Vrijdag, 3 april 2015
Vandaag heb ik mijn nieuwe Hoka one one Bondi 4 voor het eerst met de training aangehad. Er stond een duurloop in DL1 op het programma. Het was droog, 4 graden en er stond weinig wind. Ik koos het meest voor verharde paden. Ik moet wennen aan de schoenen. Ik heb het idee dan mijn voeten de neiging hebben om naar elkaar toe te trekken, tijdens het lopen. Alsof ze bijna tegen elkaar aan stoten. En mijn linkervoorvoet valt naar binnen bij het lopen. Ik kan het niet anders benoemen. Bovendien moest ik erg wennen aan de hoge zool. Een paar keer struikelde ik bijna over mijn eigen voeten. Ik weet het nog niet. Natuurlijk heb ik de laatste tijd steeds op gewone schoenen gelopen. En naarmate ik langer liep, ging het beter. Morgen maar eens de Hoka’s aandoen bij de loopgroeptraining. Wel oppassen dat ik niet val.
Gemiddelde HF: 132 (79-176). Cadence: 87. Totaal: 9,63 km.
Donderdag heb ik Tiny via de mail gevraagd of mijn droom: ooit eens een marathon te kunnen lopen voor mij nog is weggelegd. Of is het gekkenwerk op mijn leeftijd? Zijn mening is voor mij doorslaggevend. Hij is een trainer met zoveel ervaring. Dezelfde dag kreeg ik bericht terug. Hij had de vraag al eerder verwacht. Tiny: “Je zegt zelf een woest plan. Ik denk zelf meer aan een uitdagend plan. Je moet weten Margriet je bent nu in goede doen en als je het nu niet probeert wie zal het zeggen op welk moment dat je nog wel de gelegenheid krijgt.” en: “We gaan er keihard aan werken.” Ik heb de hele donderdag verder een grote grijns op mijn gezicht gehad. Aanvankelijk dacht ik aan de Amsterdam marathon op 18 oktober. Maar eigenlijk vind ik vooral de massaliteit en ook wel het vele asfalt niet zo prettig. Van de andere kant kan support in Amsterdam voor mij heel belangrijk zijn van familie en ook van mensen uit de loopgroep die aan de Amstel met water en bananen staan. En ik ken de route goed. Ik twitterde donderdagmiddag nog wat. Toen werd de Tisvoorniks marathon in Geldrop genoemd. Die is pas op 29 november. En Tiny zal daar ook zijn.