Zondag 28 juni 2015
Ja, ik heb hem uitgelopen. Maar daar is ook alles mee gezegd. Tsjonge wat heb ik het zwaar gehad. Benauwd, zware benen. Ik kwam gewoon niet in mijn ritme. Ik heb de heuvels op gewandeld. Ik liep samen met Justus. Die had het nog zwaarder dan ik. En de lopers die we tegen kwamen, hadden het ook over de zwaarte van het lopen vandaag. Natuurlijk moet je je daardoor niet laten beinvloeden, maar ja… Nu ik de verslagen van anderen lees, zijn wij niet de enigen die moeite hadden om lekker te lopen. Toch, en dat is best raar, hebben we genoten. Wat is het daar toch mooi. Je loopt door bos, over heide, langs weides, je ontmoet Schotse hooglanders, je hebt fantastische vergezichten. Na 19 km kwam de eerste en enige verzorgingspost op deze afstand. Het was druk. Er was flink uitgepakt: meloen, sinaasappel, koek, biscuits, rozijnen, sportdrank en natuurlijk water. We hebben pauze gehouden en gesnoept van het lekkers. Een kilometer verder kreeg Justus kramp in zijn bovenbeen. We hebben even gestopt. Daarna probeerde hij weer te gaan lopen, maar hij moest al gauw afhaken. Dus proberen te ontspannen en rustig aan doen. Even overleggen, bij elkaar blijven of doorgaan? Ik ging door.
De 55 km lopers kwamen nu ook op het parcours. Sommigen liepen nog makkelijk, anderen zaten en flink doorheen. Leuke mensen, die trailers. Bij het passeren vaak een aardige opmerking, of bedanken, als je voor hen opzij ging, dat soort dingen. Er werd flink gewerkt, maar de sfeer was ontspannen. Na een heide veld met de prachtigste vergezichten, gingen we weer door een bos. Hele stukken zag ik niemand en liep ik helemaal alleen. Genieten. Inmiddels was het zachtjes gaan regenen. Heerlijk. Maar er kwamen nog wel een paar heuvels. Op 4 kilometer voor de finish was dat een heuse kuitenknijper. Oef, halverwege hield ik me even vast aan een boom om uit te blazen. Verder ging het weer. Omhoog, omlaag, via hekjes, trappen, over bruggetjes, de route was uitstekend uitgezet met groene pijlen. Het werd al wat drukker om mij heen. Nu zag je ook wandelaars die aanmoedigden. Nog eventjes door. Lachen voor de fotograaf. En daar was de finish. Het grote glas Erdinger smaakte heerlijk! Ik ging op een bakje zitten vlak bij de finish. Even later zag ik Justus aankomen. Ja, nu kon ik hard roepen, klappen en juichen. Van de weeromstuit deden anderen mee. Hij zal zelf op zijn site wel een verslag van zijn trailbelevenissen schrijven: http://www.brugman.info
De uitslag van deze 33,4 km trail: 4:37:31 Ik was van de 65 loopsters de 58 ste.
Tiny feliciteerde mij met deze trail.”Tijd? Dat doet er gewoon niet toe. Nu telt alleen de tijd die je op de benen bent en veel minder de afstand die je liep. Je bent op weg naar je eerste marathon ooit. Deze inspanning gaan je spieren onthouden.”
Heee dat is wel een héél kort verslagje
Was het mooi? Het probleem met dit soort dingen is misschien wel het bekende ‘knopje’ dat even om moet. Als het warm is of zwaar is gewoon alle ‘doelen’ (voor zover die er zijn maar stiekem altijd denk ik wel) laten varen en gewoon lopen. Vaak gaat het dan veel makkelijker. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk maar dat heb ik wel zo ervaren. Maar deze loop heb je ook weer meegemaakt. Mooie omgeving, lekker weer, leuke ervaring. Op naar de volgende! Top gedaan van jou!!
Ja, ik ben gewoon nog niet klaar met het verslagje. Maar je hebt gelijk. Natuurlijk moet die knop om. Toch heb ik wel degelijk genoten van deze trail (zoals je verder in het verslag kunt lezen)