Woensdag, 22 maart 2017
Nog even geduld hebben. Ze komen er echt aan, die warme lentedagen. Maar vanmorgen was het nog fris. Met Max liep ik een rustig herstelloopje. Nu ja, ik liep rustig en Max rende vrolijk om mij heen en liep zo wel twee keer zoveel als ik. Het duurde even voor ik mijn cadans te pakken had, maar toen liep ik lekker ontspannen.
Er was wel een incidentje. Twee mannen liepen op gegeven moment een stuk voor mij met twee grote loslopende honden. Om er achter te blijven, vertraagde ik mijn pas. Zij konden straks over de brug de ene kant op, ik was van plan dan de andere kant op te gaan. Maar een hond keek achterom, zag Max en mij aan komen en ging liggen. De mannen hadden niets in de gaten. Ik had geen zin in gedoe, en besloot dan maar om te keren. Max liep netjes naast me. Ineens gehijg en een bonk tegen mijn rug. De hond was ons achterna gerend. Nu had zijn baas het wel in de gaten. Maar zijn roepen was tevergeefs. De hond bleef om ons heen en tegen mij op springen. Max wilde hem al blaffend wegjagen. Ik riep:”Max, rustig, ga door!” en Max luisterde. Ik was al gestopt en gaf de hond een brokje dat ik in mijn hand had. Gelukkig had het beest geen kwaads in de zin, geloof ik, hij wilde gewoon gezellig met ons mee en bleef maar rondjes om me heen draaien. Inmiddels was de man teruggelopen. Het kostte hem nog moeite zijn hond aan te lijnen. Max en ik konden toen weer samen verder. Tsja, die dingen gebeuren wel eens. Verder ging het loopje goed.
Totaal: 9 km.