Margriet loopt!

Zondag 28 december 2014

Gisteren, zaterdag, was het uitgesproken rot weer. Het was kil, regenachtig met soms natte sneeuw, en stond een nare koude wind, niks aan. In Arnhem, waar veel sneeuw gevallen was, werd zelfs een loop afgelast. Maar vandaag, zondag, was het droog, er stond weinig wind, het vroor een beetje en de zon kwam door. Heerlijk loopweer dus. Even na tien uur werd ik gebracht naar het clubhuis van Roda in Bovenkerk. Ik haalde buiten mijn startnummer op en ging naar boven het clubhuis in. Daar vond ik een zitplaats. Ik speldde mijn startbewijs op en deed het chipkaartje aan mijn schoen. Aan de tafel zat Anton, een van de trainers van de zaterdagtrimgroep. Zijn zoon ging de 2,5 km kidsrun lopen. Even gekletst, altijd gezellig.

Iets voor elf uur ging ik naar het startpunt. De 5km en 10km lopers vertrokken tegelijkertijd. Mijn doel was om binnen het uur te finishen. Ik begon rustig, eerst even de iPhone goed instellen en in de band doen. Het was druk, natuurlijk, velen stoven direct weg. Links en rechts werd ik ingehaald. Ik liep net boven de tien km per uur. Dat was prima. Niet jezelf al kapot lopen in het eerste stuk. Na 2 km sloegen de 5km lopers rechts af en gingen wij door. Het is prettig lopen als je de route zo goed kent. Nu had ik wat meer ruimte en kwam ik aardig in mijn ritme. We liepen over het fietspad. Bij elk oversteekpunt of bocht in de weg stonden vrijwilligers. De meesten klapten of riepen aanmoedigingen. Ik vond het leuk om ze te bedanken, waarop zij ook weer begonnen te lachen.

Elke km werd aangegeven met een bordje. Na 4,5 km stond een auto op het fietspad. Van daaruit kregen we een bekertje water aangereikt. Ik stopte even om te drinken. Verder maar weer, de weg langs het bloesempark, rechtdoor tot aan de brug en daar linksaf. Een verkeersregelaar waarschuwde op gladheid in de bocht. Niets aan de hand, ik kon prima doorgaan met mijn Hoka Bondi’s. Al een poos liep een loopster van AV Aalsmeer vlak achter mij. Ze ging mij niet voorbij, maar bleef in mijn slipstream. Geen punt, en zeker niet nu ik een stuk de wind mee had. Ik lette erop om zoveel mogelijk in het midden van het fietspad te lopen. Zo had ik geen last van de buiging van het pad en de hier en daar bevroren plassen aan de kanten.

Het laatste stuk ging eerst over hetzelfde stuk als de heenweg. Daarna kwam nog een lusje linksaf richting de Poel en toen de laatste kilometer door Bovenkerk. Een klein stukje liet ik de loopster achter mij voorgaan. Maar ik liet haar niet gaan. Mijn hartfrequentie was al op maximaal gekomen. Nog een bruggetje over. De loopster zag ineens iemand die ze kende en die wandelde. Ze sprak met haar. Toen kon ik haar weer passeren. Ik gaf mijn voorsprong niet meer weg. Veel mensen stonden aan de kant te kijken,te roepen en te klappen.Het was leuk om zo te finishen, al moet ik eerlijk zeggen dat er nog maar weinig eindsprint uit kwam. Van de 64 dames veteranen eindigde ik op een 24e plek. Ik was de oudste vrouwelijke deelneemster. Volgens coach Tiny, die vond dat ik op het eind mooi doorgetrokken had, zou ik een volgende 10 km kunnen proberen om beneden de 55′ te komen.

Gemiddelde HF: 160 (max. 183). Cadence: 91. Totaal: 10,09 km