Margriet loopt!

Zaterdag 14 maart 2015

Vandaag, vrijdag de 13e, wordt er niet gelopen. Al drie keer heb ik de kledingkeuze voor morgen veranderd. Wordt het kort, kort? Nou, 7 graden, NO wind kracht 4, Bewolkt en ‘s middags motregen…capri en lang? Of voor de zekerheid lang, lang? Ik had bij Runnersworld een mooi setje gezien van Odlo. Zou ik toch??? In de middag pak ik de fiets en ga ik even kijken. En ik kom thuis met een prachtige nieuwe dunne tight, een t-shirt en een shirt voor eroverheen.   Mijn tas is gepakt. Het rugzakje ook. Vanavond eten we pasta met zalm. Dan honden uitlaten, douchen en relaxen. Morgenochtend al heel vroeg staat Justus voor de deur.

Zondag 14 maart 2015

En het is gelukt! Zie de foto!

We kwamen zo vroeg aan in Nijverdal, dat we zelfs nog de 75 km lopers konden uitzwaaien. Een uur later waren de 50 km trailers aan de beurt. We hadden inmiddels Esther en Tiny al ontmoet. Die liepen de 50 km. Kanjers, allebei.  De foto heb ik geplukt van Twitter.

Het is zo leuk als je er al vroeg bij bent. De tijd vliegt om. Kijken, kletsen, naar de wc, wat drinken, je spullen in je rugzakje herschikken, weer eens naar de wc, startnummer ophalen, opspelden, tassen naar de kleedkamer brengen, bekenden spreken…

Na een kort praatje van organisator Bertus van Elburg gingen we naar buiten. Hij waarschuwde nog voor lastige boomwortels in het eerste stuk. “Houd wat afstand daar, ik wil geen gevallen vrouwen.” Om kwart voor elf vertrokken we. Justus en ik wilden hetzelfde tempo aanhouden als bij onze training in Austerlitz. Wij startten dus wat achteraan. Maar toen we last kregen van een grote groep vrolijke praters, gingen we die toch maar voorbij. Justus liet mij het tempo bepalen. Hij riep alleen als we te snel gingen. Het is een pracht omgeving daar in Salland. Soms waren de paden breed, vaak ook zo smal dat je alleen achter elkaar kon lopen. Hier en daar was de boel flink geploegd en moest je goed oppassen om niet om te zwikken. Onze schoenkeuze en ook de verdere kledingkeuze was goed. De bevoorradingspost halverwege was geweldig. En ook zeer welkom om even te rusten. Er was van alles, vlaaien, krentenbrood, wine gums, bananen, sinaasappel, sportdrank, water…

En verder maar weer. Ik weet dat Justus graag het tweede stuk versnelt. Ikzelf was het eerste stuk toch iets te snel gegaan. Volgende keer wil ik de trail beter indelen. Meer energie sparen in het begin. Ik zei Justus dat hij nu zijn eigen tempo moest gaan lopen. Ik zie je bij de finish. Hij was nauwelijks weg, of ik struikelde. Bam. Knieschaafwondje, bloedvlek op de nieuwe tight, verder niks. Even wandelen en door maar weer. Beter opletten, Margriet. Wat ik erg leuk vond is dat er op verschillende punten mensen stonden om ons aan te moedigen. Bij het naar boven gaan, wandelde ik soms even. Een medeloper vroeg me hoe het ging. Mwaw, nu even wat minder. Hier, een snoepje. Zo langzamerhand kwam de vermoeidheid opzetten. Ik moest mezelf toespreken: het is allemaal in je mind. Je kunt dit, je hebt ervoor getraind, het gaat goed, let op je techniek, blijf je concentreren, til je voeten op, loop Licht, Energiek en Doelgericht. Toch ging ik nog een keertje onderuit. Niet hard, niet erg, maar mijn kuit schoot wel in de kramp. Even masseren, even wandelen en hobbelen weer. Vlak voor het eind was er een diepe zandkuil. Daar moesten we doorheen. Oef, en natuurlijk stond de fotografe bovenaan de kuil.

Nog even doorzetten. Ik had mezelf weer hervat en kon weer aardig doorlopen. Toen was daar de finish. De finishfoto zegt genoeg. Blij, dankbaar en trots!

Ik ben gefinished in 2:55,01 (Looptijden 3′ minder), als 82ste van de 123 vrouwen. De cadence was 86. Totaal 25,39 km.

De Hoka one one Stinson trail schoenen vind ik op zich prima. Maar ze zijn een fractie te groot voor mij. Een volgende lange trainings trail ga ik eens op de Salomons lopen. Die zijn wel wat stugger en zwaarder. Kijken hoe dat gaat.