15 april 2020
Wie weet krijg ik toch weer eens wat geblogd. De laatste keer is alweer van oktober 2018. Maar nu zijn we beland in een totaal andere tijd. Een corona pandemie houdt de hele wereld in zijn greep. Vrijdag 13 maart, een wisselloop, is mijn laatste loop geweest. Tijdens het weekend daarop volgend, wordt het nieuws over het virus steeds dreigender. Ik besluit abrupt om voorlopig te stoppen met lopen en lange wandelingen. Zo min mogelijk uit huis gaan wordt de opdracht, vooral aan mezelf. Sander moet dit virus niet krijgen, hij is zeer kwetsbaar. En ik moet eerlijk zijn, ook ik behoor gezien mijn leeftijd tot de thuis blijf groep. De honden worden alleen nog maar ‘s morgens heel vroeg en ‘s avonds kort uitgelaten. Onze oudste zoon loopt dan mee, zodat Sander thuis kan blijven. Boodschappen laat ik bezorgen, of als dat niet lukt vanwege de drukte, ga ik naar het koopuurtje voor 70 plussers.
En dan zit je dus thuis. Het voelt vreemd, ik moet vreselijk wennen aan het niet buiten sporten. Eigenlijk wil ik graag een loopband. Maar die zijn “voorlopig niet leverbaar/uitverkocht”. Bovendien schijnt het, dat die dingen behoorlijk kabaal maken. Niet de motor, dat gaat nog wel, lees ik, maar het gebonk van het lopen op de band. En ons oude huis heeft houten tussenvloeren. Een loopband is dus geen optie. Dan maar een hometrainer. Voordeel daarvan is, dat Sander die ook kan gebruiken. En ik moet zeggen, sinds die hometrainer er staat, gaat Sander dagelijks een half uur erop fietsen.
En ik? Ik kweek zitvlees. Anderhalf, twee uur per dag op dat saaie ding. Soms luister ik naar muziek. Ik luister bijvoorbeeld naar nummers van mijn oude hardloop afspeellijsten, of luister naar mooie klassieke muziek. Laatst heb ik, weer eens, die Zauberflöte opgezet. Ook bekijk ik afleveringen van Netflix series. Als ik van de hometrainer afstap, voel ik me even stijf.
Al met al, voorlopig gaat het wel. Anderen hebben het zwaarder. Als ik de beelden zie vanuit de ziekenhuizen en zorginstellingen, heb ik grote bewondering voor alle liefdevolle inzet van velen. En ook, dit is waar: wij wonen niet ergens driehoogachter, met kinderen die afstandsonderwijs moeten volgen en bijna niet buiten kunnen spelen, terwijl de ouders zelf ook nog thuis moeten werken.
Moeilijke tijden, een rare blog.