Zaterdag, 25 februari 2017
Met dit groepje gaan we op stap. De UHT 30 km Girls Only, een social run. Op het station Driebergen/Zeist bespreken we even hoe, wie, waar en wat. Er zijn drie GPS draagsters, dus we kunnen niet verdwalen! Verder spreken we af om vooralsnog bij elkaar te blijven. Maar het verschil tussen de snelle en langzame loopsters breekt ons na anderhalf uur op. De een rent op haar top, de ander moet steeds wachten.
We splitsen ons in twee groepen. Ik ga natuurlijk mee met de langzame groep. Ezra en ik lopen meestal ongeveer hetzelfde tempo. We hebben afgesproken ons niet over de kop te gaan lopen. Verder loopt Dianne met ons mee. Zij wil echter na 20 km, bij de grote eenzame eik, uitstappen en de bus naar huis pakken. En Susan is van de partij. De jonge meiden vertrekken na een pauze. We zullen elkaar zien in Rhenen bij de chocolademelk en pannenkoeken. Maar het eerste uur lopen ze niet erg ver van ons vandaag. Herhaaldelijk stoppen ze omdat ze een afslag hebben gemist, er een fotomoment wordt ingelast, of iemand moet plassen. Als wij, langzamen, bij de eenzame eik aankomen, zien we hen net daar vertrekken.
Met z’n vieren lopen we in een rustig tempo verder. We kletsen wat. Susan heeft een boeiend verhaal over een zelf georganiseerde meerdaagse tocht over het hele Pieterpad. Ook vertelt ze over haar loopplannen voor 2019 en verder. Dat is niet mis. Zelfs de Marathon des Sables staat op haar wensenlijstje. Ik word er een beetje stil van. Oef!
Ik was benieuwd of ik met deze 30 km trail ook weer op gegeven moment dat uitgeputte gevoel zou gaan krijgen. Maar, hoera, niets van dat al. Op de gegevens, thuis achter de computer, zie ik dat ik, na de groepssplitsing tot het eind, alleen maar in een lage hf-zone gelopen heb. Nu hebben we extreem veel gestopt onderweg. En langzaam gelopen. Susan had het moeilijk met haar ademhaling. Ook is anders mijn looptempo hoger. Geen enkel probleem, we hebben het gezellig.
De Utrechtse heuvelrug is prachtig. Het weer valt mee, maar een spatje regen en van de wind hebben we weinig last in het bos. Ezra en ik spreken af om in de toekomst nog eens deze trail te gaan lopen, maar dan wat sneller. In het restaurant in Rhenen zien we de rest van de groep weer. We drinken wat en praten even na.
Girls, bedankt, ik heb weer genoten van deze trail.