Vrijdag, 24 juni 2016

Om 20.00 uur is de start van de  Midzomernachtcross 10 EM. Eigenlijk weinig “nachtcross”: we lopen in de avondzon en de paden zijn voor het grootste deel verhard. Geeft niet, het is altijd een leuke, gezellige loop. De zon schijnt als we vertrekken, het is warm benauwd.

Ik moet wel even gniffelen wanneer er ineens een opstopping is vanwege een grote plas op het pad. Sommigen proberen aan de modderige zijkant er voorbij te komen, anderen lopen voorzichtig op hun tenen er door heen. De route staat uitstekend aangegeven met op elke kilometer een flink bord. Maar ik ken het hier op mijn duimpje. Op veel plaatsen staan vrijwilligers die klappen of je aanmoedigen. Ik loop alleen en ben blij als er wat meer ruimte komt. Dat loopt toch prettiger dan wanneer je zo vlak op elkaar loopt.

Bij de verzorgingsposten neem ik steeds een bekertje water, waaruit ik eerst de helft op drink en de rest over mijn hoofd gooi. Verder gaat het lopen ondanks de zwoele zware warmte, goed. De laatste twee kilometer loop ik even samen op met een loopster. We praten met elkaar. Zij heeft het wel gezien en blijft gaan op haar eigen tempo. “Houd nog wat energie over om te lachen voor de finishfoto.” Ik probeer nog wat te versnellen. Langs het klimbos, de hoek om, daar is de finish al. S. staat langs de kant te klappen. Ik steek mijn handen omhoog en ga lachend de matten over.