Maandag, 23 januari 2017
Beetje pech met het weer vandaag: mist en nog onder nul ‘s morgens als ik begin. Ik ben blij dat ik Max zijn lichtjesband heb omgedaan. Zo blijft hij beter in het zicht. Ik kies als begin richting de heuvel in het bos. Ik wil alvast stukjes lopen van een social trail die Ezra en ik gaan organiseren. Nou, een trail wordt het niet echt, meer een bosloop. Omdat de gels op zijn, heb ik twee kadetjes met kaas in mijn vest gestopt. Ook nog een soft flask gevuld met half appelsap, half water. Voor Max heb ik wat hondenkoekjes en stukjes kaas bij me.
Het lopen op zich gaat goed. Ik denk aan een 30 km trail in februari waarvoor ik me heb ingeschreven. Wordt dat geen fiasco? Ik ben nog lang niet zo ver dat ik zo’n afstand kan trailen, denk ik. Maar anderzijds, wie niet waagt, die niet wint. waarom niet proberen? Het is gelukkig nog niet zo ver, we hebben nog even wat tijd om de lange duurlopen uit te breiden.
Ik zie dat Max zijn oren witte randen hebben van de rijp. Ik moet nog een stuk lopen, dus ik besluit om hem naar huis te brengen. Hij lijkt er overigens geen last van te hebben, hij loopt vrolijk naast me mee. Als ik zonder Max aan de tweede lus begin, kost het even tijd om weer in mijn ritme te komen. Maar al gauw hobbel ik ontspannen door het van de Braak park. Langs de hockeyvelden gaat het naar het bos. Stom dat ik half vingerloze handschoenen aangedaan heb. Mijn vingertoppen zijn ijskoud. Nog even doorzetten. In de laatste kilometer doe ik drie versnellinkjes.
Als ik coach Tiny mijn gegevens mail en erbij meld dat ik tegen die 30 km trail op zie, reageert hij erop….”Het kan best zijn dat je ertegen opziet om die 30 km te lopen in Schoorl. Je zult voor je marathon toch een 30-er in je benen moeten hebben. Maar het is zo Margriet, je loopt wat, je eet wat en je drinkt wat en je komt er wel. Over je looptijd moet je jezelf geen zorgen over maken.” En zo is het toch?
Totaal: 18 km