther misschien. Ik moet alleen iets verzinnen voor de heen- en vooral de terugreis (immers dan moe). Maar daar hebben we nog alle tijd voor. Nog 239 dagen!

Vrijdag, 3 april 2015

Vandaag heb ik mijn nieuwe Hoka one one Bondi 4 voor het eerst met de training aangehad. Er stond een duurloop in DL1 op het programma. Het was droog, 4 graden en er stond weinig wind. Ik koos het meest voor verharde paden. Ik moet wennen aan de schoenen. Ik heb het idee dan mijn voeten de neiging hebben om naar elkaar toe te trekken, tijdens het lopen. Alsof ze bijna tegen elkaar aan stoten. En mijn linkervoorvoet valt naar binnen bij het lopen. Ik kan het niet anders benoemen. Bovendien moest ik erg wennen aan de hoge zool. Een paar keer struikelde ik bijna over mijn eigen voeten. Ik weet het nog niet. Natuurlijk heb ik de laatste tijd steeds op gewone schoenen gelopen. En naarmate ik langer liep, ging het beter. Morgen maar eens de Hoka’s aandoen bij de loopgroeptraining. Wel oppassen dat ik niet val.

Gemiddelde HF: 132 (79-176). Cadence: 87. Totaal: 9,63 km.

Donderdag heb ik Tiny via de mail gevraagd of mijn droom: ooit eens een marathon te kunnen lopen voor mij nog is weggelegd. Of is het gekkenwerk op mijn leeftijd? Zijn mening is voor mij doorslaggevend. Hij is een trainer met zoveel ervaring. Dezelfde dag kreeg ik bericht terug. Hij had de vraag al eerder verwacht.  Tiny: “Je zegt zelf een woest plan. Ik denk zelf meer aan een uitdagend plan. Je moet weten Margriet je bent nu in goede doen en als je het nu niet probeert wie zal het zeggen op welk moment dat je nog wel de gelegenheid krijgt.”  en: “We gaan er keihard aan werken.” Ik heb de hele donderdag verder een grote grijns op mijn gezicht gehad. Aanvankelijk dacht ik aan de Amsterdam marathon op 18 oktober. Maar eigenlijk vind ik vooral de massaliteit en ook wel het vele asfalt niet zo prettig. Van de andere kant kan support in Amsterdam voor mij heel belangrijk zijn van familie en ook van mensen uit de loopgroep die aan de Amstel met water en bananen staan. En ik ken de route goed. Ik twitterde donderdagmiddag nog wat. Toen werd de Tisvoorniks marathon in Geldrop genoemd. Die is pas op 29 november. En Tiny zal daar ook zijn.

Woensdag 1 april 2015

Na de storm van dinsdag viel het weer vanmorgen enorm mee. Het was vijf graden, droog, half bewolkt en de noordwesten wind was afgezwakt tot 4/5. De training zag er als volgt uit: 5′ Dl1, 5′ DL2, 5′ DL3 en dat 4x. Ik liep over de grote fietspaden. Later langs de Ringvaart over het voetpad. Ik moest slalommen tussen de afgebroken takken door. Drie keer lag er een omgewaaide boom op het pad. Ik kon er makkelijk overheen springen. Even verder, langs het Bosbaanpad, vloog een enorm grote roofvogel voor mij weg. Ook heb ik daar een sprintende haas gespot. Lekker gelopen. Ik heb geluk gehad, later ging het harder waaien en kwamen er flinke buien met regen en hagel.

Gemiddelde HF: 140 (88-163). Cadence: 91. Totaal: 10,35 km.