Zaterdag, 30 september 2017 
En daar gaan we. “We” zijn Ezra Noordermeer, Henri Vierhoven en ik. Het is bijna 10.30 uur, plaats: Ibbenbühren, Münsterstrasse 265, 49479 in Duitsland, parkeerplaats bij een Sommerrodelbahn. Het is bewolkt. Ik modder nogal met mijn horloge om daar de route op te krijgen. Pas na een paar minuten lukt het me met hulp van Henri (“navigatie aanzetten”).
We gaan direct omhoog. Eerst blijven we nog op het mountainbike pad. Later wordt dat anders, dan is er vaak geen pad meer te onderscheiden en struinen we door nat struikgewas, over boomstronken (veel!), over keien, door en langs stroompjes water en modder.
Oppassen voor je hoofd bij laag hangende takken, ook bij braamstruiken waarvan de uitlopers graag aan je kleding blijven hangen. Henri loopt op Vibram Five Fingers, en voor het eerst een lange trail op die schoenen. Na een paar uur gaan keitjes onder zijn voetzolen wel wat irriteren. Ezra en ik hebben tubes aan, die ons enigszins beschermen. En verder trailschoenen.
We klimmen en klimmen steeds hoger. Boven gekomen hebben we ondanks de nevel, een prachtig uitzicht. 
Twee mountainbikers, Nederlanders, wachten even tot we langszij zijn. Ik moet er niet aan denken, zo stijl naar beneden fietsen en ik waarschuw hen dat ze moeten uitkijken beneden bij de doorgaande weg. We lachen wat.
Dan gaat het weer naar beneden. Ezra:”Yihaaaa!!!!” Zij vliegt de berg af. Henri loopt als een gazelle, links-rechts, licht op zijn voorvoeten. Ik kom voorzichtig achteraan, wil niet vallen. De route is soms zwaar. Op gegeven moment hebben we zelfs onze handen nodig om omhoog te komen en niet af te glijden. Als we later langs een trap lopen, moet Ezra die nemen. 
Van bovenaf kijken we op een dorpje. Daar willen we graag in een konditorei even pauzeren. We zijn halverwege. Hop, eerst naar beneden, even over de weg en dan een pad op. Daar staat een boom vol appels. We nemen er alledrie een, lekker!
Als we in het dorpje zijn, Tecklenburg, begint het te regenen. Wat een schilderachtig dorp met leuke fachwerk huizen. Het is gezellig druk met wandelaars. We vinden een konditorei. Daar mogen we zelfs met onze natte sportkleding binnen zitten. Wel op de skai bank. We kiezen iets uit voor bij de koffie/thee en genieten. Ik sms een fotootje naar huis.
We gaan weer op weg. Eerst naar beneden, dan weer omhoog. Een stukje lopen we verkeerd, maar de horloges geven de richting goed aan. Ik moet bekennen dat ik, ondanks de prachtige kaartjes op mijn Fenix, nog moeite heb met het vinden van de richting. De roze routelijn verspringt steeds. Gelukkig kan ik achter Ezra en Henri aanlopen. (Reminder: eens iemand met een Fenix5 vinden om samen een route te lopen en zo te leren navigeren).
Nu komen we bij een grote rotspartij. Ezra had op haar horloge de coordinaten van een geocache geladen. Ja, en die cache zou bovenop de rots bij een boom liggen. Al gauw is Ezra bovenop. Henri biedt aan haar een kontje te geven zodat ze boven in de boom kan zoeken. Maar ze glijdt af en bezeert zo haar hand. Gelukkig niet ernstig. Maar ze houdt haar hand later wel omhoog met lopen.
Dan gaan we op zoek naar “Das hockende Weib”. Een formatie rotsblokken in de vorm van een vrouw op haar hurken. Het regent nu behoorlijk. Maar Ezra wil toch nog erg graag een andere geocache vinden die ergens in die rotsformatie moet zijn verstopt. Zij klautert naar boven, terwijl wij halverwege blijven wachten. Jammer genoeg kan ze ook deze cache niet vinden.
Het is nog een klein stukje naar de parkeerplaats. Ezra glijdt nog een keertje onderuit, maar behalve modder is er geen fysieke schade. Het regent flink. Op de parkeerplaats kleed ik mij om in de auto, Henri bij de zijne en Ezra gaat onder een lekkend afdakje. Wat was het een mooie trail!
Totaal: 27,2 km