Margriet loopt!

     Zondag 3 mei 2014

We waren al vroeg in Gulpen. En zo hadden we dus een pracht plaatsje voor de auto op de parkeerplaats, die daarna in no time vol was. Over de  parkeerautomaat was een plastic zak geplakt. De 2,50 euro konden we gebruiken voor een kop koffie. Al gauw zagen en we Tiny, en Justus, zijn vriend Rob, Esther en later ook Wendy. Omkleden, naar de wc, heb ik wel de juiste schoenen aan?(Justus), gaat het nog regenen?, ben je zenuwachtig (best wel)…kortom, het normale leuke geklets vlak voor een trail. De 19 km startte om 10 uur. Een kwartier later ging de 9 km van start. Daar liep Wendy mee. En de 37 km trailers , waaronder Tiny, vertrokken als laatsten. Even voor tienen liepen we naar de start. Esther en ik gingen wat achteraan staan. Zij hielp mij nog met het instellen van het parcours op de Suunto. We wensten elkaar een mooie trail en rustig gingen we de start/finishboog onderdoor. Over de wei, rechtsaf langs het sportterrein. Een drone maakte boven ons opnames. Aan de kant werden we aangemoedigd. Ook S. stond daar te klappen. Toen ging het linksaf een stukje asfalt over en direct omhoog. Bovenaan gekomen ging de route over een grote wei. Daar heb je direct een prachtig uitzicht over het Gulpense land. Aan het eind van de wei stond de doedelzakspeler. Hij hoort traditioneel bij de Koning van Spanje Trail.

We draaiden het bos in. Sommige stukken van de route kende ik nog van verleden jaar toen ik de 9 km liep. Ik liep heel rustig, stopte een enkele keer om van een uitzicht te genieten, of een foto te maken. Toch hoopte ik om binnen de limiet van 3 uur te finishen. (Dat is ruimschoots gelukt.) Naarmate de kilometers voorbij gingen, werd ook de stoet lopers uit elkaar gerukt. Prettig om wat meer ruimte te hebben. Ik moest goed kijken op de onverharde paden met grote keien om niet uit te glijden. Vooral heuvel af durfde ik niet snel te gaan. Daar werd ik veel ingehaald. De trailschoenen van Hoka hielden zich prima. Niet een keer ben ik uitgegleden. In een bocht, ik liep net alleen, struikelde ik over een kei of een tak, dat weet ik niet meer. Het ging net naar beneden. Ik viel bijna, maar kon mezelf nog net staande houden. “Goed zo, Margriet, zo moet je het doen!” riep ik hardop. Gelukkig waren er geen mensen in de buurt die mij hoorden.

  Halverwege was er een waterpassage door een flink stromende beek. Dat ging goed. Verder ging het weer door bos, langs weides, omhoog, omlaag. soms waren de paden zo smal dat je elkaar niet kon passeren. Dat kon even verderop wel. Toen flitsten de eerste paar snelle lopers van de 37 km al langs. Een riep er toen ik opzij stapte: “superbedankt”. Op het twaalf km punt was een bevoorradingspost. Ik nam de tijd om mijn softflask te vullen met een gel en water. Nog een stukje banaan en verder maar weer. De 19 km route ging linksaf. Weer waren er fantastische vergezichten.  We klommen en daalden. Soms liep ik een stukje met iemand op en praatten we even. Wandelaars die we tegen kwamen groetten allemaal, of moedigden ons aan. Op gegeven  moment, na een lange afdaling, volgde een lange klim. Eerst een stuk over asfalt, vals plat, en daarna steil omhoog via een trap. Op die trap ging ik onderuit. Dat was gewoon de vermoeidheid die toesloeg. Ik was heel ontspannen en heb me niet bezeerd. Bovenaan was een schapenwei. We moesten er dwars doorheen.   De schapen trokken zich weinig aan van de lopers die de hele dag langs kwamen. Met een grote bocht naar beneden kregen we nog een toetje. Je liep parallel aan de finishlocatie: je hoorde de speaker, maar je moest nog twee km omhoog, ook door een wei, en tenslotte via de steile afdaling naar de finish. Daar kreeg ik de medaille omgehangen en alcoholvrij bier. S. had me zien finishen. We zochten nog Justus en Rob, die al twintig minuten binnen waren. S. dacht dat ze al weg waren, en hij wilde ook graag nu naar huis. Achteraf bleek dat zij ook naar ons gezocht hadden. Wat was het een mooie trail. Prima georganiseerd. Het was zwaar voor mij. Enkels, kuiten en bovenbenen kregen het flink te verduren. Na een klim hijgde ik soms als een molenpaard. Maar ik geniet nog steeds van alle foto’s en video’s van de Koning van Spanje Trail die ik op internet vind. En ik hoop er volgend jaar weer bij te zijn.

Gemiddelde HF: 150 (118-192). Cadence: 66. Ascent: 498. Decent: 494. Totaal: 19,18 km.