Zondag 15 februari 2015

Om 12.00 uur start de halve marathon van Vinkeveen. Het is zonnig, een graad of vijf, oostenwind kracht 3-4. Ik ben er klaar voor. Uitrusting: Hoka Bondi’s, kniekousen, korte tight, eroverheen korte broek, thermoshirt lange mouwen, T shirt korte mouwen, sleeves, buff om  mijn nek en Nathan vest met gels, winegums, appelsap en iPhone. S. brengt me naar Vinkeveen. Om half twaalf is Carlo in de Sporthal. Hij zal mij hazen en loopt als training na de halve marathon nog een kilometer of 7-8 naar huis. Ik heb nog eens eerdere uitslagen van Amsterdam nagekeken. Daar had ik in 2011 2:17 en in 2013 2:18 gelopen. Dus 2:15 vandaag is niet  te gek. Ik heb ervoor getraind. Als de wind geen roet in het eten gooit….

En ik ben weer thuis. Hoe is het gegaan? Meer dan goed!

Ik was ruim op tijd in de Sporthal De Boei in Vinkeveen. In de kleedkamer die we deelden met een jongens hockey elftal, hing ik mijn tas en jas aan een haak. Een medeloopster complimenteerde me met mijn kleurige InknBurn shirt. Leuk. Startnummer 245 werd opgespeld, de chip aan de schoen en toen naar de hal. Daar had Carlo mij al gespot. Carlo’s dochter Anouk was erbij, Marlies en haar vader kwamen. Zij zouden allemaal een andere afstand gaan lopen. Toen naar buiten. Nog even wachten en pang, precies om 12 uur vertrokken we. Carlo kende de route precies. Vinkeveen is voor hem geboortegrond. De eerste km liepen we wat te hard. In de open vlakte van de weilanden gekomen, pakten we een rustiger tempo. 2:15′ daar wilden we op uitkomen. De eerste kilometers liepen soepel boven het schema. De verzorgingspost op 4,5 km sloeg ik over. Ik was selfsupporting met mijn appelsap, gel en winegums. Het was prettig lopen zo met Carlo. De kilometers vliegen voorbij als je kunt praten over je hobby’s. Carlo loopt ultra’s en triathlons in binnen- en buitenland.

Op het middenstuk kregen we de wind mee. De zon scheen en het was ineens warmer. Sleeves en handschoenen verdwenen in het rugzakje. Bij de tweede verzorgingspost dronken we wat water, namen een paar winegums en verder maar weer. Rond de 15e km kreeg ik een dip. De wind kwam weer schuin van voren. Carlo ging voor mij lopen en hield mij zo uit de wind. Na een bocht zat ik even helemaal stuk en hebben we gewandeld. Ik name een gel. Carlo vertelde over ervaren lopers die ondanks hun grote lach op de foto’s, ook vaak pijn leden. Het hoort erbij. Ok, hop, verder maar weer. Ik wilde nu niet vragen of we nog wel op schema zaten. Keek ook niet op mijn Suunto. Maar bij het 20 km punt zei Carlo dat we ruim binnen de tijd liepen. “Waar is mijn karakter?” riep ik, want daar moest ik het nu van hebben. Die laatste paar honderd meter moest ik diep gaan. Bij de kerk de bocht om en daar zag ik de finish. De klok stond op 2:11’58″ Geweldig!!! Dank je wel, Carlo. Het was een eer om met je te lopen. We waren de laatsten in het marathonveld, maar voor mij is het een klinkende overwinning.

Gemiddelde HF: 159 (86-181). Cadence: 89. Totaal: 21,195