Paasmaandag 6 april 2015

Wat was het nog koud buiten op de veerboot. We bleven daarom lekker binnen met een kop warme koffie. Na 20 minuten waren we al op Texel. Zo vroeg in de morgen hadden we ruimte zat op de parkeerplaats. In het Nioz gebouw, vlak bij de start, haalden we ons Antilope startbewijs op. Ook de 4 lindengroene shirts met opdruk. In de kantine, vol met 60 km lopers en enkele estafetters, wachtten we op Annebeth en Pascal. Wij zouden starten met de 60 km lopers. We hadden wat extra tijd gevraagd en gekregen om op tijd, d.w.z. voor 17.35 uur, te finishen. Onze estafette begon dus om 10.35 uur en Annebeth liep de eerste etappe. Ze had er zin in. Het eerste stuk ging over het strand. Verder was het hele parcours verhard. Justus, Pascal en ik reden naar het Turfveld, wisselpunt 1. Daar begon het wat te regenen. Wij moedigden de lopers enthousiast aan. Klappen, hun naam roepen, aanmoedigen…de meesten konden dat wel waarderen. Annebeth kwam binnen in een prachtige tijd. Pascal nam het startbewijs. Op naar het tweede wisselpunt. Ook Pascal liep goed. Het waaide wel behoorlijk. Ik zou de derde etappe gaan lopen: zo’n zeven kilometer naar het noorden met tegenwind. Ik dacht nog even om mijn lange tight i.p.v. de capri aan te trekken. Achteraf ben ik blij dat ik dat niet gedaan heb. Want de regen was gestopt, de wind viel best mee tijdens het lopen en de zon kwam steeds meer door. Al gauw was het jasje te warm en wurmde ik het rond mijn middel. Gedoe, want daar zat ook al de band van het startbewijs en de belt. Langzaam kwam ik in mijn ritme. De Bondi’s liepen prima. Over grote betonplaten liepen we omhoog. Er waren veel fietsers, natuurlijk begeleiders van de ultralopers. Door de duinen ging het omhoog, de zon scheen, er waren prachtige wolkenpartijen. Ik genoot. Op gegeven moment dacht ik in de verte over de zee een heuse waterhoos te zien. Bij de vuurtoren waren we op het noordelijkste punt. Toen ging het naar het zuiden. Een lang recht fietspad met de zee, geen strand, maar kwelders, aan de linkerkant, rechts was de dijk. Ik wandelde heel even om een gel uit de zak van mijn jasje te friemelen en op te drinken. Toen ging het weer verder, omhoog de dijk op en aan de andere kant nu zuidwaarts. Ik liep links, vlak langs de weiden met heel veel lammetjes. Sommigen kwamen dichtbij en keken nieuwsgierig naar die lange stoet lopers en fietsers. In de verte zag ik de derde wisselplaats liggen, voor het hotel waar Annebeth en Pascal logeerden. Ik kon nog wat aanzetten en toen was het Justus beurt voor de laatste en langste etappe. In het hotel kon ik even douchen. Lekker.

Gemiddelde HF: 131-210 (foutje aan het begin). Cadence: 90. Totaal: 15,1 km.

Toen reden we naar Den Burg waar de finishplaats was. Justus had op zijn mobiel alle belangrijke GPS punten ingevoerd, dat was makkelijk. Op de drukke parkeerplaats bij het Gemeentehuis konden we ons kleine autootje nog precies op een hoek kwijt. Het duurde nog even eer Justus finishte. Annebeth had een plaatsje gevonden waar ze Justus kon filmen. Pascal en ik stonden op een taluutje waar we over de mensen heen konden kijken. Achter ons ging de prijsuitreiking van start. Zo zagen we ook dat Leonie van der Haak eerste vrouw geworden was van de 120 km ultra’s. Toen zagen we Justus binnenkomen. Hij had onderweg steeds meer last gehad van de warmte. En vooral in het laatste stuk, vals plat omhoog en wind tegen, had hij het zwaar gehad. Maar hij had toch een strakke tijd neergezet.

Het team Antilope is niet laatste geworden. Onze tijd: 6:21:22 We hebben alle vier voor ons doen prima gelopen. AnneBeth, Pascal en Justus, kanjers!!!